فهرست

ترجمه شنیداری، حسین انصاریان

  • 1 قطعه
  • 66':38" مدت زمان
  • 994 دریافت شده
جزء بیست و هفتم، آیات 31 تا آخر ذاریات ، طور ، نجم ، قمر ، رحمن ، واقعه ، حدید
[ابراهیم] گفت: ای فرستادگان! دنبال چه کار مهمی هستید؟ (31)
گفتند: ما را به سوی مردمی گنهکار فرستاده اند؛ (32)
تا [بارانی] از گِل سنگ بر آنان بفرستیم؛ (33)
[سنگی که] نزد پروردگارت برای تجاوزکاران نشانه گذاری شده است؛ (34)
پس هرکه را از مؤمنان در آن شهر بود [پیش از آمدن عذاب] بیرون بردیم؛ (35)
در آنجا جز یک خانه از مسلمانان [که اهلش مطیع خدا بودند، نیافتیم.] (36)
در آنجا [پس از زیر و رو شدن شهر و هلاکت مردم] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محکومیت مجرمان] برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند به جا گذاشتیم. (37)
و [نیز] در [سرگذشت] موسی، چون او را با دلیلی روشن به سوی فرعون فرستادیم [عبرتی است.] (38)
پس فرعون با سپاهیانش روی [از حق] گرداندند و گفت: [این مرد] یا جادوگر است یا دیوانه! (39)
در نتیجه او و سپاهیانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، در حالی که [به سبب لجبازی و دشمنی] مستحقّ سرزنش بود. (40)
و [نیز] در [سرگذشت قوم] عاد هنگامی که بر آنان باد هلاک کننده ای فرستادیم [عبرتی است.] (41)
[آن باد] هیچ چیزی را که بر آن می وزید، رها نمی کرد مگر آنکه آن را به صورت استخوان پوسیده ای می ساخت. (42)
و [نیز] در قوم ثمود [عبرتی است] هنگامی که [پس از پی کردن ناقه] به آنان گفته شد: زمانی کوتاه [که بیش از سه روز نیست، از زندگی] برخوردار باشید [که عذاب خواهد رسید.] (43)
ولی [آنان در آن سه روز هم که مهلت داشتند باز] از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، پس صاعقه مرگبار آنان را فراگرفت در حالی که آنان با ترس و حیرت به آن می نگریستند. (44)
پس [با آمدن عذاب و به سبب اینکه هیچ مهلتی نیافتند] نه قدرت برخاستن از جای خود را داشتند و نه دادخواهی کردند. (45)
و قوم نوح را پیش از این [هلاک کردیم]؛ زیرا آنان همواره مردمی نافرمان بودند. (46)
و آسمان را به قدرت ونیرو بنا کردیم و ما [همواره] وسعت دهنده ایم. (47)
و زمین را گستردیم و چه نیکو گستراننده ای هستیم. (48)
واز هر چیزی جفت آفریدیم باشد که متذکّر [این حقایق که نشانه هایی بر قدرت، حکمت و ربوبیت خداست] شوید. (49)
پس به سوی خدا بگریزید [که] بی تردید من از سوی او بیم دهنده ای روشنگرم. (50)
و با خدا معبودی دیگر قرار ندهید، یقیناً من از سوی او بیم دهنده ای آشکارم. (51)
همچنین هیچ پیامبری بر کسانی که پیش از اینان بودند نیامد مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است! (52)
آیا [این اقوام] یکدیگر را به این گونه داوری [ناحق درباره پیامبرشان] سفارش کرده بودند؟! [نه] بلکه همه آنان گروهی یاغی و سرکش بودند [و این یاوه گویی ها، محصول سرکشی و یاغی گری آنان بود.] (53)
بنابراین از این سبک مغزان باطل گو، روی برگردان [که تو اتمام حجت کردی] و شایسته سرزنش نیستی؛ (54)
و پند ده؛ زیرا پند به مؤمنان سود می دهد؛ (55)
و جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم؛ (56)
از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند. (57)
بی تردید خدا خود روزی دهنده و صاحب قدرت استوار است. (58)
پس برای کسانی [از قوم تو] که ستم ورزیدند، سهمی از عذاب است مانند سهم هم مسلکانشان [از امت های پیشین]، بنابراین شتاب در آمدن آن را نخواهند. (59)
پس وای بر کسانی که کافر شدند از آن روزشان که به آن وعده داده می شوند. (60)
سوره 52: الطور
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به [کوهِ] طور، (1)
و به کتابی که نوشته شده، (2)
در صفحه ای باز و گسترده، (3)
و به آن خانه آباد، (4)
و به آن سقف برافراشته، (5)
و به آن دریای مملو و برافروخته، (6)
که بی تردید عذاب پروردگارت واقع شدنی است؛ (7)
و آن را هیچ مانع و بازدارنده ای نیست. (8)
[و آن در] روزی [است] که آسمان به حرکت و لرزه ای سخت در آید؛ (9)
و کوه ها [چون گرد و غبار] سریع و تند، روان شوند. (10)
پس در آن روز وای بر تکذیب کنندگان! (11)
همانان که با فرو رفتن [در گفتار و کردار باطل با حقایق] بازی می کنند. (12)
روزی که آنان را با خشونت و زور به سوی آتش می رانند. (13)
[و به آنان می گویند:] این همان آتشی است که همواره آن را تکذیب می کردید. (14)
آیا این آتش هم جادوست [چنانکه در دنیا وحی را جادو می پنداشتید] یا شما [این واقعیت آشکار را] نمی بینید [چنانکه در دنیا حقایق را نمی دیدید؟] (15)
در آن در آیید [و بسوزید]؛ پس صبر کنید یا نکنید برای شما یکسان است. فقط اعمالی را که همواره انجام می دادید، جزا داده می شوید. (16)
بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و نعمتی فراوان اند. (17)
به آنچه پروردگارشان به آنان عطا کرده و [برای آنکه] پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ مصون داشته، شادمان و مسرورند. (18)
[به آنان گویند:] به پاداش اعمالی که همواره انجام می دادید [از این نعمت ها] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد. (19)
