- 11549
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق ابوالعینین شعیشع سوره نجم 32 تا آخر، قمر1 تا 14، رحمن 1 تا 29
تلاوت تحقیق ابوالعینین شعیشع، این تلاوت در سال 1959 میلادی در کشور سوریه، شهر دمشق، مسجد اموی اجرا گردیده است.
سوره 53: النجم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و اینکه او است که میخنداند و میگریاند! (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و او است که میمیراند و زنده میکند. (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را میآفریند، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه ای که خارج میشود (و در رحم میریزد). (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اینکه او است که بینیاز میکند، و سرمایه باقی میبخشد. (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا میرسد). (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
و هیچکس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب میکنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و میخندید و نمیگریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش نمائید. (62)
سوره 54: القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (1)
وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده میگویند: این سحری است مستمر! (2)
وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿6﴾
بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت میکند (دعوت به حساب اعمال). (6)
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿7﴾
آنها از قبرها خارج میشوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو میدوند! (7)
مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن میکشند و کافران میگویند امروز روز سخت و دردناکی است. (8)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (9)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿10﴾
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (10)
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿11﴾
در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (11)
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾
و زمین را شکافتیم و چشمه های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (12)
وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾
و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (13)
تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿14﴾
مرکبی که تحت نظارت ما حرکت میکرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (14)
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
خداوند رحمن. (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را تعلیم فرمود. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید. (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
و به او بیان را تعلیم کرد. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی میگردند. (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و گیاه و درخت برای او سجده میکن (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان کم نگذارید. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را برای خلایق آفرید. (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
که در آن میوه ها و نخلهای پرشکوفه است. (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هائی که همراه با ساقه و برگی است که به صورت کاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید شما ای گروه انس و جن ؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده ای همچون سفال آفرید. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از شعله های مختلط و متحرک آتش! (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریای مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند. (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
اما در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمیکند! (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج میشود. (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و برای او است کشتیهای ساخته شده ای که در دریا به حرکت درمی آیند که همچون کوهی هستند! (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی میشوند. (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی میماند. (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا میکنند، و او هر روز در شان و کاری است. (29)
سوره 53: النجم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿42﴾
(و آیا از کتب پیشین انبیاء به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت باز میگردد؟ (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و اینکه او است که میخنداند و میگریاند! (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و او است که میمیراند و زنده میکند. (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
و او است که دو زوج مذکر و مؤ نث را میآفریند، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه ای که خارج میشود (و در رحم میریزد). (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و اینکه بر خدا است ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد). (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اینکه او است که بینیاز میکند، و سرمایه باقی میبخشد. (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و اینکه او است پروردگار ستاره شعری. (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟ (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و همچنین «قوم ثمود» را، و کسی از آنها را باقی نگذارد. (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنها از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند. (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را بر زمین کوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
(بگو) در کدامیک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این (پیامبر) بیم دهنده ای از بیم دهنده گان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
آنچه باید نزدیک شود نزدیک شده است (و قیامت فرا میرسد). (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
و هیچکس جز خدا نمیتواند شدائد آنرا برطرف سازد. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب میکنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و میخندید و نمیگریید؟ (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟ (61)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و پرستش نمائید. (62)
سوره 54: القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (1)
وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده میگویند: این سحری است مستمر! (2)
وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)
وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿6﴾
بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت میکند (دعوت به حساب اعمال). (6)
خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿7﴾
آنها از قبرها خارج میشوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو میدوند! (7)
مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن میکشند و کافران میگویند امروز روز سخت و دردناکی است. (8)
کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (9)
فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿10﴾
او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (10)
فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿11﴾
در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (11)
وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾
و زمین را شکافتیم و چشمه های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (12)
وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾
و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (13)
تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿14﴾
مرکبی که تحت نظارت ما حرکت میکرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (14)
سوره 55: الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الرَّحْمَنُ ﴿1﴾
خداوند رحمن. (1)
عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿2﴾
قرآن را تعلیم فرمود. (2)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿3﴾
انسان را آفرید. (3)
عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿4﴾
و به او بیان را تعلیم کرد. (4)
الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشید و ماه بر طبق حساب منظمی میگردند. (5)
وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و گیاه و درخت برای او سجده میکن (6)
وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و میزان و قانون (در آن) گذاشت. (7)
أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿8﴾
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید). (8)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿9﴾
وزن را بر اساس عدل برپا دارید و در میزان کم نگذارید. (9)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمین را برای خلایق آفرید. (10)
فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿11﴾
که در آن میوه ها و نخلهای پرشکوفه است. (11)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿12﴾
و دانه هائی که همراه با ساقه و برگی است که به صورت کاه درمی آید، و گیاهان خوشبو. (12)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید شما ای گروه انس و جن ؟ (13)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشکیده ای همچون سفال آفرید. (14)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿15﴾
و جن را از شعله های مختلط و متحرک آتش! (15)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (16)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿17﴾
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (17)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (18)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿19﴾
دو دریای مختلف را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند. (19)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا یَبْغِیَانِ ﴿20﴾
اما در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمیکند! (20)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (21)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از آن دو لؤ لؤ و مرجان خارج میشود. (22)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (23)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿24﴾
و برای او است کشتیهای ساخته شده ای که در دریا به حرکت درمی آیند که همچون کوهی هستند! (24)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (25)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿26﴾
تمام کسانی که روی آن (زمین) هستند فانی میشوند. (26)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿27﴾
و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی میماند. (27)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟ (28)
یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿29﴾
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا میکنند، و او هر روز در شان و کاری است. (29)
