- 1259
سوره فجر
باترجمه استاد حسین انصاریان _ گوینده شیده معاونی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
سوگند به سپیده دم (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و به شب های ده گانه (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و به زوج و فرد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و به شب هنگامی که می گذرد. (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9
﴾و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾
اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾ا
ین چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
وثروت را بسیار دوست دارید. (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
می گوید: ای کاش برای این زندگی ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29)
پس در میان بندگانم درآی (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30
﴾و در بهشتم وارد شو. (30)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
سوگند به سپیده دم (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و به شب های ده گانه (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و به زوج و فرد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و به شب هنگامی که می گذرد. (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9
﴾و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾
اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾ا
ین چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
وثروت را بسیار دوست دارید. (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
می گوید: ای کاش برای این زندگی ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29)
پس در میان بندگانم درآی (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30
﴾و در بهشتم وارد شو. (30)