[این] در حالی [است] که بر تخت هایی ردیف و به هم پیوسته تکیه می زنند و حورالعین را به همسری آنان در می آوریم. (20)
و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان [به نوعی] در ایمان از آنان پیروی کردند، فرزندانشان را [در بهشت] به آنان ملحق می کنیم و هیچ چیز از اعمالشان را نمی کاهیم؛ هر انسانی در گرو اعمال خویش است. (21)
و [همواره] به آنان انواع میوه ها و گوشتهایی که دلخواه آنان است، می رسانیم. (22)
آنان در بهشت، جام های [پر از شراب طهور را] که نه در آن [پس از نوشیدنش، زمینه] بیهوده گویی و نه [خوردنش] گناه است، از دست یکدیگر می گیرند. (23)
و [همواره برای پذیرایی از آنان] نوجوانانی پیرامونشان می گردند که گویا مرواریدی نهفته در صدف هستند. (24)
و به یکدیگر روی می کنند [و از احوالات گذشته] از هم می پرسند. (25)
می گویند: ما پیش تر [در دنیا] در میان کسان خود [از عذاب امروز] ترسان بودیم؛ (26)
ولی خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب مرگبار حفظ کرد. (27)
از پیش او را [برای نجات از عذاب] می خواندیم؛ زیرا که او نیکوکار و مهربان است. (28)
پس [مشرکان را] هشدار ده که تو به لطف و رحمت پروردگارت نه کاهنی نه دیوانه؛ (29)
بلکه این سبک مغزانند که می گویند: او شاعری است که برای او حوادث تلخ روزگار و آمدن مرگش را انتظار می بردیم! (30)
بگو: [هلاکت خود را] انتظار برید که من هم با شما از منتظرانم. (31)
آیا عقل هایشان آنان را به این گفتارهای باطل و یاوه [بر ضد تو و قرآن] وا می دارد، یا [نه] آنان مردمی طغیان گر و سرکش اند؟ (32)
یا می گویند: قرآن را از پیش خود ساخته [و به خدا نسبت داده است؟ چنین نیست که می پندارند]، بلکه [قرآن وحی الهی است، ولی اینان] ایمان نمی آورند. (33)
پس اگر [در ادعای خود] راستگویید، سخنی مانند آن بیاورید. (34)
آیا آنان از غیر [آن] چیزی [که دیگران را از آن آفریده اند،] آفریده شده اند. (35)
یاآنان آسمان ها و زمین را آفریده اند؟ نه، بلکه یقین ندارند. (36)
آیا خزانه های [علم و قدرت] پروردگارت نزد آنان است [که هر کس را اینان به پیامبری برگزینند، پیامبر است و چون تو را پیامبر نمی دانند، پس پیامبر نیستی؟] یا بر تدبیر امور هستی و بر خدا مسلط اند [که اگر بخواهند این مقام را از تو سلب کنند، بتوانند؟] (37)
یا برای آنان نردبانی است که [بر آن برشوند و] در آن خبرهای غیبی را بشنوند؟ پس باید شنونده اش دلیلی آشکار [بر ادعایش] بیاورد؟ (38)
یا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران؟ (39)
یا از آنان [در برابرابلاغ رسالت] پاداشی می خواهی که از خسارت آن سنگین بارند؟ (40)
یا علم غیب نزد آنان است که آنان [ادعای خود را از روی آن] می نویسند؟ (41)
یا می خواهند [بر ضد تو] نیرنگ و فریبی به کار گیرند؟ ولی کافران [بدانند که] خود اسیر و محکوم نیرنگ شده اند. …. (42)
آیا آنان را معبودی جز خداست؟ خدا از آنچه شریک او قرار می دهند، منزّه است. …. (43)
و اگر پاره سنگی در حال سقوط از آسمان ببینند [فکر نمی کنند عذاب است، بلکه چنان بر انکار حق اصرار دارند که] می گویند: ابری متراکم است! (44)
[اکنون که با هیچ دلیلی هدایت نمی شوند] پس آنان را واگذار تا آن روزشان را که در آن هلاک می شوند، ببینند. (45)
روزی که نیرنگشان چیزی از عذاب را از آنان دفع نمی کند و یاری هم نخواهند شد. (46)
برای ستمکاران جز این عذاب آخرتی عذابی دیگر [در دنیا] خواهد بود [و آن درهم کوبیده شدنشان در جنگ بدر است]، ولی بیشترشان معرفت و آگاهی [به وضع خود در آینده] ندارند. (47)
و در برابر حکم پروردگارت شکیبایی کن که تو زیر نظر و مراقبت ما هستی، و هنگامی که [از خواب] برمی خیزی پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی. (48)
و [نیز] پاره ای از شب و هنگام ناپدید شدن ستارگان [به سبب روشنایی صبح] خدا را تسبیح گوی. (49)
سوره 53: النجم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ (1)
که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. (2)
و از روی هوا و هوس سخن نمی گوید. (3)
گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست. (4)
[فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. (5)
[همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. (6)
در حالی که در افق اعلا بود. (7)
سپس نزدیک رفت و نزدیک تر شد (8)
پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک تر شد. (9)
آن گاه به بنده اش آنچه را باید وحی می کرد، وحی کرد. (10)
آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.] (11)
آیا در آنچه [به حقیقت] می بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می کنید؟ (12)
و بی تردید یک بار دیگر هم او را دیده است (13)
نزد سدرة المنتهی، (14)
در آنجا که جنت الماوی است. (15)
آن گاه که سدره را احاطه کرده بود آنچه [از فرشتگان، نور و زیبایی] احاطه کرده بود. (16)
دیده [پیامبر آنچه را دید] بر غیر حقیقت و به خطا ندید و از مرز دیدن حقیقت هم درنگذشت. (17)
به راستی که بخشی از نشانه های بسیار بزرگ پروردگارش را دید. (18)
