- 3130
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه صافات
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
صافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگان صف در صف (1)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به بازدارندگان [از معاصى] (2)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
و به خوانندگان ذکر [قرآن و کتابهاى آسمانى] (3)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
که خداى شما یگانه است (4)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها و پروردگار مشرقها [و مغربها] (5)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراسته ایم (6)
وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿7﴾
و از هر شیطان سرکشى محفوظ داشته ایم (7)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
به [اسرار] ملأاعلى گوش نتوانند داد و از هر سو رانده شوند (8)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
به راندنى سخت، و عذابى پاینده [در پیش] دارند (9)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
مگر کسى که ربایشى برباید، که شهابى درخشان در پى اش افتد (10)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ﴿11﴾
پس از ایشان بپرس آیا آفرینش آنان استوارتر است یا آنانى که آفریده ایم، ما ایشان را از گلى چسبنده آفریده ایم (11)
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿12﴾
بلکه تو [از حال آنان] تعجب کرده اى، و آنان [کار و بار تو را] ریشخند مى کنند (12)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون اندرزشان دهند، پند نپذیرند (13)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و چون هر پدیده شگرفى بینند، تمسخر پیشه کنند (14)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿15﴾
و گویند این جز جادویى آشکار نیست (15)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
[گویند] چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما از نو برانگیخته [و زنده] خواهیم شد؟ (16)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
و همچنین پدران نخستین ما؟ (17)
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
بگو آرى، و شما خوار و زبون باشید (18)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿19﴾
پس آن یک نعره تند باشد، پس آنگاه ایشان بنگرند (19)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
و گویند اى واى بر ما این روز جزاست (20)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
این [همان] روز داورى است که آن را انکار مىکردید (21)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
ستم پیشگان [مشرک] و همتایانشان را همراه با آنچه به جاى خداوند مى پرستیدند [یکجا] گرد آورید، (22)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
آنگاه به سوى راه جهنم راهنمایشان کنید (23)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿24﴾
و آنان را بازدارید که ایشان بازخواست کردنى هستند (24)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
شما را چه مىشود که همدیگر را یارى نمىکنید؟ (25)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
آرى ایشان امروز تسلیم پیشه اند (26)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿27﴾
و بعضى از آنان به بعضى دیگر به همپرسى روى آورند (27)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
گویند شما بودید که "حق به جانب" به سراغ ما می آمدید (28)
قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
گویند بلکه خود شما مؤمن نبودید (29)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
و ما را بر شما سلطهاى نبود، بلکه شما قومى سرکش بودید (30)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و حکم پروردگارمان در حق ما تحقق یافت، ما چشندگان [عذاب]ایم (31)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
آنگاه شما را گمراه کردیم، ما خود هم گمراه بودیم (32)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
آنگاه ایشان در چنین روزى در عذاب مشترکند (33)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
ما با گناهکاران چنین مىکنیم (34)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
اینان چنان بودند که چون به آنان [کلمه] لا اله الا الله گفته مىشد، استکبار مى ورزیدند (35)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿36﴾
و مىگفتند آیا ما رهاکننده خدایانمان به خاطر شاعرى دیوانه باشیم؟ (36)
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
حق این است که او [پیامبر] حق را به میان آورد و پیامبران [پیشین] را تصدیق کرد (37)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
شما چشندگان عذاب دردناکید (38)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
و جز بر حسب آنچه کرده اید، جزا نمى یابید (39)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿40﴾
مگر بندگان اخلاص یافته خداوند (40)
أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿41﴾
اینان روزى معین دارند (41)
فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿42﴾
انواع میوهها، و خود گرامیانند (42)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿43﴾
در بهشتهاى پرناز و نعمت (43)
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿44﴾
بر روى تختها، رو به روى همدیگر (44)
یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿45﴾
براى آنان جامى از شرابى جارى بگردانند [و پیش آرند] (45)
بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿46﴾
سپید درخشان و لذتبخش آشامندگان (46)
