- 2086
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل خلیل الحصری سوره های رحمن، واقعه، حدید
ترتیل آموزشی خلیل الحصری،سوره های رحمن، واقعه، حدید
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
[خداى] رحمان (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را یاد داد (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او بیان آموخت (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و بوته و درخت چهره سایانند (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هاى پوست دار و گیاهان خوشبوست (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده اى سفال مانند آفرید (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریا را [به گونه اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى کنند (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست در دریا سفینه هاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر چه بر [زمین] است فانیشونده است (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى کند هر زمان او در کارى است (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مى توانید از کرانه هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى کنید (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
بر سر شما شراره هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى خواندند (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
که داراى شاخسارانند (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو [باغ] از هر میوه اى دو گونه است (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشته نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که از [شدت] سبزى سیه گون مى نماید (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانى پرده نشین در [دل] خیمه ها (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده اند (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه اى از دود تار (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
نه خنک و نه خوش (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ پافشارى میکردند (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و مى گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى گردیم (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درختى که از زقوم است خواهید خورد (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روى آن از آب جوش مى نوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمى کنید (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ریزید دیده اید (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را خلق مى کنید یا ما آفریننده ایم (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
[و مى توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا آنچه را کشت مى کنید ملاحظه کرده اید (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مى کنید یا ماییم که زراعت مى کنیم (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى افتید (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
[و مى گویید] واقعا ما زیان زده ایم (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما محروم شدگانیم (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبى را که مى نوشید دیده اید (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آن آتشى را که برمى افروزید ملاحظه کرده اید (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده ایم (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
آنچه در آسمانها و زمین است خدا را به پاکى مى ستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مى کند و مى میراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾
اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مى داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مى کنید بیناست (4)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿5﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى شود (5)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿6﴾
شب را در روز درمى آورد و روز را [نیز] در شب درمى آورد و او به راز دلها داناست (6)
آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
به خدا و پیامبر او ایمان آورید و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشین [دیگران] کرده انفاق کنید پس کسانى از شما که ایمان آورده و انفاق کرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت (7)
وَمَا لَکُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿8﴾
و شما را چه شده که به خدا ایمان نمى آورید و [حال آنکه] پیامبر [خدا] شما را دعوت مى کند تا به پروردگارتان ایمان آورید و اگر مؤمن باشید بیشک [خدا] از شما پیمان گرفته است (8)
هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿9﴾
او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مى فرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقت خدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است (9)
وَمَا لَکُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿10﴾
و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمى کنید و [حال آنکه] میراث آسمانها و زمین به خدا تعلق دارد کسانى از شما که پیش از فتح [مکه] انفاق و جهاد کرده اند [با دیگران] یکسان نیستند آنان از [حیث] درجه بزرگتر از کسانى اند که بعدا به انفاق و جهاد پرداخته اند و خداوند به هر کدام وعده نیکو داده است و خدا به آنچه مى کنید آگاه است (10)
مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿11﴾
کیست آن کس که به خدا وامى نیکو دهد تا [نتیجه اش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد (11)
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
آن روز که مردان و زنان مؤمن را مى بینى که نورشان پیشاپیششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گویند] امروز شما را مژده باد به باغهایى که از زیر [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانید این است همان کامیابى بزرگ (12)
یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿13﴾
آن روز مردان و زنان منافق به کسانى که ایمان آورده اند مى گویند ما را مهلت دهید تا از نورتان [اندکى] برگیریم گفته مى شود بازپس برگردید و نورى درخواست کنید آنگاه میان آنها دیوارى زده مى شود که آن را دروازه اى است باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد (13)
یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿14﴾
