- 1034
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق احمد احمد نعینع سوره های دخان 17 تا آخر، جاثیه 1 تا 13
تلاوت تحقیق احمد احمد نعینع
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریدهایم (38)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم لیکن بیشترشان نمىدانند (39)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمىتواند حمایتى کند و آنان یارى نمىشوند (41)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿41﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
آرى درخت زقوم (43)
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
چون مس گداخته در شکمها مىگدازد (45)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿47﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
ذُقْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید مىکردید (50)
إِنَّ هَذَا مَا کُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
در بوستانها و کنار چشمهسارها (52)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مىپوشند [و] برابر هم نشستهاند (53)
یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشتچشم همسر مىگردانیم (54)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
در آنجا هر میوهاى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مىدارد (56)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَضْلًا مِّن رَّبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
سوره 45: الجاثیة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
فرو فرستادن این کتاب از جانب خداى ارجمند سنجیدهکار است (2)
تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿2﴾
به راستى در آسمانها و زمین براى مؤمنان نشانههایى است (3)
إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِینَ ﴿3﴾
و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراکنده مىگرداند براى مردمى که یقین دارند نشانههایى است (4)
وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
و [نیز در] پیاپى آمدن شب و روز و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [وسیله] آن زمین را پس از مرگش زنده گردانیده است و [همچنین در] گردش بادها [به هر سو] براى مردمى که مىاندیشند نشانههایى است (5)
وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿5﴾
این[ها]ست آیات خدا که به راستى آن را بر تو مىخوانیم پس بعد از خدا و نشانههاى او به کدام سخن خواهند گروید (6)
تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾
واى بر هر دروغزن گناهپیشه (7)
وَیْلٌ لِّکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿7﴾
[که] آیات خدا را که بر او خوانده مىشود مىشنود و باز به حال تکبر چنانکه گویى آن را نشنیده استسماجت مىورزد پس او را از عذابى پردرد خبر ده (8)
یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿8﴾
و چون از نشانههاى ما چیزى بداند آن را به ریشخند مىگیرد آنان عذابى خفتآور خواهند داشت (9)
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿9﴾
پیشاپیش آنها دوزخ است و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانى را که غیر از خدا اختیار کردهاند به کارشان مىآید و عذابى بزرگ خواهند داشت (10)
مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یُغْنِی عَنْهُم مَّا کَسَبُوا شَیْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿10﴾
این رهنمودى است و کسانى که آیات پروردگارشان را انکار کردند بر ایشان عذابى دردناک از پلیدى است (11)
هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ ﴿11﴾
خدا همان کسى است که دریا را به سود شما رام گردانید تا کشتیها در آن به فرمانش روان شوند و تا از فزون بخشى او [روزى خویش را] طلب نمایید و باشد که سپاس دارید (12)
اللَّهُ الَّذِی سخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام کرد همه از اوست قطعا در این [امر] براى مردمى که مىاندیشند نشانههایى است (13)
وَسَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِّنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لَّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿13﴾
سوره 44: الدخان
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد (17)
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿17﴾
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستادهاى امینم (18)
أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿18﴾
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آوردهام (19)
وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿19﴾
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم از اینکه مرا سنگباران کنید (20)
وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ ﴿20﴾
و اگر به من ایمان نمىآورید پس از من کناره گیرید (21)
وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿21﴾
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند (22)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ ﴿22﴾
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (23)
فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلًا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ ﴿23﴾
و دریا را هنگامى که آرام است پشتسر بگذار که آنان سپاهى غرقشدنىاند (24)
وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ ﴿24﴾
[وه] چه باغها و چشمهسارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند (25)
کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿25﴾
و کشتزارها و جایگاههاى نیکو (26)
وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿26﴾
و نعمتى که از آن برخوردار بودند (27)
وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿27﴾
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم (28)
کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿28﴾
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند (29)
فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ ﴿29﴾
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفتآور رهانیدیم (30)
وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿30﴾
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود (31)
مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿31﴾