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿47﴾
هیچ دردسرى در آن نیست، و از آن مست نشوند (47)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿48﴾
و نزد ایشان دوشیزگان چشم فروهشته [/قانع به همسر] درشت چشم هستند (48)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿49﴾
گویى ایشان بیضه هاى شتر مرغ نهفته اند (49)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿50﴾
و بعضى از آنان به بعضى دیگر به هم پرسى روى آورند (50)
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿51﴾
گویندهاى از میان آنان گوید مرا [در دنیا] همنشینى بود (51)
یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿52﴾
که مىگفت آیا تو [هم] از باور دارندگانى؟ (52)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿53﴾
[به اینکه] آیا چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما جزا خواهیم یافت؟ (53)
قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿54﴾
[سپس] گوید آیا شما نگرندگانید؟ (54)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿55﴾
سپس فرانگرد و او را در میانه دوزخ ببیند (55)
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿56﴾
[و از دور به او] گوید به خدا نزدیک بود که تو مرا به نابودى بکشانى (56)
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿57﴾
و اگر نعمت پروردگارم نبود من نیز از حاضر شدگان [در عذاب] بودم (57)
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿58﴾
پس آیا ما دیگر نمى میریم؟ (58)
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿59﴾
مگر به مردن نخستینمان، و ما عذاب شونده نیستیم؟ (59)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿60﴾
بىگمان این [که من در بهشت هستم] همان رستگارى بزرگ است (60)
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿61﴾
باید که اهل عمل براى چنین هدفى بکوشند (61)
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿62﴾
آیا این پیشکش بهتر است یا درخت زقوم؟ (62)
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ ﴿63﴾
ما آن را مایه آزمون ستمکاران [مشرک] قرار داده ایم (63)
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿64﴾
آن درختى است که از بن جهنم مىروید (64)
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿65﴾
میوه اش گویى کله هاى شیاطین است (65)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿66﴾
آنگاه ایشان خورنده از آنند، و پرکننده شکم هاى خویش از آن (66)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿67﴾
سپس براى آنان آمیزهاى از آب جوش هست که به دنبال آن نوشند (67)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿68﴾
سپس بازگشت گاهشان به سوى دوزخ است (68)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿69﴾
چرا که ایشان پدرانشان را گمراه یافتند (69)
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿70﴾
و آنان به دنبال ایشان شتافتند (70)
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿71﴾
و به راستى پیش از آنان، بیشترینه پیشینیان گمراه شدند (71)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿72﴾
و به راستى به میان آنان هشدار دهندگانى فرستادیم (72)
فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿73﴾
پس بنگر سرانجام هشدار یافتگان چگونه بوده است (73)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿74﴾
مگر بندگان اخلاص یافته خداوند (74)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿75﴾
و به راستى نوح ما را ندا داد، و چه نیکو پاسخ دهندگانیم (75)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿76﴾
و او و خانواده اش را از گرفتارى بزرگ رهانیدیم (76)
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿77﴾
و زاد و رود او را ماندگار گرداندیم (77)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿78﴾
و براى او در میان واپسینیان، نام نیک نهادیم (78)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿79﴾
در میان جهانیان، سلام بر نوح (79)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿80﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (80)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿81﴾
که او از بندگان مؤمن ما بود (81)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿82﴾
سپس دیگران را غرقه ساختیم (82)
وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿83﴾
و ابراهیم جزو پیروان او بود (83)
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿84﴾
چنین بود که دل پاک و پیراسته [از شک و شرک] به درگاه پروردگارش آورد (84)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿85﴾
آنگاه که به پدرش و قومش گفت چه چیزى را مىپرستید؟ (85)
أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿86﴾
آیا به دروغ و دغل در هواى خدایانى به جاى خداوند هستید؟ (86)
فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿87﴾
پس گمانتان درباره پروردگار جهانیان چیست؟ (87)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿88﴾
سپس نگاهى به ستارگان انداخت (88)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿89﴾
و گفت من بیمارم (89)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿90﴾
آنگاه به او پشت کردند [و تنهایش گذاشتند] (90)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿91﴾
رو به خدایانشان آورد و گفت چرا [چیزى] نمىخورید (91)
مَا لَکُمْ لَا تَنْطِقُونَ ﴿92﴾
شما را چه مىشود چرا سخن نمىگویید؟ (92)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿93﴾