[دو رویان] آنان را ندا درمى دهند آیا ما با شما نبودیم مى گویند چرا ولى شما خودتان را در بلا افکندید و امروز و فردا کردید و تردید آوردید و آرزوها شما را غره کرد تا فرمان خدا آمد و [شیطان] مغرورکننده شما را در باره خدا بفریفت (14)
فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿15﴾
پس امروز نه از شما و نه از کسانى که کافر شده اند عوضى پذیرفته نمى شود جایگاهتان آتش است آن سزاوار شماست و چه بد سرانجامى است (15)
أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿16﴾
آیا براى کسانى که ایمان آورده اند هنگام آن نرسیده که دلهایشان به یاد خدا و آن حقیقتى که نازل شده نرم [و فروتن] گردد و مانند کسانى نباشند که از پیش بدانها کتاب داده شد و [عمر و] انتظار بر آنان به درازا کشید و دلهایشان سخت گردید و بسیارى از آنها فاسق بودند (16)
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿17﴾
بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده مى گرداند به راستى آیات [خود] را براى شما روشن گردانیده ایم باشد که بیندیشید (17)
إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿18﴾
در حقیقت مردان و زنان صدقه دهنده و [آنان که] به خدا وامى نیکو داده اند ایشان را [پاداش] دو چندان گردد و اجرى نیکو خواهند داشت (18)
وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿19﴾
و کسانى که به خدا و پیامبران وى ایمان آورده اند آنان همان راستینانند و پیش پروردگارشان گواه خواهند بود [و] ایشان راست اجر و نورشان و کسانى که کفر ورزیده و آیات ما را تکذیب کرده اند آنان همدمان آتشند (19)
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿20﴾
بدانید که زندگى دنیا در حقیقت بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزونجویى در اموال و فرزندان است [مث ل آنها] چون مث ل بارانى است که کشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن کشت] خشک شود و آن را زرد بینى آنگاه خاشاک شود و در آخرت [دنیا پرستان را] عذابى سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنیا جز کالاى فریبنده نیست (20)
سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿21﴾
[براى رسیدن] به آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که پهنایش چون پهناى آسمان و زمین است [و] براى کسانى آماده شده که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده اند بر یکدیگر سبقت جویید این فضل خداست که به هر کس بخواهد آن را مى دهد و خداوند را فزونبخشى بزرگ است (21)
مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿22﴾
هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتابى است این [کار] بر خدا آسان است (22)
لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿23﴾
تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده است شادمانى نکنید و خدا هیچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (23)
الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿24﴾
همانان که بخل مى ورزند و مردم را به بخل ورزیدن وامى دارند و هر که روى گرداند قطعا خدا بى نیاز ستوده است (24)
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿25﴾
به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند و آهن را که در آن براى مردم خطرى سخت و سودهایى است پدید آوردیم تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان او و پیامبرانش را یارى مى کند آرى خدا نیرومند شکست ناپذیر است (25)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿26﴾
و در حقیقت نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نبوت و کتاب را قرار دادیم از آنها [برخى] راهیاب [شد]ند و[لى] بسیارى از آنان بدکار بودند (26)
ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الْإِنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿27﴾
آنگاه به دنبال آنان پیامبران خود را پى درپى آوردیم و عیسى پسر مریم را در پى [آنان] آوردیم و به او انجیل عطا کردیم و در دلهاى کسانى که از او پیروى کردند رافت و رحمت نهادیم و [اما] ترک دنیایى که از پیش خود درآوردند ما آن را بر ایشان مقرر نکردیم مگر براى آنکه کسب خشنودى خدا کنند با این حال آن را چنانکه حق رعایت آن بود منظور نداشتند پس پاداش کسانى از ایشان را که ایمان آورده بودند بدانها دادیم و[لى] بسیارى از آنان دستخوش انحرافند (27)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿28﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (28)
لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿29﴾
تا اهل کتاب بدانند که به هیچ وجه فزونبخشى خدا در [حیطه] قدرت آنان نیست و فضل [و عنایت تنها] در دست خداست به هر کس بخواهد آن را عطا مى کند و خدا داراى کرم بسیار است (29)
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
[خداى] رحمان (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را یاد داد (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
به او بیان آموخت (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و بوته و درخت چهره سایانند (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا مبادا از اندازه درگذرید (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را براى مردم نهاد (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه هاى غلاف دار (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هاى پوست دار و گیاهان خوشبوست (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده اى سفال مانند آفرید (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریا را [به گونه اى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمى کنند (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و او راست در دریا سفینه هاى بادباندار بلند همچون کوهها (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر چه بر [زمین] است فانیشونده است (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مى کند هر زمان او در کارى است (29)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿30﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (30)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَانِ ﴿31﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (31)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿32﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (32)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿33﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مى توانید از کرانه هاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمى کنید (33)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿34﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (34)
یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ ﴿35﴾
بر سر شما شراره هایى از [نوع] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد و [از کسى] یارى نتوانید طلبید (35)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (36)
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد (37)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿38﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (38)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ ﴿39﴾
در آن روز هیچ انس و جنى از گناهش پرسیده نشود (39)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿40﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (40)
یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالْأَقْدَامِ ﴿41﴾
تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند و از پیشانى و پایشان بگیرند (41)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿42﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (42)
هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
این است همان جهنمى که تبهکاران آن را دروغ مى خواندند (43)
یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿44﴾
میان [آتش] و میان آب جوشان سرگردان باشند (44)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿45﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (45)
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر کس را که از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است (46)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿47﴾
پس کدامیک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (47)
ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿48﴾
که داراى شاخسارانند (48)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿49﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (49)
فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿50﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه روان است (50)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿51﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (51)
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو [باغ] از هر میوه اى دو گونه است (52)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿53﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (53)
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿54﴾
بر بسترهایى که آستر آنها از ابریشم درشتبافت است تکیه آنند و چیدن میوه [از] آن دو باغ [به آسانى] در دسترس است (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿55﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (55)
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿56﴾
در آن [باغها دلبرانى] فروهشته نگاهند که دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (56)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿57﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (57)
کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿58﴾
گویى که آنها یاقوت و مرجانند (58)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿59﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (59)
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ ﴿60﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است (60)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿61﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (61)
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و غیر از آن دو [باغ] دو باغ [دیگر نیز] هست (62)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿63﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (63)
مُدْهَامَّتَانِ ﴿64﴾
که از [شدت] سبزى سیه گون مى نماید (64)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿65﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (65)
فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو [باغ] دو چشمه همواره جوشان است (66)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿67﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (67)
فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو میوه و خرما و انار است (68)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿69﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (69)
فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آنجا [زنانى] نکوخوى و نکورویند (70)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿71﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (71)
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿72﴾
حورانى پرده نشین در [دل] خیمه ها (72)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿73﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (73)
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ ﴿74﴾
دست هیچ انس و جنى پیش از ایشان به آنها نرسیده است (74)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿75﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (75)
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
بر بالش سبز و فرش نیکو تکیه زده اند (76)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿77﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (77)
تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿78﴾
خجسته باد نام پروردگار شکوهمند و بزرگوارت (78)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
آن واقعه چون وقوع یابد (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
[که] در وقوع آن دروغى نیست (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
پست کننده [و] بالابرنده است (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
چون زمین با تکان [سختى] لرزانده شود (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها [جمله] ریزه ریزه شوند (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و غبارى پراکنده گردند (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما سه دسته شوید (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