پس به من از لات و عزّی [دو بت خویش] خبر دهید (19)
و منات، سومین [بت] دیگرتان [که شما آنها را تمثال فرشتگانی به عنوان دختران خدا می پندارید،] (20)
آیا [به پندار شما] ویژه شما پسر و ویژه او دختر است؟! (21)
در این صورت این تقسیمی ظالمانه است. (22)
این بتان [که شما آنها را به عنوان شریک خدا گرفته اید] چیزی جز نام ها [ی بی معنا و بی مفهوم] که شما و پدرانتان [بر اساس حدس و گمان] نامگذاری کرده اید نیستند، خدا بر [حقّانیّت] آنها هیچ دلیلی نازل نکرده است. اینان فقط از پندار و گمان [بی پایه] و هواهای نفسانی پیروی می کنند، در حالی که مسلماً از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. (23)
مگر برای انسان آنچه را [چون حاجت بخشی بتان و شفاعت آنان] آرزو می کند، فراهم است؟ …. (24)
آخرت و دنیا فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست. (25)
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان ها هستند که شفاعتشان هیچ سودی نمی بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر که بخواهد و بپسندد، اجازه دهد. (26)
مسلماً کسانی که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را در نامگذاری به نام زن نامگذاری می کنند؛ (27)
و آنان را به این کار هیچ آگاهی و معرفت نیست. [آنان] فقط از گمان پیروی می کنند، و بی تردید گمان [انسان را] برای دریافت حق، هیچ سودی نمی دهد. (28)
بنابراین از کسانی که از یاد ما روی گردانده اند و جز زندگی دنیا را نخواسته اند، روی بگردان. (29)
این [دنیا خواهی] آخرین مرز دانش و معرفت آنان است؛ یقیناً پروردگارت به کسی که از راه او منحرف شده، داناتر است، و او به کسی که هدایت یافته، آگاه تر است. (30)
و آنچه را در آسمان ها و آنچه را در زمین است، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، تا کسانی را که مرتکب گناه شده اند، همان گناهانشان را به آنان کیفر دهد، و کسانی را که کار نیک کرده اند، همان کار نیکشان را به آنان پاداش دهد. (31)
کسانی که از گناهان بزرگ و زشت کاری ها جز لغزش های کوچک دوری می کنند [مورد آمرزش اند] یقیناً آمرزش پروردگارت گسترده و وسیع است. او به شما از هنگامی که شما را از زمین به وجود آورد و از هنگامی که در شکم مادرانتان جنین بودید، داناتر است؛ پس خودستایی نکنید. او به کسی که پرهیزکاری پیشه کرده است، آگاه تر است. (32)
آیا کسی را که [از حق] روی گردانید، دیدی؟ (33)
و اندکی [از مال خود] بخشید و [از باقی مانده آن] امساک ورزید. (34)
آیا علم غیب نزد اوست و او می بیند [که بارگناهانش رادر قیامت دیگری برمی دارد؟] (35)
یا او را به آنچه در صحیفه های موسی است خبر نداده اند؟ (36)
و [یا به آنچه در صحیفه های] ابراهیم [است] همان که به طور کامل [به پیمانش با خدا] وفا کرد [آگاهش نکرده اند؟] (37)
که هیچ سنگین باری بار گناه دیگری را بر نمی دارد، (38)
و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده [هیچ نصیب و بهره ای] نیست، (39)
و اینکه تلاش او به زودی دیده خواهد شد؛ (40)
ث
سپس به تلاشش پاداش کامل خواهند داد؛ (41)
و اینکه پایان [همه امور] به سوی پروردگارتوست؛ (42)
و این اوست که می خنداند و می گریاند؛ (43)
و هم اوست که می میراند و زنده می کند. (44)
واوست که دو زوج نر وماده آفرید، (45)
از نطفه هنگامی که در رحم ریخته شود. (46)
و پدید آوردن جهان دیگر بر عهده اوست، (47)
و اوست که شما را توانگر کرد و سرمایه قابل ذخیره بخشید، (48)
و او پروردگار [ستاره] شِعری است، (49)
و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد، (50)
و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت (51)
وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند (52)
و شهرها [ی قوم لوط] را زیر و رو کرد و به زمین کوبید. (53)
پس [عذاب خدا] آنان را احاطه کرد آن مقدار که احاطه کرد. (54)
پس [ای انسان!] در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید می کنی [که آیا از سوی خدا هست یا نیست؟!] (55)
این پیامبر [نیز] بیم دهنده ای از [زمره] بیم دهندگان پیشین است. (56)
قیامت نزدیک شد. (57)
کسی جز خدا برطرف کننده [سختی ها و هول و هراسش] نیست. (58)
آیا از این سخن تعجب می کنید؟ (59)
و [با چنین وضعی که دارید هنوز] می خندید و نمی گریید؟! (60)
و همواره سرکشی می کنید و غافلانه به خوشی و خوشگذرانی مشغول هستید؟! (61)
پس [با این وصف که قیامتی سنگین در پی دارید، بیایید] خدا را سجده کنید و بپرستید. (62)
سوره 54: القمر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قیامت بسیار نزدیک شد، و ماه از هم شکافت. (1)
و اگر معجزه ای را ببینند، روی بگردانند و گویند: [این] جادویی همیشگی است! (2)
و [قرآن، رسالت پیامبر و معجزه را] انکار کردند و هواهای نفسانی خود را پیروی نمودند، در حالی که هر کاری [چه خیر و چه شر، چه حق و چه باطل در قرارگاه ویژه خود] قرار می گیرد [و اینان به زودی خواهند دانست که قرآن و پیامبر بر حق است یا معبودانشان؟] (3)
بی تردید آنچه از خبرها [ی گذشتگان] که [در آن] مایه بازداشتن [از کفر و شرک و گناهان] است برای آنان آمده است. (4)