پس [نهانى] بر آنان ضربه اى به شدت فرود آورد (93)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿94﴾
آنگاه شتابان رو به سوى او آوردند (94)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿95﴾
[ابراهیم] گفت آیا چیزى را که [با دست خود] تراشیده اید مى پرستید؟ (95)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿96﴾
و حال آنکه خداوند شما را و چیزهایى را که بر سر آنها کار مىکنید، آفریده است (96)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿97﴾
گفتند براى او بنایى بر آورید، و او را در آتش بیندازید (97)
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿98﴾
آنگاه در حق او بد سگالیدند، ولى آنان را فرودست گرداندیم (98)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿99﴾
و [ابراهیم] گفت من رونده به سوى پروردگارم هستم، که به زودى مرا رهنمایى خواهد کرد (99)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿100﴾
پروردگارا به من از شایستگان فرزندى ببخش (100)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿101﴾
آنگاه او را به فرزندى بردبار مژده دادیم (101)
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿102﴾
و چون در کار و کوشش به پاى او رسید، [ابراهیم] گفت اى فرزندم من در خواب دیده ام که سر تو را مىبرم، بنگر [در این کار] چه مىبینى؟ [اسماعیل] گفت پدر جان آنچه فرمانت داده اند، انجام بده، که به زودى مرا به خواست خداوند، از شکیبایان خواهى یافت (102)
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿103﴾
آنگاه چون هر دو [بر این کار] گردن نهادند و او را بر گونه اش به خاک افکند (103)
وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿104﴾
ندایش دادیم که اى ابراهیم (104)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿105﴾
رؤیایت را به حقیقت باورداشتى، ما بدینسان نیکوکاران را جزا مى دهیم (105)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ ﴿106﴾
بىگمان این آزمونى آشکار است (106)
وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿107﴾
و به جاى او قربانى بزرگى را فدیه پذیرفتیم (107)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿108﴾
و براى او در میان واپسینان نام نیک نهادیم (108)
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿109﴾
سلام بر ابراهیم (109)
کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿110﴾
بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (110)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿111﴾
چرا که او از بندگان مؤمن ما بود (111)
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿112﴾
و او را به اسحاق که پیامبرى از شایستگان بود، بشارت دادیم (112)
وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ﴿113﴾
و به او و به اسحاق برکت بخشیدیم، و از زاد و رود آنان، هم نیکوکار بود و هم آشکارا ستمگر در حق خویش (113)
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿114﴾
و به راستى بر موسى و هارون منت نهادیم [و نعمت دادیم] (114)
وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿115﴾
آن دو و قومشان را از گرفتارى بزرگ رهانیدیم (115)
وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿116﴾
و آنان را یارى دادیم و آنان بودند که پیروز شدند (116)
وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿117﴾
و به آن دو، کتاب روشنگر بخشیدیم (117)
وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿118﴾
و آن دو را به راه راست هدایت کردیم (118)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ ﴿119﴾
و براى آنان در میان واپسینان نام نیک نهادیم (119)
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿120﴾
سلام بر موسى و هارون (120)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿121﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (121)
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿122﴾
که آن دو از بندگان مؤمن ما بودند (122)
وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
و همانا الیاس از پیامبران بود (123)
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
چنین بود که به قومش گفت آیا پروا نمىکنید (124)
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿125﴾
آیا بعل را مىپرستید و بهترین آفریدگاران را رها مى کنید؟ (125)
اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿126﴾
خداوند را، که پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست؟ (126)
فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿127﴾
پس او را دروغگو شمردند و ایشان [براى حساب و عذاب] حاضر شدگانند (127)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿128﴾
مگر آن بندگان خداوند که اخلاص یافته اند (128)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿129﴾
و براى او در میان واپسینان نام نیک نهادیم (129)
سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿130﴾
و سلام بر آل یاسین (130)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿131﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (131)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿132﴾
او از بندگان مؤمن ما بود (132)
وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿133﴾
و همانا لوط از پیامبران بود (133)
إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿134﴾
چنین بود که او و خانواده اش، همگى را، رهایى دادیم (134)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿135﴾
مگر پیرزنى که جزو واپسماندگان [در عذاب] بود (135)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿136﴾
