ترتیل سوره ای حنانه خلفی
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
پرسندهاى از عذاب واقعشوندهاى پرسید (1)
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارندهاى نیست (2)
لِّلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)
مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مىروند (4)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾
پس صبر کن صبرى نیکو (5)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
زیرا آنان [عذاب] را دور مىبینند (6)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
و [ما] نزدیکش مىبینیم (7)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود (8)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاء کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
و کوهها چون پشم زده گردد (9)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
آنان را به ایشان نشان مىدهند گناهکار آرزو مىکند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
و [نیز] همسرش و برادرش را (12)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و قبیلهاش را که به او پناه مىدهد (13)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْویهِ ﴿13﴾
و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مىداد] و آنگاه خود را رها مىکرد (14)
وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ ﴿14﴾
نه چنین است [آتش] زبانه مىکشد (15)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
پوستسر و اندام را برکننده است (16)
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿16﴾
هر که را پشت کرده و روى برتافته (17)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مىخواند (18)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
به راستى که انسان سخت آزمند [و بىتاب] خلق شده است (19)
إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
چون صدمهاى به او رسد عجز و لابه کند (20)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
غیر از نمازگزاران (22)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مىکنند (23)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (24)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿24﴾
براى سائل و محروم (25)
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
و کسانى که روز جزا را باور دارند (26)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
وَالَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿27﴾
چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمىتوانند بود (28)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
و کسانى که دامن خود را حفظ مىکنند (29)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (30)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و کسانى که امانتها و پیمان خود را مراعات مىکنند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنان که بر شهادتهاى خود ایستادهاند (33)
وَالَّذِینَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و کسانى که بر نمازشان مداومت مىورزند (34)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
آنها هستند که در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)
أُوْلَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُّکْرَمُونَ ﴿35﴾
چه شده است که آنان که کفر ورزیدهاند به سوى تو شتابان (36)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مىآورند] (37)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
آیا هر یک از آنان طمع مىبندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مىدانند آفریدیم (39)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مىکنم که ما تواناییم (40)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شدهاند ملاقات نمایند (42)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مىشد (44)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
پرسندهاى از عذاب واقعشوندهاى پرسید (1)
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
که اختصاص به کافران دارد [و] آن را بازدارندهاى نیست (2)
لِّلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)
مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿3﴾
فرشتگان و روح در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مىروند (4)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿4﴾
پس صبر کن صبرى نیکو (5)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
زیرا آنان [عذاب] را دور مىبینند (6)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
و [ما] نزدیکش مىبینیم (7)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود (8)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاء کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
و کوهها چون پشم زده گردد (9)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
آنان را به ایشان نشان مىدهند گناهکار آرزو مىکند که کاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)
یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
و [نیز] همسرش و برادرش را (12)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
و قبیلهاش را که به او پناه مىدهد (13)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْویهِ ﴿13﴾
و هر که را که در روى زمین است همه را [عوض مىداد] و آنگاه خود را رها مىکرد (14)
وَمَن فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنجِیهِ ﴿14﴾
نه چنین است [آتش] زبانه مىکشد (15)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
پوستسر و اندام را برکننده است (16)
نَزَّاعَةً لِّلشَّوَى ﴿16﴾
هر که را پشت کرده و روى برتافته (17)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مىخواند (18)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
به راستى که انسان سخت آزمند [و بىتاب] خلق شده است (19)
إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
چون صدمهاى به او رسد عجز و لابه کند (20)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
غیر از نمازگزاران (22)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
همان کسانى که بر نمازشان پایدارى مىکنند (23)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
و همانان که در اموالشان حقى معلوم است (24)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿24﴾
براى سائل و محروم (25)
لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
و کسانى که روز جزا را باور دارند (26)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و آنان که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
وَالَّذِینَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿27﴾
چرا که از عذاب پروردگارشان ایمن نمىتوانند بود (28)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
و کسانى که دامن خود را حفظ مىکنند (29)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
مگر بر همسران خود یا کنیزانشان که [در این صورت] مورد نکوهش نیستند (30)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
و هر کس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
و کسانى که امانتها و پیمان خود را مراعات مىکنند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و آنان که بر شهادتهاى خود ایستادهاند (33)
وَالَّذِینَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و کسانى که بر نمازشان مداومت مىورزند (34)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
آنها هستند که در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)
أُوْلَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُّکْرَمُونَ ﴿35﴾
چه شده است که آنان که کفر ورزیدهاند به سوى تو شتابان (36)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مىآورند] (37)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
آیا هر یک از آنان طمع مىبندد که در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مىدانند آفریدیم (39)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مىکنم که ما تواناییم (40)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
که به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)
عَلَى أَن نُّبَدِّلَ خَیْرًا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
پس بگذارشان یاوه گویند و بازى کنند تا روزى را که وعده داده شدهاند ملاقات نمایند (42)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
روزى که از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى که آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى که به ایشان وعده داده مىشد (44)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