[این خبرها] پندی رساست، ولی هشدارها [به این ستمکاران لجوج] سودی نمی بخشد. (5)
بنابراین از آنان روی بگردان [و] روزی را [یاد کن] که آن دعوت کننده [یعنی اسرافیل] آنان را به امری بس دشوار و هولناک دعوت می کند. (6)
در حالی که دیدگانشان [از شدت ترس] فرو افتاده، هم چون ملخ های پراکنده از گورها بیرون آیند. (7)
شتابان به سوی آن دعوت کننده می روند و کافران می گویند: امروز روز بسیار سختی است. (8)
پیش از آنان قوم نوح [پیامبران] را تکذیب کردند، پس بنده ما [نوح] را هم تکذیب کردند و گفتند: دیوانه است، و جن زده ای است [که آثاری از گزند جن در او می باشد.] (9)
پس پروردگارش را خواند که من مغلوب شده ام [و از ستم و زورگویی آنان دلتنگم] بنابراین انتقام [مرا از اینان] بگیر. (10)
پس [در پاسخ درخواستش] درهای آسمان را به آبی بسیار فراوان و ریزان گشودیم، (11)
و زمین را به [جوشیدن] چشمه هایی [پر آب] شکافتیم؛ پس آبِ آسمان و زمین برای کاری که مقدّر شده بود به هم پیوستند، (12)
و او را بر کشتی که دارای تخته ها و میخ ها بود سوار کردیم، (13)
که زیر نظر ما روان بود. [و این] پاداشی بود برای کسی که مورد تکذیب قرار گرفته بود. (14)
و بی تردید آن سرگذشت را [برای آیندگان] مایه پند و عبرت باقی گذاشتیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (15)
پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (16)
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (17)
قوم عاد [پیامبرشان را] تکذیب کردند، پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (18)
ما بر آنان در روزی شوم که شومی اش استمرار داشت، تندبادی سخت و بسیار سرد [به عنوان عذاب] فرستادیم، (19)
که مردم را [از زمین] برمی کند [و بعد از آن عذاب،] گویی تنه های نخلی بودند که ریشه کن شده اند. (20)
پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (21)
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (22)
قوم ثمود بیم دهندگان را تکذیب کردند. (23)
پس گفتند: آیا ما بشری از جنس خود را که [تک و] تنهاست [و جمعیت و نیرویی با خود ندارد] پیروی کنیم؟! در این صورت در گمراهی و دیوانگی خواهیم بود. (24)
آیا از میان ما فقط بر او وحی نازل شده است؟! [نه، چنین نیست] بلکه او بسیار دروغگو و پر افاده و متکبر است [که می خواهد بر ما بزرگی کند.] (25)
در فردای نزدیک خواهند دانست که بسیار دروغگو و پرافاده و متکبر کیست؟ (26)
[به صالح گفتیم:] ما برای آزمایش آنان یقیناً آن ماده شتر [درخواست شده] را خواهیم فرستاد؛ پس در انتظار سرانجام آنان باش و شکیبایی پیشه کن. (27)
و آنان را خبر ده که آب آشامیدنی میان آنان و ماده شتر تقسیم شده است؛ هریک در زمان نوبت خود بر سر آب حاضر شوند. (28)
پس آنان یارشان را [که برای پی کردن ناقه آماده کرده بودند] فرا خواندند و [او] دست به کار شد و [ماده شتر را] پی کرد. (29)
پس عذاب و هشدارهایم چگونه بود؟ (30)
ما بر آنان یک فریاد مرگبار فرستادیم، پس همه آنان به صورت گیاه خشکی که در آغل چهارپایان جمع می کنند، درآمدند. (31)
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (32)
قوم لوط بیم دهندگان را تکذیب کردند. (33)
ما بر آنان توفانی سخت که با خود ریگ و سنگ می آورد فرستادیم [در نتیجه همه را هلاک کرد]، مگر خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم. (34)
[این] نعمت و رحمتی از سوی ما بود، این گونه کسی را که سپاس گزار است، پاداش می دهیم. (35)
به راستی لوط آنان را به مؤاخذه سخت ما بیم داده بود، ولی [آنان با وی] در بیمها و هشدارها [یش] سرسختانه مجادله و ستیزه کردند. (36)
و از میهمانانش [که در حقیقت فرشتگان ما بودند] کام جویی خواستند، در نتیجه دیدگانشان را محو و نابینا کردیم؛ پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید. (37)
به یقین در سپیده دم عذابی پیگیر و پایدار به آنان رسید. (38)
پس [گفتیم: طعمِ] عذاب و هشدارهایم را بچشید. (39)
و یقیناً ما قرآن را برای پند گرفتن آسان کردیم، پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (40)
و همانا برای فرعونیان بیم دهندگان آمدند. (41)
[آنان] همه معجزات و آیات ما را تکذیب کردند؛ در نتیجه آنان را [به عذابی سخت] گرفتیم، گرفتن توانایی شکست ناپذیر و نیرومند. (42)
آیا کافران [شهر] شما از اقوامی که برشمردیم، بهتر و برترند [تا به سبب بهتری و برتری مصون از عذاب باشند؟] یا برای شما در کتاب های آسمانی امان نامه ای هست [که هر جرمی را مرتکب شوید عذابی نخواهید داشت؟!] (43)
یا [آنکه] می گویند: ما گروهی متحد و پشتیبان یکدیگریم [که هرکس بخواهد آسیبی به ما رساند، با قدرت هرچه تمام تر از او انتقام می گیریم؟] (44)
به زودی [این] گروه [متحد در جنگی که خود بر ضد مؤمنان تدارک می بینند] شکست می خورند و پشت کنان می گریزند. (45)
بلکه وعده گاهشان قیامت است، و قیامت هولناک تر و تلخ تر است. (46)
بی تردید گنهکاران در گمراهی و انحراف و در آتش افروخته اند. (47)
روزی که با صورت در آتش کشیده می شوند [و به آنان می گویند:] سوزندگی و عذاب دردناک دوزخ را بچشید. (48)