سپس دیگران را نابود کردیم (136)
وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿137﴾
و خود شما بر [آثار] آنان بامدادان مىگذرید (137)
وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿138﴾
و نیز شامگاهان، پس آیا تعقل نمىکنید؟ (138)
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿139﴾
و بىگمان یونس از پیامبران بود (139)
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿140﴾
آنگاه که به سوى کشتى گرانبار گریخت (140)
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿141﴾
پس با آنان قرعه انداخت و او بیرون انداختنى شد (141)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿142﴾
و ماهى [بزرگ /نهنگ] او را فرو بلعید و او در خور ملامت بود (142)
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿143﴾
و اگر از تسبیح گویان نبود (143)
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿144﴾
در شکم آن تا روزى که مردمان برانگیخته شوند به سر مىبرد (144)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
آنگاه او را به کرانه بایر افکندیم و او بیمار بود (145)
وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و بر سر او [براى سایه افکنى] گیاهى از قسم کدو رویاندیم (146)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
و [سرانجام] او را به سوى صدهزار نفر یا بیشتر [به رسالت] فرستادیم (147)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
آنگاه ایمان آوردند و ما نیز آنان را تا مدتى بهره مند ساختیم (148)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
از آنان بپرس که آیا پروردگار تو را دختران است و خود ایشان را پسران؟ (149)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
یا آنکه ما فرشتگان را مادینه آفریده ایم و ایشان شاهد بوده اند؟ (150)
أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
هان ایشان از سر تهمتشان مىگویند (151)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
خداوند فرزندى پدید آورده است، و ایشان دروغگو هستند (152)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
آیا [خداوند] دختران را بر پسران ترجیح داده است؟ (153)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
شما را چه مىشود، چگونه داورى مىکنید؟ (154)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
آیا اندیشه نمىکنید؟ (155)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿156﴾
یا حجتى آشکار در دست دارید؟ (156)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
پس اگر راست مىگویید سندتان را بیاورید (157)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ﴿158﴾
و بین او و جن پیوندى قائل شدند، و جنیان خود به خوبى مىدانند که ایشان [براى حساب] حاضر شدگانند (158)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
پاک و منزه است خداوند از آنچه مىگویند (159)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
مگر بندگان خداوند که اخلاص یافتگانند (160)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بدانید که شما و آنچه مىپرستید (161)
مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
شما کسى را به گمراهى نمىکشید (162)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
مگر کسى را که درآینده به دوزخ است (163)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿164﴾
[و فرشتگان گویند] هیچ کس از ما نیست مگر آنکه پایگاهى معین دارد (164)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که صف در صفیم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و ماییم که تسبیح گویانیم (166)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
و آنان ادعا مىکردند (167)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
که اگر در دست ما کتابى از [کتابهاى آسمانى] پیشینیان بود (168)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
بىشک از بندگان اخلاص یافته خداوند مىشدیم (169)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
ولى آن [کتاب آسمانى/ قرآن] را انکار کردند، زودا که بدانند (170)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
و حکم ما در حق بندگان به رسالت فرستاده مان از پیش معین شده است (171)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿172﴾
ایشانند که نصرت یافتگانند (172)
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
و سپاه ماست که ایشان پیروزند (173)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
پس تا مدتى از آنان روى بگردان (174)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
و بنگر ایشان را، که زودا به دیده بصیرت بنگرند (175)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (176)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿177﴾
آنگاه که به سراى ایشان فرود آید، چه بد است بامداد [عذاب] هشدار یافتگان (177)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و تا مدتى از آنان روى بگردان (178)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
و بنگر زودا که به دیده بصیرت بنگرند (179)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
پاک و منزه است پروردگارت، که پروردگار پیروزمند است، از آنچه مىگویند (180)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و درود بر پیامبران باد (181)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
و سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (182)
صافات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگان صف در صف (1)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به بازدارندگان [از معاصى] (2)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
