- 2567
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 42- درست خواندن حروف
در این برنامه استاد سید مهدی سیف درباره درست خواندن حروف عربی توضیح می دهند همچنین به مرور دروس گذشته می پردازند.
اولین کلید زبان عربی ادا ی صحیح کلمات است. در قرآن صراحتاً تاکید شده است که این کلام الهی را به ترتیل قرائت کنید. ترتیل عبارت است از: تلاوت حروف و کلمات قرآن به صورت (صحیح) و (شمرده) و همراه با (تدبر) در معانی آیات آن ترتیل از لحاظ سرعت به دسته های زیر قابل قسم است:
الف) تحقیق (خواندن با سرعت کم و دقت زیاد)
ب) تدویر(خواندن با سرعت متوسط)
ج) تدحیر(تلاوت با سرعت زیاد)
حال به تلفظ ده حرفی می پردازیم که از لحاظ تلفظ با کلمات فارسی متفاوت است: این حروف عبارت اند از : « ث – ح – ذ – ص – ض- ط – ظ – ع –غ –و»
حرف «ث»:
این حرف را باید با اصطلاح (نوک زبانی) و نازک و کم حجم تلفظ کرد. یعنی در حالی که نوک زبان با دندانهای جلو در آرواره ی بالا تماس دارد، هوا را به بیرون دمید (فشار نوک زبان بر دندان ها زیاد نباشد).
حرف «ث» بدون اینکه صدا ی سوت شنیده شود تلفظ میگردد.
حرف «ح»: حرف حاء با گرفتگی خاصی در حلق تلفظ می شود مانند کسی که بخواهد تخمه ای را که در حلق گیر کرده، با فشار هوا خارج کند.
حرف «ذ»: حرف ذال همانند ثاء از نوک زبان و دندان های بالا و با صدای نازک و کم حجم تلفظ می گردد.(دقت کنید که فشار نوک زبان بر دندان ها زیاد نباشد.)
حرف «ص»: همانند سین تلفظ میشود ؛ فقط به همراه آن صدا پر حجم و درشت میگردد.(تاکید می شود که هنگام تلفظ این حرف نبا ید صدای سوت شدید شنیده شود)
حرف «ض»: این حرف از تماس کنا ره ی زبان با دندانهای آسیای بالا (از هر طرفی که مقدور باشد) با صدای پر حجم و درشت تلفظ می شود.
حرف «ط»: این حرف مانند «ت» تلفظ میشئد با این تفاوت که صدا ی آن درشت و پر حجم می باشد. این حرف قوی ترین حرف زبان عربی است.
حرف «ظ»: این حرف دقیقا مثل حرف «ذال» تلفظ میشود با این تفا وت که صدا در تلفظ این حرف درشت و پر حجم میگردد . باید دقت کرد که هوا با فشار زیاد در مخرج دمیده نشود.
حرف «ع»: این حرف از میان حلق و به صورت نرم ادا می شود و گویی صدا کش می آید. دقت کنید که مفخم و پر حجم ادا نشود.
حرف «غ»: این حرف از همان محل تلفظ حرف «خ» یعنی از ناحیه ی حلق تلفظ شده ولی صدا ی آن نرم و کشیده و دنباله دار است و حالت خراش و خشونت حرف «خ» را ندارد.
حرف «و»: در ادای آن باید لب ها به حالت غنچه درآورده و صدا ی «و» از میان دو لب خارج شود. مانند حرف w در انگلیسی.
اولین کلید زبان عربی ادا ی صحیح کلمات است. در قرآن صراحتاً تاکید شده است که این کلام الهی را به ترتیل قرائت کنید. ترتیل عبارت است از: تلاوت حروف و کلمات قرآن به صورت (صحیح) و (شمرده) و همراه با (تدبر) در معانی آیات آن ترتیل از لحاظ سرعت به دسته های زیر قابل قسم است:
الف) تحقیق (خواندن با سرعت کم و دقت زیاد)
ب) تدویر(خواندن با سرعت متوسط)
ج) تدحیر(تلاوت با سرعت زیاد)
حال به تلفظ ده حرفی می پردازیم که از لحاظ تلفظ با کلمات فارسی متفاوت است: این حروف عبارت اند از : « ث – ح – ذ – ص – ض- ط – ظ – ع –غ –و»
حرف «ث»:
این حرف را باید با اصطلاح (نوک زبانی) و نازک و کم حجم تلفظ کرد. یعنی در حالی که نوک زبان با دندانهای جلو در آرواره ی بالا تماس دارد، هوا را به بیرون دمید (فشار نوک زبان بر دندان ها زیاد نباشد).
حرف «ث» بدون اینکه صدا ی سوت شنیده شود تلفظ میگردد.
حرف «ح»: حرف حاء با گرفتگی خاصی در حلق تلفظ می شود مانند کسی که بخواهد تخمه ای را که در حلق گیر کرده، با فشار هوا خارج کند.
حرف «ذ»: حرف ذال همانند ثاء از نوک زبان و دندان های بالا و با صدای نازک و کم حجم تلفظ می گردد.(دقت کنید که فشار نوک زبان بر دندان ها زیاد نباشد.)
حرف «ص»: همانند سین تلفظ میشود ؛ فقط به همراه آن صدا پر حجم و درشت میگردد.(تاکید می شود که هنگام تلفظ این حرف نبا ید صدای سوت شدید شنیده شود)
حرف «ض»: این حرف از تماس کنا ره ی زبان با دندانهای آسیای بالا (از هر طرفی که مقدور باشد) با صدای پر حجم و درشت تلفظ می شود.
حرف «ط»: این حرف مانند «ت» تلفظ میشئد با این تفاوت که صدا ی آن درشت و پر حجم می باشد. این حرف قوی ترین حرف زبان عربی است.
حرف «ظ»: این حرف دقیقا مثل حرف «ذال» تلفظ میشود با این تفا وت که صدا در تلفظ این حرف درشت و پر حجم میگردد . باید دقت کرد که هوا با فشار زیاد در مخرج دمیده نشود.
حرف «ع»: این حرف از میان حلق و به صورت نرم ادا می شود و گویی صدا کش می آید. دقت کنید که مفخم و پر حجم ادا نشود.
حرف «غ»: این حرف از همان محل تلفظ حرف «خ» یعنی از ناحیه ی حلق تلفظ شده ولی صدا ی آن نرم و کشیده و دنباله دار است و حالت خراش و خشونت حرف «خ» را ندارد.
حرف «و»: در ادای آن باید لب ها به حالت غنچه درآورده و صدا ی «و» از میان دو لب خارج شود. مانند حرف w در انگلیسی.