ما هر چیزی را به اندازه آفریدیم. (49)
و فرمان ما جز فرمان واحدی نیست که مانند یک چشم بر هم زدن است. (50)
بی تردید ما هم مسلکان شما را [که در گذشته به سر می بردند، به خاطر طغیانشان] هلاک کردیم؛ پس آیا پند گیرنده ای هست؟ (51)
و هر عملی را که انجام دادند در نامه های اعمالشان ثبت است. (52)
و هر کوچک و بزرگی [از اعمالشان در آن] نوشته شده است. (53)
یقیناً پرهیزکاران در بهشت ها و [کنار] نهرها هستند؛ (54)
در جایگاهی حق و پسندیده نزد پادشاهی توانا. (55)
سوره 55: الرحمن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
[خدای] رحمان (1)
قرآن را تعلیم داد. (2)
انسان را آفرید؛ (3)
به او بیان آموخت؛ (4)
خورشید و ماه با حسابی [منظم و دقیق] روانند؛ (5)
و گیاه و درخت همواره [برای او] سجده می کنند؛ (6)
و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی] ترازو نهاد؛ (7)
تا در [سنجیدن با] ترازو طغیان روا مدارید [و از مرز عدالت و انصاف مگذرید.] (8)
و ترازو را به عدالت برپا دارید و از ترازو مکاهید؛ (9)
و زمین را برای [زندگی] مردم نهاد؛ (10)
در آن میوه ها و نخل ها با خوشه های غلاف دار است؛ (11)
و دانه های با سبوس و کاه و گیاهان خوشبوست، (12)
پس [ای انس و جن!] کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (13)
انسان را از گلی خشکیده مانند سفال آفرید. (14)
و جن را از آمیزه ای [از شعله های مختلف] آتش به وجود آورد. (15)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (16)
پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. (17)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (18)
دو دریای [شیرین و شور] را روان ساخت در حالی که همواره باهم تلاقی و برخورد دارند؛ (19)
[ولی] میان آن دو حایلی است که به هم تجاوز نمی کنند [درنتیجه باهم مخلوط نمی شوند!] (20)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (21)
از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان بیرون می آید. (22)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (23)
و او را در دریا کشتی های بادبان برافراشته چون کوه هاست. (24)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (25)
همه آنان که روی این زمین هستند، فانی می شوند. (26)
و تنها ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی می ماند. (27)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (28)
هر که در آسمان ها و زمین است از او درخواست [حاجت] می کند، او هر روز در کاری است. (29)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (30)
ای انس و جن! به زودی به [حساب] شما می پردازیم. (31)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (32)
ای گروه جن و انس! اگر می توانید از کرانه ها و نواحی آسمان ها و زمین بیرون روید، پس بیرون روید؛ نمی توانید بیرون روید مگر با نوعی توانایی و قدرت. (33)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (34)
بر شما شعله هایی از آتش بی دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتیجه نمی توانید یکدیگر را [برای دفع عذاب] یاری دهید! (35)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (36)
و ناگهان آسمان بشکافد و چون چرمی سرخ رنگ و گلگون شود. (37)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (38)
پس در آن روز [به علت سرعت فوق العاده حسابرسی و روشن بودن همه امور] هیچ انس و جنّی را از گناهش نپرسند. (39)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (40)
گناهکاران به نشانه هایشان شناخته می شوند، پس آنان را به موهای پیش سرو به پاهایشان می گیرند [و به آتش می اندازند.] (41)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (42)
این همان دوزخی است که گنهکاران آن را دروغ می پنداشتند. (43)
آنان در میان آتش و آب جوشان رفت و آمد می کنند (44)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (45)
و برای کسی که از مقام پروردگارش [که احاطه و تسلّط او بر ظاهر و باطن هستی است] بترسد دو بهشت است. (46)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (47)
[دو بهشتی که] دارای درختان و شاخسارهای باطراوت و انبوه است. (48)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (49)
در آن دو بهشت دو چشمه ای است که همواره جاری است. (50)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (51)
در آن دو بهشت از هر میوه ای دو نوع فراهم است. (52)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (53)
[بهشتیان] بر بسترهایی که آستر آنها از حریر درشت بافت است، تکیه می زنند، و میوه های رسیده آن دو بهشت [به آسانی] در دسترس است. (54)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (55)
در آن بهشت ها زنانی هستند که فقط به همسرانشان عشق می ورزند، و پیش از آنان دست هیچ انس و جنی به آنان نرسیده است. (56)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (57)
گویی آن زنان بهشتی یاقوت و مرجان اند. (58)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (59)
آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟ (60)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (61)
و جز آن دو بهشت، دو بهشت دیگر [هم] هست. (62)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (63)
آن [دو بهشت دیگر] در نهایت سرسبزی اند. (64)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (65)
در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است. (66)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (67)
در آنها میوه های فراوان و درخت خرما و انار است. (68)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (69)
در آنها زنانی نیکو سیرت و زیبا صورت اند. (70)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (71)
حوریانی که در سراپرده ها مستورند. (72)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (73)
پیش از همسران بهشتی شان دست هیچ انس و جنّی به آنان نرسیده است. (74)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (75)
بر بالش های سبز و فرش های زیبا تکیه می زنند. (76)
پس کدامیک از نعمت های پروردگارتان را انکار می کنید؟ (77)
همیشه سودمند و با برکت است نام پروردگار با شکوه و ارجمندت. (78)
سوره 56: الواقعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود، (1)
که در واقع شدنش دروغی [در کار] نیست، (2)
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است. (3)
هنگامی که زمین به شدت لرزانده شود، (4)
و کوه ها درهم کوبیده وریز ریز شوند. (5)
در نتیجه غباری پراکنده گردد، (6)
وشما سه گروه شوید: (7)
سعادتمندان، چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! (8)
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! (9)
و پیشی گیرندگان [به اعمال نیک] که پیشی گیرندگان [به رحمت و آمرزش] اند، (10)
اینان مقربان اند، (11)
در بهشت های پر نعمت اند. (12)
گروهی بسیار از پیشینیان، (13)
و اندکی از پسینیان، (14)
بر تخت هایی زربافت، (15)
در حالی که روبروی یکدیگر بر آنها تکیه دارند. (16)
نوجوانانی همیشه نو جوان همواره [برای خدمت] پیرامونشان می گردند، (17)
با قدح ها و کوزه ها و جام هایی از باده ناب و پاک، (18)
که از نوشیدنش نه سردرد گیرند، و نه مست و بی خرد شوند، (19)
و میوه ها از هر نوعی که اختیار کنند، (20)
و گوشت پرنده از هر گونه ای که بخواهند، (21)
و حوریانی چشم درشت، (22)
هم چون مروارید پنهان شده در صدف؛ (23)
پاداشی است در برابر اعمالی که همواره انجام می دادند. (24)
در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند، نه کلام گناه آلودی، (25)
مگر سخنی که سلام است و سلام، (26)
و سعادتمندان چه بلند مرتبه اند سعادتمندان! (27)
در سایه درخت سدر بی خارند، (28)
و درختان موزی که میوه هایش خوشه خوشه روی هم چیده شده است، (29)
و سایه ای گسترده و پایدار، (30)
و آبی ریزان، (31)
و میوه ای فراوان، (32)
که پایان نپذیرد و ممنوع نشود، (33)
و همسرانی بلند مرتبه، (34)
که ما آنان را با آفرینشی ویژه آفریدیم؛ (35)
پس آنان را همواره دوشیزه قرار داده ایم (36)
عشقورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. (37)
[همه این نعمت ها] برای سعادتمندان [است.] (38)
گروهی بسیار از پیشینیان، (39)
و گروهی بسیار از پسینیان، (40)
و شقاوتمندان، چه دون پایه اند شقاوتمندان! (41)
در میان بادی سوزان و آبی جوشان [قرار دارند،] (42)
و سایه ای از دودهای بسیار غلیظ و سیاه، (43)
نه خنک است و نه آرام بخش، (44)
اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند، (45)
و همواره بر گناهان بزرگ پافشاری داشتند، (46)
و پیوسته می گفتند: آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا به راستی برانگیخته می شویم؟! (47)
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته می شوند؟! (48)
بگو: بی تردید همه پیشینیان وهمه پسینیان، (49)
برای وعده گاه روزی معین گرد آورده خواهند شد. (50)
آن گاه شما ای گمراهان انکار کننده! (51)
قطعاً از درختی که از زقّوم است [و دارای مایعی جوشان و بسیار بدمزه و بدبوست] خواهید خورد؛ (52)
و شکم ها را از آن پر خواهید کرد، (53)
و روی آن از آب جوشان خواهید نوشید، (54)
مانند نوشیدن شترانی که به شدت تشنه اند؛ (55)
این است پذیرایی از آنان در روز جزا. (56)
ما شما را آفریدیم، پس چرا [آفرینش دوباره خود را پس از مرگ] باورنمی کنید؟ (57)
آیا از [حالات و دگرگونی های] نطفه ای که در رحم می ریزید آگاه هستید؟ (58)
آیا شما آن را [تا انسانی معتدل و آراسته شود] می آفرینید یا ما آفریننده ایم؟ (59)
ماییم که مرگ را میان شما مقدّر کردیم، و هیچ چیز ما را [در جاری کردن مرگ بر شما] مغلوب نمی کند. (60)
[آری، مرگ را مقدّر کردیم] تا امثال شما را جایگزین شما کنیم و شما را به صورتی که نمی دانید آفرینشی تازه و جدید بخشیم، (61)
و به راستی پیدایش نخستین را [که جهان فعلی است] شناختید، پس چرا متذکّر [پدید شدن جهان دیگر] نمی شوید؟! (62)
مرا خبر دهید آنچه را می کارید، (63)
آیا شما آن را می رویانید، یا ما می رویانیم؟ (64)