و به خوانندگان ذکر [قرآن و کتابهاى آسمانى] (3)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
که خداى شما یگانه است (4)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها و پروردگار مشرقها [و مغربها] (5)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراسته ایم (6)
وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿7﴾
و از هر شیطان سرکشى محفوظ داشته ایم (7)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
به [اسرار] ملأاعلى گوش نتوانند داد و از هر سو رانده شوند (8)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
به راندنى سخت، و عذابى پاینده [در پیش] دارند (9)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
مگر کسى که ربایشى برباید، که شهابى درخشان در پى اش افتد (10)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ﴿11﴾
پس از ایشان بپرس آیا آفرینش آنان استوارتر است یا آنانى که آفریده ایم، ما ایشان را از گلى چسبنده آفریده ایم (11)
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿12﴾
بلکه تو [از حال آنان] تعجب کرده اى، و آنان [کار و بار تو را] ریشخند مى کنند (12)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون اندرزشان دهند، پند نپذیرند (13)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و چون هر پدیده شگرفى بینند، تمسخر پیشه کنند (14)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿15﴾
و گویند این جز جادویى آشکار نیست (15)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
[گویند] چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما از نو برانگیخته [و زنده] خواهیم شد؟ (16)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
و همچنین پدران نخستین ما؟ (17)
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
بگو آرى، و شما خوار و زبون باشید (18)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿19﴾
پس آن یک نعره تند باشد، پس آنگاه ایشان بنگرند (19)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
و گویند اى واى بر ما این روز جزاست (20)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
این [همان] روز داورى است که آن را انکار مىکردید (21)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
ستم پیشگان [مشرک] و همتایانشان را همراه با آنچه به جاى خداوند مى پرستیدند [یکجا] گرد آورید، (22)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
آنگاه به سوى راه جهنم راهنمایشان کنید (23)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿24﴾
و آنان را بازدارید که ایشان بازخواست کردنى هستند (24)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
شما را چه مىشود که همدیگر را یارى نمىکنید؟ (25)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
آرى ایشان امروز تسلیم پیشه اند (26)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿27﴾
و بعضى از آنان به بعضى دیگر به همپرسى روى آورند (27)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
گویند شما بودید که "حق به جانب" به سراغ ما می آمدید (28)
قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
گویند بلکه خود شما مؤمن نبودید (29)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
و ما را بر شما سلطهاى نبود، بلکه شما قومى سرکش بودید (30)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و حکم پروردگارمان در حق ما تحقق یافت، ما چشندگان [عذاب]ایم (31)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
آنگاه شما را گمراه کردیم، ما خود هم گمراه بودیم (32)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
آنگاه ایشان در چنین روزى در عذاب مشترکند (33)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
ما با گناهکاران چنین مىکنیم (34)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
اینان چنان بودند که چون به آنان [کلمه] لا اله الا الله گفته مىشد، استکبار مى ورزیدند (35)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿36﴾
و مىگفتند آیا ما رهاکننده خدایانمان به خاطر شاعرى دیوانه باشیم؟ (36)
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
حق این است که او [پیامبر] حق را به میان آورد و پیامبران [پیشین] را تصدیق کرد (37)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
شما چشندگان عذاب دردناکید (38)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
و جز بر حسب آنچه کرده اید، جزا نمى یابید (39)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿40﴾
مگر بندگان اخلاص یافته خداوند (40)
أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿41﴾
اینان روزى معین دارند (41)
فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿42﴾
انواع میوهها، و خود گرامیانند (42)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿43﴾
در بهشتهاى پرناز و نعمت (43)
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿44﴾
بر روى تختها، رو به روى همدیگر (44)
یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿45﴾
براى آنان جامى از شرابى جارى بگردانند [و پیش آرند] (45)
بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿46﴾
سپید درخشان و لذتبخش آشامندگان (46)
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿47﴾
هیچ دردسرى در آن نیست، و از آن مست نشوند (47)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿48﴾
و نزد ایشان دوشیزگان چشم فروهشته [/قانع به همسر] درشت چشم هستند (48)
کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿49﴾