یاران دست راست کدامند یاران دست راست (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سبقتگیرندگان مقدمند (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنانند همان مقربان [خدا] (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغستانهاى پر نعمت (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروهى از پیشینیان (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکى از متاخران (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
بر تختهایى جواهرنشان (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
که روبروى هم بر آنها تکیه داده اند (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
بر گردشان پسرانى جاودان [به خدمت] مى گردند (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با جامها و آبریزها و پیاله[ها]یى از باده ناب روان (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
[که] نه از آن دردسر گیرند و نه بى خرد گردند (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه از هر چه اختیار کنند (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و حوران چشمدرشت (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
مثل لؤلؤ نهان میان صدف (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
[اینها] پاداشى است براى آنچه میکردند (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آنجا نه بیهوده اى مى شنوند و نه [سخنى] گناه آلود (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
سخنى جز سلام و درود نیست (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و یاران راست یاران راست کدامند (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
در [زیر] درختان کنار بى خار (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و درختهاى موز که میوه اش خوشه خوشه روى هم چیده است (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه اى پایدار (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و آبى ریزان (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه اى فراوان (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
نه بریده و نه ممنوع (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همخوابگانى بالا بلند (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنى (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
شوى دوست همسال (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
براى یاران راست (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهى از پیشینیانند (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهى از متاخران (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و یاران چپ کدامند یاران چپ (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
در [میان] باد گرم و آب داغ (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و سایه اى از دود تار (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
نه خنک و نه خوش (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناه بزرگ پافشارى میکردند (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و مى گفتند آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا [باز] زنده مى گردیم (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا پدران گذشته ما [نیز] (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو در حقیقت اولین و آخرین (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
قطعا همه در موعد روزى معلوم گرد آورده شوند (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
آنگاه شما اى گمراهان دروغپرداز (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درختى که از زقوم است خواهید خورد (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روى آن از آب جوش مى نوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
[مانند] نوشیدن اشتران تشنه (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است پذیرایى آنان در روز جزا (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمى کنید (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا آنچه را [که به صورت نطفه] فرو مى ریزید دیده اید (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را خلق مى کنید یا ما آفریننده ایم (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
[و مى توانیم] امثال شما را به جاى شما قرار دهیم و شما را [به صورت] آنچه نمیدانید پدیدار گردانیم (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا آنچه را کشت مى کنید ملاحظه کرده اید (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را [بىیارى ما] زراعت مى کنید یا ماییم که زراعت مى کنیم (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
اگر بخواهیم قطعا خاشاکش مى گردانیم پس در افسوس [و تعجب] مى افتید (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
[و مى گویید] واقعا ما زیان زده ایم (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما محروم شدگانیم (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا آبى را که مى نوشید دیده اید (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از [دل] ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مى گردانیم پس چرا سپاس نمى دارید (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا آن آتشى را که برمى افروزید ملاحظه کرده اید (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما [چوب] درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را [مایه] عبرت و [وسیله] استفاده براى بیابانگردان قرار داده ایم (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (74)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
آنچه در آسمانها و زمین است خدا را به پاکى مى ستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مى کند و مى میراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾
اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مى داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مى کنید بیناست (4)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿5﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى شود (5)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿6﴾
شب را در روز درمى آورد و روز را [نیز] در شب درمى آورد و او به راز دلها داناست (6)
آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
به خدا و پیامبر او ایمان آورید و از آنچه شما را در [استفاده از] آن جانشین [دیگران] کرده انفاق کنید پس کسانى از شما که ایمان آورده و انفاق کرده باشند پاداش بزرگى خواهند داشت (7)
وَمَا لَکُمْ لَا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿8﴾
