- 917
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 1 ، وقف
در این برنامه استاد مجید خدایاری به آموزش انواع وقف کلمات می پردازد.
علامتهای وقف در قرآن
«م»، علامت وقف لازم
«م»، علامت وقف لازم است«م»، یعنى وقف در آن لازم بوده و وصل آن موجب خلل در معنى مىشود،مثل: «إنَّ اللَّه شَدِیدُ العِقابِ للفُقَرَاءِ المُهَاجِرِین».
«ط»، علامت وقف مطلق
«ط»، علامت وقف مطلق است، یعنى وقف بر آن کاملاً به جاست و آغاز کردن از مابعد آن نیز خوب است (مترادف وقف تام)، مثل: «ذلِک فَضلُ اللَّهِ یُؤتِیه مَن یَشَاءُ واللَّهُ ذُوالفَضل العَظیِم».
«ج»، علامت وقف جایز
«ج»، علامت وقف جایز است، یعنى وقف و وصل آن هر دو جایز است. (مترادف وقف کافى)، مثل: «هُوَ مَولیکُم فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصِیر».
«ز»، علامت وقف مجوَّز
«ز»، علامت وقف مجوَّز است، یعنى وصل بهتر است، امّا وقف هم اشکالى ندارد. (مترادف وقف حسن)،مثل: «تَبَارَک الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىءٍ قَدِیر».
«ص»، علامت وقف مُرَخَّص
«ص»، علامت وقف مرخص است، یعنى به خاطر اطاله کلام و کمبود نَفَس مىتوان وقف کرد. در این صورت اگر مابعد آن جمله مفیدى بود، مىتوان از آن جا شروع به تلاوت کرد وگرنه باید اعاده نموده و از محل مناسب آغاز کرد،مثل: «قُلْ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ اِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبینٌ».
«لا»، علامت وقف ممنوع
«لا»، علامت وقف ممنوع است؛ یعنى چنانچه وقف کند در معنى خلل ایجاد مىشود و نباید وقف کرد (مترادف وقف قبیح)، مثل: «وَ مَا جَعَلنَا أَصْحَابَ النَّارِ إلاَّ مَلاَئِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُم إِلاَّ فِتنَةً للَّذِینَ کَفَروُا...».
«قلى»، علامت «اَلوَقفُ أَوْلى»
«قلى»، علامت «الوقف اولى» مىباشد، یعنى وقف بهتر است، مثل: «قالوُا أَنُؤمِنُ کَمَا ءامَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُم هُمُ السُّفَهاء».
«صلى»، علامت «اَلوَصلُ أَوْلى»
«صلى» علامت «اَلْوَصْلُ أَولى» مىباشد؛ یعنى وصل بهتر است. مثل: «اُولئِکَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمِ وَ اُولئِکَ هُمُ الْمُفلِحوُنَ».
علامت وقف معانقه
دو مجموعه سه نقطهاى علامت «وقف مُعَانقه» یا «وقف مُراقبه» است که بر روى دو کلمه نزدیک هم قرار مىگیرد و چنانچه قارى بر یکى از این دو کلمه وقف کند، بر کلمه دیگر نمىتواند وقف کند، مثل: «ذلِکَ الکِتابُ لاَ رَیبَ فِیهِ هُدىً لِلمُتَّقِینَ».
علامتهای وقف در قرآن
«م»، علامت وقف لازم
«م»، علامت وقف لازم است«م»، یعنى وقف در آن لازم بوده و وصل آن موجب خلل در معنى مىشود،مثل: «إنَّ اللَّه شَدِیدُ العِقابِ للفُقَرَاءِ المُهَاجِرِین».
«ط»، علامت وقف مطلق
«ط»، علامت وقف مطلق است، یعنى وقف بر آن کاملاً به جاست و آغاز کردن از مابعد آن نیز خوب است (مترادف وقف تام)، مثل: «ذلِک فَضلُ اللَّهِ یُؤتِیه مَن یَشَاءُ واللَّهُ ذُوالفَضل العَظیِم».
«ج»، علامت وقف جایز
«ج»، علامت وقف جایز است، یعنى وقف و وصل آن هر دو جایز است. (مترادف وقف کافى)، مثل: «هُوَ مَولیکُم فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصِیر».
«ز»، علامت وقف مجوَّز
«ز»، علامت وقف مجوَّز است، یعنى وصل بهتر است، امّا وقف هم اشکالى ندارد. (مترادف وقف حسن)،مثل: «تَبَارَک الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىءٍ قَدِیر».
«ص»، علامت وقف مُرَخَّص
«ص»، علامت وقف مرخص است، یعنى به خاطر اطاله کلام و کمبود نَفَس مىتوان وقف کرد. در این صورت اگر مابعد آن جمله مفیدى بود، مىتوان از آن جا شروع به تلاوت کرد وگرنه باید اعاده نموده و از محل مناسب آغاز کرد،مثل: «قُلْ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ اِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبینٌ».
«لا»، علامت وقف ممنوع
«لا»، علامت وقف ممنوع است؛ یعنى چنانچه وقف کند در معنى خلل ایجاد مىشود و نباید وقف کرد (مترادف وقف قبیح)، مثل: «وَ مَا جَعَلنَا أَصْحَابَ النَّارِ إلاَّ مَلاَئِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُم إِلاَّ فِتنَةً للَّذِینَ کَفَروُا...».
«قلى»، علامت «اَلوَقفُ أَوْلى»
«قلى»، علامت «الوقف اولى» مىباشد، یعنى وقف بهتر است، مثل: «قالوُا أَنُؤمِنُ کَمَا ءامَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُم هُمُ السُّفَهاء».
«صلى»، علامت «اَلوَصلُ أَوْلى»
«صلى» علامت «اَلْوَصْلُ أَولى» مىباشد؛ یعنى وصل بهتر است. مثل: «اُولئِکَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمِ وَ اُولئِکَ هُمُ الْمُفلِحوُنَ».
علامت وقف معانقه
دو مجموعه سه نقطهاى علامت «وقف مُعَانقه» یا «وقف مُراقبه» است که بر روى دو کلمه نزدیک هم قرار مىگیرد و چنانچه قارى بر یکى از این دو کلمه وقف کند، بر کلمه دیگر نمىتواند وقف کند، مثل: «ذلِکَ الکِتابُ لاَ رَیبَ فِیهِ هُدىً لِلمُتَّقِینَ».