گویى ایشان بیضه هاى شتر مرغ نهفته اند (49)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿50﴾
و بعضى از آنان به بعضى دیگر به هم پرسى روى آورند (50)
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿51﴾
گویندهاى از میان آنان گوید مرا [در دنیا] همنشینى بود (51)
یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿52﴾
که مىگفت آیا تو [هم] از باور دارندگانى؟ (52)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿53﴾
[به اینکه] آیا چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما جزا خواهیم یافت؟ (53)
قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿54﴾
[سپس] گوید آیا شما نگرندگانید؟ (54)
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿55﴾
سپس فرانگرد و او را در میانه دوزخ ببیند (55)
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿56﴾
[و از دور به او] گوید به خدا نزدیک بود که تو مرا به نابودى بکشانى (56)
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿57﴾
و اگر نعمت پروردگارم نبود من نیز از حاضر شدگان [در عذاب] بودم (57)
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿58﴾
پس آیا ما دیگر نمى میریم؟ (58)
إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿59﴾
مگر به مردن نخستینمان، و ما عذاب شونده نیستیم؟ (59)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿60﴾
بىگمان این [که من در بهشت هستم] همان رستگارى بزرگ است (60)
لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿61﴾
باید که اهل عمل براى چنین هدفى بکوشند (61)
أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿62﴾
آیا این پیشکش بهتر است یا درخت زقوم؟ (62)
إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ ﴿63﴾
ما آن را مایه آزمون ستمکاران [مشرک] قرار داده ایم (63)
إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿64﴾
آن درختى است که از بن جهنم مىروید (64)
طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿65﴾
میوه اش گویى کله هاى شیاطین است (65)
فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿66﴾
آنگاه ایشان خورنده از آنند، و پرکننده شکم هاى خویش از آن (66)
ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿67﴾
سپس براى آنان آمیزهاى از آب جوش هست که به دنبال آن نوشند (67)
ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿68﴾
سپس بازگشت گاهشان به سوى دوزخ است (68)
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿69﴾
چرا که ایشان پدرانشان را گمراه یافتند (69)
فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿70﴾
و آنان به دنبال ایشان شتافتند (70)
وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿71﴾
و به راستى پیش از آنان، بیشترینه پیشینیان گمراه شدند (71)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿72﴾
و به راستى به میان آنان هشدار دهندگانى فرستادیم (72)
فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿73﴾
پس بنگر سرانجام هشدار یافتگان چگونه بوده است (73)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿74﴾
مگر بندگان اخلاص یافته خداوند (74)
وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿75﴾
و به راستى نوح ما را ندا داد، و چه نیکو پاسخ دهندگانیم (75)
وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿76﴾
و او و خانواده اش را از گرفتارى بزرگ رهانیدیم (76)
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿77﴾
و زاد و رود او را ماندگار گرداندیم (77)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿78﴾
و براى او در میان واپسینیان، نام نیک نهادیم (78)
سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿79﴾
در میان جهانیان، سلام بر نوح (79)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿80﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (80)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿81﴾
که او از بندگان مؤمن ما بود (81)
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿82﴾
سپس دیگران را غرقه ساختیم (82)
وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿83﴾
و ابراهیم جزو پیروان او بود (83)
إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿84﴾
چنین بود که دل پاک و پیراسته [از شک و شرک] به درگاه پروردگارش آورد (84)
إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿85﴾
آنگاه که به پدرش و قومش گفت چه چیزى را مىپرستید؟ (85)
أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿86﴾
آیا به دروغ و دغل در هواى خدایانى به جاى خداوند هستید؟ (86)
فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿87﴾
پس گمانتان درباره پروردگار جهانیان چیست؟ (87)
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿88﴾
سپس نگاهى به ستارگان انداخت (88)
فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿89﴾
و گفت من بیمارم (89)
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿90﴾
آنگاه به او پشت کردند [و تنهایش گذاشتند] (90)
فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿91﴾
رو به خدایانشان آورد و گفت چرا [چیزى] نمىخورید (91)
مَا لَکُمْ لَا تَنْطِقُونَ ﴿92﴾
شما را چه مىشود چرا سخن نمىگویید؟ (92)
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿93﴾
پس [نهانى] بر آنان ضربه اى به شدت فرود آورد (93)
فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿94﴾
آنگاه شتابان رو به سوى او آوردند (94)
قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿95﴾
