- 2609
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق انور شحات انور بروج ، شمس ، قریش ، کوثر ، فاتحه ، بقره
این تلاوت شامل سوره بروج آیات 1 تا 11 - شمس - قریش - کوثر - فاتحه - بقره آیات 1 تا 2 است .
سوره 85: البروج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان آکنده ز برج (1)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
و به روز موعود (2)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و به گواه و مورد گواهى (3)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق (4)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
همان آتش مایهدار [و انبوه] (5)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (6)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مىآوردند گواه بودند (7)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (8)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (9)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکردهاند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (10)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (11)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
آرى عقاب پروردگارت سختسنگین است (12)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
هم اوست که [آفرینش را] آغاز مىکند و بازمىگرداند (13)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (14)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
هر چه را بخواهد انجام مىدهد (16)
فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
آیا حدیث [آن] سپاهیان (17)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد (18)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
[نه] بلکه آنان که کافر شدهاند در تکذیباند (19)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (20)
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِیطٌ ﴿20﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است (21)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ ﴿21﴾
که در لوحى محفوظ است (22)
فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿22﴾
سوره 91: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به خورشید و تابندگىاش (1)
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (5)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (6)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (7)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
سپس پلیدکارى و پرهیزگارىاش را به آن الهام کرد (8)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (9)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿9﴾
و هر که آلودهاش ساخت قطعا درباخت (10)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾
[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (11)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
آنگاه که شقىترینشان بر[پا] خاست (12)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (13)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (14)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (15)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
سوره 85: البروج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به آسمان آکنده ز برج (1)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
و به روز موعود (2)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و به گواه و مورد گواهى (3)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق (4)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
همان آتش مایهدار [و انبوه] (5)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
آنگاه که آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (6)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مىآوردند گواه بودند (7)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و بر آنان عیبى نگرفته بودند جز اینکه به خداى ارجمند ستوده ایمان آورده بودند (8)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
همان [خدایى] که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و خدا[ست که] بر هر چیزى گواه است (9)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
کسانى که مردان و زنان مؤمن را آزار کرده و بعد توبه نکردهاند ایشان راست عذاب جهنم و ایشان راست عذاب سوزان (10)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند براى آنان باغهایى است که از زیر [درختان] آن جویها روان است این است [همان] رستگارى بزرگ (11)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
آرى عقاب پروردگارت سختسنگین است (12)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
هم اوست که [آفرینش را] آغاز مىکند و بازمىگرداند (13)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (14)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
هر چه را بخواهد انجام مىدهد (16)
فَعَّالٌ لِّمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
آیا حدیث [آن] سپاهیان (17)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد (18)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
[نه] بلکه آنان که کافر شدهاند در تکذیباند (19)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
با آنکه خدا از هر سو بر ایشان محیط است (20)
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِیطٌ ﴿20﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است (21)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِیدٌ ﴿21﴾
که در لوحى محفوظ است (22)
فِی لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿22﴾
سوره 91: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به خورشید و تابندگىاش (1)
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (5)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (6)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (7)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
سپس پلیدکارى و پرهیزگارىاش را به آن الهام کرد (8)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (9)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿9﴾
و هر که آلودهاش ساخت قطعا درباخت (10)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿10﴾
[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (11)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
آنگاه که شقىترینشان بر[پا] خاست (12)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (13)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (14)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (15)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
