- 536
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 24 - حفظ و مستحاب نماز
در این برنامه آقای شهریار پرهیزگار به توضیحاتی درمورد حفظ و مستحاب نماز می پردازند .
بهره گیری از سحرگاهان
چنان که نوجوانی و جوانی بهترین فصل حفظ مطالب است؛ هنگام صبح و نشاط اول روز برترین وقت حفظ به شمار می‌آید. در این زمان، مغز انسان آماده تر است و بدن و طبیعت هر دو از آرامش خاص برخوردارند. افزون بر این، در سحرگاه برکات فراوان نهفته است. وقتی امام محمد باقر (علیه‌السّلام) به فرمان هشام بن عبدالملک از مدینه سوی شام سفر می‌کرد، گروهی از مسیحیان را دید که درون غاری گام می‌نهادند، حضرت پرسید: در چنین روزی عید گرفته‌اند؟
گفتند: خیر، به سوی یکی از دانشمندان خود می‌روند. آن‌ها هرسال یک بار در چنین روزی او را از کوه خارج می‌کنند و آنچه می‌خواهند از وی می‌پرسند. امام فرمود: آیا دانشی دارد؟
گفتند: آری، از داناترین مردم است. آن گاه حضرت چهره ی خود را پوشاند و با یارانش همراه مسیحیان سمت آن دانشمند نابینا و کهنسال حرکت کرد، مرد کهنسال به یاری حس نیرومندش، سمت امام اشاره کرد و گفت: مرد، از ما هستی یا از امت محمد؟
امام فرمود: از امت محمد ( صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم). پیر پرسید: برای پرسیدن آمدی یا پرسیده شدن؟ امام فرمود: بپرس. مرد کهنسال بسیار پرسید. و پاسخ شنید. آن گاه گفت: بنده ی خدا، کدام ساعت نه بخشی از شب است نه بخشی از روز؛ و اگر از هیچ کدام نیست، چیست؟
امام باقر(علیه‌السّلام) فرمود: فاصله ی طلوع فجر تا طلوع آفتاب نه جزئ شب است نه جزء روز. زمانی از زمان‌های بهشت است که در آن بیماران درمان می‌یابند و روزی بندگان خدا تقسیم می‌شود؛ و ساعت رحمت و خیر و برکت است.
از این داستان در می‌یابیم این زمان زمانی معنوی است و شایسته است حفظ قرآن در چنین وقتی تحقق یابد. خداوند می‌فرماید: «ان قرآن الفجر کان مشهودا» نماز صبح مورد مشاهده است.
مراد از «قرآن الفجر» نماز صبح است.
بر اساس روایات شیعه و سنی، در میان نمازهای روزانه نماز صبح مورد مشاهده ی فرشتگان شب و روز قرار می‌گیرد؛ زیرا در آغاز صبح فرشتگان شب جای خود را به فرشتگان روز می‌سپارند و در این تعویض جایگاه، نماز مردمان را دیده، بر آن گواهی می‌دهند.
برای بیدار شدن به هنگام طلوع فجر، توجه به نکات زیر سودمند می‌نماید: الف: خفتن در اوایل شب ب: شب هنگام غذای اندک خوردن ج: خواندن آیه ی آخر سوره ی کهف.
بهره گیری از سحرگاهان
چنان که نوجوانی و جوانی بهترین فصل حفظ مطالب است؛ هنگام صبح و نشاط اول روز برترین وقت حفظ به شمار می‌آید. در این زمان، مغز انسان آماده تر است و بدن و طبیعت هر دو از آرامش خاص برخوردارند. افزون بر این، در سحرگاه برکات فراوان نهفته است. وقتی امام محمد باقر (علیه‌السّلام) به فرمان هشام بن عبدالملک از مدینه سوی شام سفر می‌کرد، گروهی از مسیحیان را دید که درون غاری گام می‌نهادند، حضرت پرسید: در چنین روزی عید گرفته‌اند؟
گفتند: خیر، به سوی یکی از دانشمندان خود می‌روند. آن‌ها هرسال یک بار در چنین روزی او را از کوه خارج می‌کنند و آنچه می‌خواهند از وی می‌پرسند. امام فرمود: آیا دانشی دارد؟
گفتند: آری، از داناترین مردم است. آن گاه حضرت چهره ی خود را پوشاند و با یارانش همراه مسیحیان سمت آن دانشمند نابینا و کهنسال حرکت کرد، مرد کهنسال به یاری حس نیرومندش، سمت امام اشاره کرد و گفت: مرد، از ما هستی یا از امت محمد؟
امام فرمود: از امت محمد ( صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم). پیر پرسید: برای پرسیدن آمدی یا پرسیده شدن؟ امام فرمود: بپرس. مرد کهنسال بسیار پرسید. و پاسخ شنید. آن گاه گفت: بنده ی خدا، کدام ساعت نه بخشی از شب است نه بخشی از روز؛ و اگر از هیچ کدام نیست، چیست؟
امام باقر(علیه‌السّلام) فرمود: فاصله ی طلوع فجر تا طلوع آفتاب نه جزئ شب است نه جزء روز. زمانی از زمان‌های بهشت است که در آن بیماران درمان می‌یابند و روزی بندگان خدا تقسیم می‌شود؛ و ساعت رحمت و خیر و برکت است.
از این داستان در می‌یابیم این زمان زمانی معنوی است و شایسته است حفظ قرآن در چنین وقتی تحقق یابد. خداوند می‌فرماید: «ان قرآن الفجر کان مشهودا» نماز صبح مورد مشاهده است.
مراد از «قرآن الفجر» نماز صبح است.
بر اساس روایات شیعه و سنی، در میان نمازهای روزانه نماز صبح مورد مشاهده ی فرشتگان شب و روز قرار می‌گیرد؛ زیرا در آغاز صبح فرشتگان شب جای خود را به فرشتگان روز می‌سپارند و در این تعویض جایگاه، نماز مردمان را دیده، بر آن گواهی می‌دهند.
برای بیدار شدن به هنگام طلوع فجر، توجه به نکات زیر سودمند می‌نماید: الف: خفتن در اوایل شب ب: شب هنگام غذای اندک خوردن ج: خواندن آیه ی آخر سوره ی کهف.