[ابراهیم] گفت آیا چیزى را که [با دست خود] تراشیده اید مى پرستید؟ (95)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿96﴾
و حال آنکه خداوند شما را و چیزهایى را که بر سر آنها کار مىکنید، آفریده است (96)
قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿97﴾
گفتند براى او بنایى بر آورید، و او را در آتش بیندازید (97)
فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿98﴾
آنگاه در حق او بد سگالیدند، ولى آنان را فرودست گرداندیم (98)
وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿99﴾
و [ابراهیم] گفت من رونده به سوى پروردگارم هستم، که به زودى مرا رهنمایى خواهد کرد (99)
رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿100﴾
پروردگارا به من از شایستگان فرزندى ببخش (100)
فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿101﴾
آنگاه او را به فرزندى بردبار مژده دادیم (101)
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿102﴾
و چون در کار و کوشش به پاى او رسید، [ابراهیم] گفت اى فرزندم من در خواب دیده ام که سر تو را مىبرم، بنگر [در این کار] چه مىبینى؟ [اسماعیل] گفت پدر جان آنچه فرمانت داده اند، انجام بده، که به زودى مرا به خواست خداوند، از شکیبایان خواهى یافت (102)
فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿103﴾
آنگاه چون هر دو [بر این کار] گردن نهادند و او را بر گونه اش به خاک افکند (103)
وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿104﴾
ندایش دادیم که اى ابراهیم (104)
قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿105﴾
رؤیایت را به حقیقت باورداشتى، ما بدینسان نیکوکاران را جزا مى دهیم (105)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ ﴿106﴾
بىگمان این آزمونى آشکار است (106)
وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿107﴾
و به جاى او قربانى بزرگى را فدیه پذیرفتیم (107)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿108﴾
و براى او در میان واپسینان نام نیک نهادیم (108)
سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿109﴾
سلام بر ابراهیم (109)
کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿110﴾
بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (110)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿111﴾
چرا که او از بندگان مؤمن ما بود (111)
وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿112﴾
و او را به اسحاق که پیامبرى از شایستگان بود، بشارت دادیم (112)
وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ﴿113﴾
و به او و به اسحاق برکت بخشیدیم، و از زاد و رود آنان، هم نیکوکار بود و هم آشکارا ستمگر در حق خویش (113)
وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿114﴾
و به راستى بر موسى و هارون منت نهادیم [و نعمت دادیم] (114)
وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿115﴾
آن دو و قومشان را از گرفتارى بزرگ رهانیدیم (115)
وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿116﴾
و آنان را یارى دادیم و آنان بودند که پیروز شدند (116)
وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿117﴾
و به آن دو، کتاب روشنگر بخشیدیم (117)
وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿118﴾
و آن دو را به راه راست هدایت کردیم (118)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ ﴿119﴾
و براى آنان در میان واپسینان نام نیک نهادیم (119)
سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿120﴾
سلام بر موسى و هارون (120)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿121﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (121)
إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿122﴾
که آن دو از بندگان مؤمن ما بودند (122)
وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿123﴾
و همانا الیاس از پیامبران بود (123)
إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿124﴾
چنین بود که به قومش گفت آیا پروا نمىکنید (124)
أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿125﴾
آیا بعل را مىپرستید و بهترین آفریدگاران را رها مى کنید؟ (125)
اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿126﴾
خداوند را، که پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست؟ (126)
فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿127﴾
پس او را دروغگو شمردند و ایشان [براى حساب و عذاب] حاضر شدگانند (127)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿128﴾
مگر آن بندگان خداوند که اخلاص یافته اند (128)
وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿129﴾
و براى او در میان واپسینان نام نیک نهادیم (129)
سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿130﴾
و سلام بر آل یاسین (130)
إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿131﴾
ما بدینسان نیکوکاران را جزا مىدهیم (131)
إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿132﴾
او از بندگان مؤمن ما بود (132)
وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿133﴾
و همانا لوط از پیامبران بود (133)
إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿134﴾
چنین بود که او و خانواده اش، همگى را، رهایى دادیم (134)
إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿135﴾
مگر پیرزنى که جزو واپسماندگان [در عذاب] بود (135)
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿136﴾
سپس دیگران را نابود کردیم (136)
وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿137﴾
و خود شما بر [آثار] آنان بامدادان مىگذرید (137)
وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿138﴾
و نیز شامگاهان، پس آیا تعقل نمىکنید؟ (138)
وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿139﴾
و بىگمان یونس از پیامبران بود (139)
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿140﴾
آنگاه که به سوى کشتى گرانبار گریخت (140)
فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿141﴾
پس با آنان قرعه انداخت و او بیرون انداختنى شد (141)
فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿142﴾
و ماهى [بزرگ /نهنگ] او را فرو بلعید و او در خور ملامت بود (142)
فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿143﴾
و اگر از تسبیح گویان نبود (143)
لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿144﴾
در شکم آن تا روزى که مردمان برانگیخته شوند به سر مىبرد (144)
فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿145﴾
آنگاه او را به کرانه بایر افکندیم و او بیمار بود (145)
وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿146﴾
و بر سر او [براى سایه افکنى] گیاهى از قسم کدو رویاندیم (146)
وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿147﴾
و [سرانجام] او را به سوى صدهزار نفر یا بیشتر [به رسالت] فرستادیم (147)
فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿148﴾
آنگاه ایمان آوردند و ما نیز آنان را تا مدتى بهره مند ساختیم (148)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿149﴾
از آنان بپرس که آیا پروردگار تو را دختران است و خود ایشان را پسران؟ (149)
أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿150﴾
یا آنکه ما فرشتگان را مادینه آفریده ایم و ایشان شاهد بوده اند؟ (150)
أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿151﴾
هان ایشان از سر تهمتشان مىگویند (151)
وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿152﴾
خداوند فرزندى پدید آورده است، و ایشان دروغگو هستند (152)
أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿153﴾
آیا [خداوند] دختران را بر پسران ترجیح داده است؟ (153)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿154﴾
شما را چه مىشود، چگونه داورى مىکنید؟ (154)
أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿155﴾
آیا اندیشه نمىکنید؟ (155)
أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿156﴾
یا حجتى آشکار در دست دارید؟ (156)
فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿157﴾
پس اگر راست مىگویید سندتان را بیاورید (157)
وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ﴿158﴾
و بین او و جن پیوندى قائل شدند، و جنیان خود به خوبى مىدانند که ایشان [براى حساب] حاضر شدگانند (158)
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿159﴾
پاک و منزه است خداوند از آنچه مىگویند (159)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿160﴾
مگر بندگان خداوند که اخلاص یافتگانند (160)
فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿161﴾
بدانید که شما و آنچه مىپرستید (161)
مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿162﴾
شما کسى را به گمراهى نمىکشید (162)
إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿163﴾
مگر کسى را که درآینده به دوزخ است (163)
وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿164﴾
[و فرشتگان گویند] هیچ کس از ما نیست مگر آنکه پایگاهى معین دارد (164)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿165﴾
و ماییم که صف در صفیم (165)
وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿166﴾
و ماییم که تسبیح گویانیم (166)
وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿167﴾
و آنان ادعا مىکردند (167)
لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿168﴾
که اگر در دست ما کتابى از [کتابهاى آسمانى] پیشینیان بود (168)
لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿169﴾
بىشک از بندگان اخلاص یافته خداوند مىشدیم (169)
فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿170﴾
ولى آن [کتاب آسمانى/ قرآن] را انکار کردند، زودا که بدانند (170)
وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿171﴾
و حکم ما در حق بندگان به رسالت فرستاده مان از پیش معین شده است (171)
إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿172﴾
ایشانند که نصرت یافتگانند (172)
وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿173﴾
و سپاه ماست که ایشان پیروزند (173)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿174﴾
پس تا مدتى از آنان روى بگردان (174)
وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿175﴾
و بنگر ایشان را، که زودا به دیده بصیرت بنگرند (175)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿176﴾
آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (176)
فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿177﴾
آنگاه که به سراى ایشان فرود آید، چه بد است بامداد [عذاب] هشدار یافتگان (177)
وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿178﴾
و تا مدتى از آنان روى بگردان (178)
وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿179﴾
و بنگر زودا که به دیده بصیرت بنگرند (179)
سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿180﴾
پاک و منزه است پروردگارت، که پروردگار پیروزمند است، از آنچه مىگویند (180)
وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿181﴾
و درود بر پیامبران باد (181)
وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿182﴾
و سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است (182)
