این تلاوت شامل آیات 1 تا 42 سوره مبارکه عبس و آیات 1 تا 29 سوره مبارکه تکویر و آیات 1 تا 19 سوره مبارکه انفطار است .
سوره 80: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
اما آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد (5)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
تو بدو مىپردازى (6)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿8﴾
در حالى که [از خدا] مىترسید (9)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
تو از او به دیگران مىپردازى (10)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿12﴾
در صحیفههایى ارجمند (13)
فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
والا و پاکشده (14)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
به دست فرشتگانى (15)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و انگور و سبزى (28)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و زیتون و درختخرما (29)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و میوه و چراگاه (31)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از همسرش و پسرانش مىگریزد (36)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد (37)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز چهرههایى درخشانند (38)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿38﴾
خندان [و] شادانند (39)
ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
و در آن روز چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
سوره 80: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
اما آن کس که خود را بىنیاز مىپندارد (5)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
تو بدو مىپردازى (6)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى ﴿8﴾
در حالى که [از خدا] مىترسید (9)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
تو از او به دیگران مىپردازى (10)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فَمَن شَاء ذَکَرَهُ ﴿12﴾
در صحیفههایى ارجمند (13)
فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
والا و پاکشده (14)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
به دست فرشتگانى (15)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
از نطفهاى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿22﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿25﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
فَأَنبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و انگور و سبزى (28)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و زیتون و درختخرما (29)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و میوه و چراگاه (31)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
مَّتَاعًا لَّکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از همسرش و پسرانش مىگریزد (36)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مىدارد (37)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز چهرههایى درخشانند (38)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿38﴾
خندان [و] شادانند (39)
ضَاحِکَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
و در آن روز چهرههایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
أُوْلَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (2)
وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگه که وحوش را همىگرد آرند (5)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور (8)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
و آنگاه که نامهها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا السَّمَاء کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَمَا صَاحِبُکُم بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و [قرآن] نیستسخن دیو رجیم (25)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
پس به کجا مىروید (26)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿1﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَکَّبَکَ ﴿8﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
آنچه را مىکنید مىدانند (12)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
قطعا نیکان به بهشت اندرند (13)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
و بىشک بدکاران در دوزخند (14)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
روز جزا در آنجا درآیند (15)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (16)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و تو چه دانى که چیست روز جزا (17)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
باز چه دانى که چیست روز جزا (18)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (19)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