و شما را چه شده که به خدا ایمان نمى آورید و [حال آنکه] پیامبر [خدا] شما را دعوت مى کند تا به پروردگارتان ایمان آورید و اگر مؤمن باشید بیشک [خدا] از شما پیمان گرفته است (8)
هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿9﴾
او همان کسى است که بر بنده خود آیات روشنى فرو مى فرستد تا شما را از تاریکیها به سوى نور بیرون کشاند و در حقیقت خدا [نسبت] به شما سخت رئوف و مهربان است (9)
وَمَا لَکُمْ أَلَّا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿10﴾
و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمى کنید و [حال آنکه] میراث آسمانها و زمین به خدا تعلق دارد کسانى از شما که پیش از فتح [مکه] انفاق و جهاد کرده اند [با دیگران] یکسان نیستند آنان از [حیث] درجه بزرگتر از کسانى اند که بعدا به انفاق و جهاد پرداخته اند و خداوند به هر کدام وعده نیکو داده است و خدا به آنچه مى کنید آگاه است (10)
مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿11﴾
کیست آن کس که به خدا وامى نیکو دهد تا [نتیجه اش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد (11)
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
آن روز که مردان و زنان مؤمن را مى بینى که نورشان پیشاپیششان و به جانب راستشان دوان است [به آنان گویند] امروز شما را مژده باد به باغهایى که از زیر [درختان] آن نهرها روان است در آنها جاودانید این است همان کامیابى بزرگ (12)
یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿13﴾
آن روز مردان و زنان منافق به کسانى که ایمان آورده اند مى گویند ما را مهلت دهید تا از نورتان [اندکى] برگیریم گفته مى شود بازپس برگردید و نورى درخواست کنید آنگاه میان آنها دیوارى زده مى شود که آن را دروازه اى است باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد (13)
یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿14﴾
[دو رویان] آنان را ندا درمى دهند آیا ما با شما نبودیم مى گویند چرا ولى شما خودتان را در بلا افکندید و امروز و فردا کردید و تردید آوردید و آرزوها شما را غره کرد تا فرمان خدا آمد و [شیطان] مغرورکننده شما را در باره خدا بفریفت (14)
فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿15﴾
پس امروز نه از شما و نه از کسانى که کافر شده اند عوضى پذیرفته نمى شود جایگاهتان آتش است آن سزاوار شماست و چه بد سرانجامى است (15)
أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿16﴾
آیا براى کسانى که ایمان آورده اند هنگام آن نرسیده که دلهایشان به یاد خدا و آن حقیقتى که نازل شده نرم [و فروتن] گردد و مانند کسانى نباشند که از پیش بدانها کتاب داده شد و [عمر و] انتظار بر آنان به درازا کشید و دلهایشان سخت گردید و بسیارى از آنها فاسق بودند (16)
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿17﴾
بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده مى گرداند به راستى آیات [خود] را براى شما روشن گردانیده ایم باشد که بیندیشید (17)
إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿18﴾
در حقیقت مردان و زنان صدقه دهنده و [آنان که] به خدا وامى نیکو داده اند ایشان را [پاداش] دو چندان گردد و اجرى نیکو خواهند داشت (18)
وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿19﴾
و کسانى که به خدا و پیامبران وى ایمان آورده اند آنان همان راستینانند و پیش پروردگارشان گواه خواهند بود [و] ایشان راست اجر و نورشان و کسانى که کفر ورزیده و آیات ما را تکذیب کرده اند آنان همدمان آتشند (19)
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿20﴾
بدانید که زندگى دنیا در حقیقت بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزونجویى در اموال و فرزندان است [مث ل آنها] چون مث ل بارانى است که کشاورزان را رستنى آن [باران] به شگفتى اندازد سپس [آن کشت] خشک شود و آن را زرد بینى آنگاه خاشاک شود و در آخرت [دنیا پرستان را] عذابى سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنیا جز کالاى فریبنده نیست (20)
سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿21﴾
[براى رسیدن] به آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که پهنایش چون پهناى آسمان و زمین است [و] براى کسانى آماده شده که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده اند بر یکدیگر سبقت جویید این فضل خداست که به هر کس بخواهد آن را مى دهد و خداوند را فزونبخشى بزرگ است (21)
مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿22﴾
هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتابى است این [کار] بر خدا آسان است (22)
لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿23﴾
تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده است شادمانى نکنید و خدا هیچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (23)
الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿24﴾
همانان که بخل مى ورزند و مردم را به بخل ورزیدن وامى دارند و هر که روى گرداند قطعا خدا بى نیاز ستوده است (24)
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿25﴾
به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند و آهن را که در آن براى مردم خطرى سخت و سودهایى است پدید آوردیم تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان او و پیامبرانش را یارى مى کند آرى خدا نیرومند شکست ناپذیر است (25)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿26﴾
و در حقیقت نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نبوت و کتاب را قرار دادیم از آنها [برخى] راهیاب [شد]ند و[لى] بسیارى از آنان بدکار بودند (26)
ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الْإِنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿27﴾
آنگاه به دنبال آنان پیامبران خود را پى درپى آوردیم و عیسى پسر مریم را در پى [آنان] آوردیم و به او انجیل عطا کردیم و در دلهاى کسانى که از او پیروى کردند رافت و رحمت نهادیم و [اما] ترک دنیایى که از پیش خود درآوردند ما آن را بر ایشان مقرر نکردیم مگر براى آنکه کسب خشنودى خدا کنند با این حال آن را چنانکه حق رعایت آن بود منظور نداشتند پس پاداش کسانى از ایشان را که ایمان آورده بودند بدانها دادیم و[لى] بسیارى از آنان دستخوش انحرافند (27)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿28﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (28)
لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿29﴾
تا اهل کتاب بدانند که به هیچ وجه فزونبخشى خدا در [حیطه] قدرت آنان نیست و فضل [و عنایت تنها] در دست خداست به هر کس بخواهد آن را عطا مى کند و خدا داراى کرم بسیار است (29)