به یقین اگر بخواهیم، آن را ریز ریز کرده و خاشاک می کنیم که متأسف و شگفت زده می شوید، (65)
[و می گویید:] مسلماً ما خسارت زده ایم، (66)
بلکه ناکام و محرومیم (67)
به من خبر دهید آبی که می نوشید، (68)
آیا شما آن را از ابر باران زا فرود آورده اید یا ما فرود آورنده ایم؟ (69)
اگر بخواهیم آن را تلخ می گردانیم، پس چرا سپاس گزاری نمی کنید؟ (70)
به من خبر دهید آتشی که می افروزید، (71)
آیا شما درختش را به وجود آورده اید یا ما به وجود آوردنده ایم؟ (72)
ما آن را وسیله تذکر و مایه استفاده برای صحرانشینان و بیابانگردان قرار داده ایم. (73)
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی. (74)
پس به جایگاه ستارگان سوگند می خورم، (75)
و اگر بدانید بی تردید این سوگندی بس بزرگ است. (76)
که یقیناً این قرآن، قرآنی است ارجمند و باارزش؛ (77)
[که] در کتابی مصون از هر گونه تحریف و دگرگونی [به نام لوح محفوظ جای دارد.] (78)
جز پاک شدگان [از هر نوع آلودگی] به [حقایق و اسرار و لطایف] آن دسترسی ندارند. (79)
نازل شده از سوی پروردگار جهانیان است. (80)
آیا شما نسبت به این گفتار سهل انگاری می کنید [و آن را قابل اعتنا نمی دانید؟!] (81)
و فقط نصیب خود را این قرار می دهید که آن را انکار کنید؟! (82)
پس چرا هنگامی که روح به گلوگاه می رسد، (83)
و شما در آن وقت نظاره گر هستید [و هیچ کاری از شما ساخته نیست!] (84)
و ما به او از شما نزدیک تریم، ولی نمی بینید. (85)
[آری] پس چرا اگر شما پاداش داده نمی شوید [و به گمان خود قیامتی در کار نیست و شما را قدرتی بزرگ و فراتر است؟] (86)
آن [روح به گلوگاه رسیده] را [به بدن محتضر] برنمی گردانید، اگر [در ادعای خود] راستگویید؟ (87)
پس اگر [جان به گلو رسیده] از مقربان باشد، (88)
[در] راحت و آسایش و بهشت پرنعمت [خواهد بود.] (89)
و اگر از سعادتمندان باشد، (90)
[به او گفته می شود:] از سوی سعادتمندان بر تو سلام باد. (91)
و اما اگر از انکار کنندگان [حقایق و] گمراه باشد، (92)
پذیرایی از او با آب جوشان است، (93)
و وارد شدن به دوزخ است. (94)
[آنچه درباره این سه طایفه بیان شد،] بی تردید این است همان حقّ یقینی. (95)
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی. (96)
سوره 57: الحدید
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنچه در آسمان ها و زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است. (1)
مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین فقط در سیطره اوست، زنده می کند و می میراند، و او بر هر کاری تواناست. (2)
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن، و او به همه چیز داناست. (3)
اوست که آسمان ها و زمین را در شش روز آفرید، سپس بر تخت فرمانروایی و تدبیر امور آفرینش چیره و مسلط شد. آنچه در زمین فرو می رود و آنچه از آن بیرون می آید و آنچه از آسمان نازل می شود، و آنچه در آن بالا می رود می داند. و او با شماست هرجا که باشید، و خدا به آنچه انجام می دهید، بیناست. (4)
مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین فقط در سیطره اوست، و همه امور به خدا باز گردانده می شود. (5)
شب را در روز در می آورد و روز را در شب در می آورد، و او به نیّات و اسرار سینه ها داناست. (6)
به خدا و پیامبرش ایمان آورید، و از اموالی که خدا شما را در آن جانشین خود قرار داده، انفاق کنید؛ پس برای کسانی از شما که ایمان آورده و انفاق کرده اند، پاداش بزرگی خواهد بود. (7)
و شما را چه شده که به خدا ایمان نمی آورید؟ در حالی که پیامبر، شما را دعوت می کند تا به پروردگارتان ایمان آورید، و بی تردید خدا [از طریق عقل و فطرت بر ایمان آوردنتان] پیمان گرفته است، اگر باور دارید. (8)
اوست که بر بنده اش آیات روشنی نازل می کند تا شما را از تاریکی ها به سوی نور بیرون آورد. و یقیناً خدا نسبت به شما رؤوف و مهربان است. (9)
و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمی کنید؟ در حالی که میراث آسمان ها و زمین مخصوص خداست [و کسی مالک حقیقی چیزی نیست]. کسانی از شما که پیش از فتح [مکه] انفاق کردند و جهاد نمودند [با دیگران] یکسان نیستند، آنان از جهت درجه از کسانی که پس از فتح [مکه] انفاق کردند و جهاد نمودند، بلندپایه ترند. و خدا به هریک وعده نیکو داده است و خدا به آنچه انجام می دهید، آگاه است. (10)
کیست که به خدا وامی نیکو دهد تا خدا آن را برای او دو چندان کند و او را پاداشی نیکو و باارزش باشد؟ (11)
[این پاداش نیکو و باارزش در] روزی [است] که مردان و زنان باایمان را می بینی که نورشان پیش رو و از جانب راستشان شتابان حرکت می کند، [به آنان می گویند:] امروز شما را مژده باد به بهشت هایی که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنها جاودانه اید، این است آن کامیابی بزرگ. (12)
روزی که مردان و زنان منافق به کسانی که ایمان آورده اند، می گویند: ما را مهلت دهید تا [پرتویی] از نور شما بر گیریم. به آنان گویند: به پشت سرتان [دنیا] برگردید و [از آنجا برای خود] نوری بجویید. سپس میان آنان دیواری زده می شود که دارای دری است، درونش [که مؤمنان در آن درآیند] رحمت است و بیرونش که پیش روی منافقان قرار دارد عذاب است. (13)