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (32)
وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿32﴾
و از نشانهها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم (33)
وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الْآیَاتِ مَا فِیهِ بَلَاء مُّبِینٌ ﴿33﴾
هر آینه این [کافران] مىگویند (34)
إِنَّ هَؤُلَاء لَیَقُولُونَ ﴿34﴾
جز مرگ نخستین دیگر [واقعهاى] نیست و ما زندهشدنى نیستیم (35)
إِنْ هِیَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ ﴿35﴾
اگر راست مىگویید پس پدران ما را [باز] آورید (36)
فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿36﴾
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (37)
أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿37﴾
و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازى نیافریدهایم (38)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿38﴾
آنها را جز به حق نیافریدهایم لیکن بیشترشان نمىدانند (39)
مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
در حقیقت روز جدا سازى موعد همه آنهاست (40)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿40﴾
همان روزى که هیچ دوستى از هیچ دوستى نمىتواند حمایتى کند و آنان یارى نمىشوند (41)
یَوْمَ لَا یُغْنِی مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿41﴾
مگر کسى را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (42)
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿42﴾
آرى درخت زقوم (43)
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿43﴾
خوراک گناه پیشه است (44)
طَعَامُ الْأَثِیمِ ﴿44﴾
چون مس گداخته در شکمها مىگدازد (45)
کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿45﴾
همانند جوشش آب جوشان (46)
کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿46﴾
او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (47)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِیمِ ﴿47﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (48)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿48﴾
بچش که تو همان ارجمند بزرگوارى (49)
ذُقْ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿49﴾
این است همان چیزى که در باره آن تردید مىکردید (50)
إِنَّ هَذَا مَا کُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿50﴾
به راستى پرهیزگاران در جایگاهى آسوده [اند] (51)
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿51﴾
در بوستانها و کنار چشمهسارها (52)
فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿52﴾
پرنیان نازک و دیباى ستبر مىپوشند [و] برابر هم نشستهاند (53)
یَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِینَ ﴿53﴾
[آرى] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشتچشم همسر مىگردانیم (54)
کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿54﴾
در آنجا هر میوهاى را [که بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند (55)
یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿55﴾
در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مىدارد (56)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿56﴾
[این] بخششى است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابى بزرگ (57)
فَضْلًا مِّن رَّبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿57﴾
در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (58)
فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (59)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿59﴾
سوره 45: الجاثیة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حاء میم (1)
حم ﴿1﴾
فرو فرستادن این کتاب از جانب خداى ارجمند سنجیدهکار است (2)
تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿2﴾
به راستى در آسمانها و زمین براى مؤمنان نشانههایى است (3)
إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِینَ ﴿3﴾
و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراکنده مىگرداند براى مردمى که یقین دارند نشانههایى است (4)
وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
و [نیز در] پیاپى آمدن شب و روز و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [وسیله] آن زمین را پس از مرگش زنده گردانیده است و [همچنین در] گردش بادها [به هر سو] براى مردمى که مىاندیشند نشانههایى است (5)
وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿5﴾
این[ها]ست آیات خدا که به راستى آن را بر تو مىخوانیم پس بعد از خدا و نشانههاى او به کدام سخن خواهند گروید (6)
تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿6﴾
واى بر هر دروغزن گناهپیشه (7)
وَیْلٌ لِّکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿7﴾
[که] آیات خدا را که بر او خوانده مىشود مىشنود و باز به حال تکبر چنانکه گویى آن را نشنیده استسماجت مىورزد پس او را از عذابى پردرد خبر ده (8)
یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿8﴾
و چون از نشانههاى ما چیزى بداند آن را به ریشخند مىگیرد آنان عذابى خفتآور خواهند داشت (9)
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ ﴿9﴾
پیشاپیش آنها دوزخ است و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانى را که غیر از خدا اختیار کردهاند به کارشان مىآید و عذابى بزرگ خواهند داشت (10)
مِن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلَا یُغْنِی عَنْهُم مَّا کَسَبُوا شَیْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاء وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿10﴾
این رهنمودى است و کسانى که آیات پروردگارشان را انکار کردند بر ایشان عذابى دردناک از پلیدى است (11)
هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مَّن رِّجْزٍ أَلِیمٌ ﴿11﴾
خدا همان کسى است که دریا را به سود شما رام گردانید تا کشتیها در آن به فرمانش روان شوند و تا از فزون بخشى او [روزى خویش را] طلب نمایید و باشد که سپاس دارید (12)
اللَّهُ الَّذِی سخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام کرد همه از اوست قطعا در این [امر] براى مردمى که مىاندیشند نشانههایى است (13)
وَسَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِّنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لَّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿13﴾