مؤمنان را ندا می دهند: آیا ما [در دنیا] با شما نبودیم؟ می گویند: چرا، ولی شما خود را [به سبب نفاق و دشمنی با خدا و رسول] در بلا و هلاکت افکندید و به انتظار [خاموش شدن چراغ اسلام و نابودی پیامبر] نشستید و [نسبت به حقایق] در تردید بودید و آرزوها [ی دور و دراز و بی پایه،] شما را فریفت، تا فرمان خدا [به نابودی شما] در رسید و [شیطان] فریبنده، شما را فریب داد. (14)
پس امروز از شما و از کافران فدیه و عوضی [در برابر نجات از عذاب] دریافت نخواهد شد، جایگاهتان آتش است، [و] همان سرپرست و یار شماست و بد بازگشت گاهی است. (15)
آیا برای اهل ایمان وقت آن نرسیده که دل هایشان برای یاد خدا و قرآنی که نازل شده نرم و فروتن شود؟ و مانند کسانی نباشند که پیش از این کتاب آسمانی به آنان داده شده بود، آن گاه روزگار [سرگرمی در امور دنیا و مشغول بودن به آرزوهای دور و دراز] بر آنان طولانی گشت، در نتیجه دل هایشان سخت و غیر قابل انعطاف شد، و بسیاری از آنان نافرمان بودند. (16)
بدانید که خدا زمین را پس از مردگی اش زنده می کند. همانا ما نشانه ها [ی ربوبیت و قدرت خود] را برای شما بیان کردیم تا بیندیشید. (17)
بی تردید مردان و زنان انفاق کننده و آنان که به خدا وام نیکو داده اند، [وامشان در پیشگاه خدا] برای آنان دو چندان شود، و برای آنان پاداش باارزشی است. (18)
و کسانی که به خدا و پیامبرش ایمان آوردند، آنانند که صدّیقان و گواهان [اعمال] نزد پروردگارشان هستند، [و] برای آنان است پاداش [اعمال] شان و نور [ایمان] شان و کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را انکار کردند، آنان اهل دوزخ اند. (19)
بدانید که زندگی دنیا [یی که دارنده اش از ایمان و عمل تهی است،] فقط بازی و سرگرمی و آرایش و فخرفروشیتان به یکدیگر، و افزون خواهی در اموال و اولاد است، [چنین دنیایی] مانند بارانی است که محصول [سبز و خوش منظره اش] کشاورزان را به شگفتی آورد، سپس پژمرده شود و آن را زرد بینی، سپس ریز ریز و خاشاک شود!! [که برای دنیاپرستان بی ایمان] در آخرت عذاب سختی است و [برای مؤمنان که دنیای خود را در راه اطاعت حق و خدمت به خلق به کار گرفتند] از سوی خدا آمرزش و خشنودی است، و زندگی دنیا جز کالای فریبنده نیست. (20)
سبقت جویید به آمرزشی از سوی پروردگارتان و بهشتی که پهنایش چون پهنای آسمان و زمین است، برای کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده اند، آماده شده است؛ این فضل خداست که آن را به هرکس بخواهد عطا می کند و خدا دارای فضل بزرگ است. (21)
هیچ گزند و آسیبی در زمین [چون زلزله، سیل، توفان و قحطی] و در وجود خودتان [چون بیماری، رنج، تعب و از دست رفتن مال و ثروت،] روی نمی دهد مگر پیش از آنکه آن را به وجود آوردیم در کتابی [چون لوح محفوظ] ثبت است، بی تردید این [تقدیر حوادث و فرمان قطعی به پدید آمدنش] بر خدا آسان است. (22)
تا [با یقین به اینکه هر گزند و آسیبی و هر عطا و منعی فقط به اراده خداست و شما را در آن اختیاری نیست] بر آنچه از دست شما رفت، تأسف نخورید، و بر آنچه به شما عطا کرده است، شادمان و دلخوش نشوید، و خدا هیچ گردنکش خودستا را [که به نعمت ها مغرور شده است] دوست ندارد. (23)
همانان که همواره بخل می ورزند و مردم را به بخل وامی دارند، و هرکه [از انفاق] روی بگرداند [زیانی به خدا نمی رساند]؛ زیرا خدا بی نیاز و ستوده است. (24)
همانا ما پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو [ی تشخیص حق از باطل] نازل کردیم تا مردم به عدالت بر خیزند، و آهن را که در آن برای مردم قوت و نیرویی سخت و سودهایی است، فرود آوردیم و تا خدا مشخص بدارد چه کسانی او و پیامبرانش را در غیاب پیامبران یاری می دهند؛ یقیناً خدا نیرومند و توانای شکست ناپذیر است. (25)
به یقین ما نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نفر، نبوّت و کتاب قرار دادیم، پس برخی از آنان هدایت یافتند و بسیاری از آنان نافرمان بودند. (26)
سپس به دنبال آنان پیامبران خود را پی در پی آوردیم و پس از آنان عیسی پسر مریم را [به رسالت] فرستادیم و به او انجیل عطا کردیم و در قلب کسانی که از او پیروی می کردند رأفت و رحمت قرار دادیم، و رهبانیتی که از نزد خود ساخته بودند ما بر آنان مقرّر نکرده بودیم، ولی [خود آنان آن را] برای طلب خشنودی خدا [بر خود واجب کرده بودند]، اما آنگونه که باید حدود خودساخته را رعایت نکردند؛ پس پاداش کسانی از آنان را که ایمان آورده اند، عطا کردیم و بسیاری از آنان نافرمانند. (27)
ای مؤمنان! از خدا پروا کنید و به پیامبرش ایمان آورید تا دو سهم از رحمتش را به شما عطا کند، و برای شما نوری قرار دهد که به وسیله آن [در میان مردم] راه سپارید و شما را بیامرزد، و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (28)
تا اهل کتاب بدانند [که اگر به پیامبر اسلام ایمان نیاورند] بر چیزی از فضل خدا دسترسی نخواهند داشت؛ بی تردید همه فضل به دست خداست، آن را به هرکس بخواهد عطا می کند و خدا دارای فضل بزرگ است. (29)

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 66:38

تصاویر

پایگاه قرآن