- 20864
- 1000
- 1000
- 1000
قلم سرنوشت
کتاب گویای «قلم سرنوشت» خودنگاشتی از «جعفر شهری» است که به شرح دوران میان‌سالی خویش می‌پردازد.
راوی تعریف می‌کند که چگونه در خانه‌ی به‌قول خودش «شوهر ننه» عذاب می‌کشید. او گفت که آن مرد تاب دیدن او را نداشت و همواره مادرش را آزار می‌داد. با حرف‌هایش به او سرکوفت می‌زد و نمی‌گذاشت لقمه‌ی راحت از گلویش پایین برود. مادرش هم جایی نداشت و ناچار تحمل می‌کرد. نه می‌توانست از پسرش «جعفر» دست بکشد و نه می‌توانست از آن مرد که به او سرپناه داده بود، جدا شود. بر سر دوراهی مانده و درمانده بود.
مادر همین‌طور در عذاب و ناراحتی به سر می‌برد و ناسزاها و کتک‌های شوهرش «تقی خان» را تحمل می‌کرد، تا آن‌که یک روز مادربزرگ پسر از ده به تهران آمد و جعفر را زیر پروبال خود گرفت. مادربزرگ که زنی کاردان و باهنر بود، در بیمارستانی کار پیدا کرده بود و زندگی خوبی داشت؛ اما مقرر کرده بود که جعفر باید حتماً روزی دو قِران به او خرجی بدهد. اعتقادش این بود که بچه را باید کاری بار آورد تا به مفت‌خوری عادت نکند.
جعفر از این وضع راضی بود و کار می‌کرد و پول درمی‌آورد. علاوه بر روزی دو قِران مادربزرگ و خرج و مخارج خودش، مقداری هم پس‌انداز می‌کرد. او این کارهای مختلف را برای تأمین معاش خویش انجام می‌داد. اما کار موردعلاقه‌اش شعر و ادبیات بود. ضمن کار کردن اشعاری هم می‌سرود و برای مجلات و روزنامه‌ها می‌فرستاد.
* درباره‌ی کتاب:
کتاب «قلم سرنوشت» سومین کتاب از چندگانه‌ی «گزنه، شکر تلخ و قلم سرنوشت» است. این کتاب آخرین نوشته‌ی جعفر شهری است. این اثر اگرچه خود کتابی مستقل است، ولی دراصل سه‌گانه‌ی جعفر شهری در داستان‌نویسی پس از دو رمان معروف دیگرش: شکر تلخ (شرح دوران کودکی) و گزنه (شرح دوران نوجوانی) است که در آن به شرح دوران میان‌سالی خود می‌پردازد.
* درباره‌ی نویسنده:
«جعفر شَهری‌باف» (زاده‌ی 1293 در محله‌ی عودلاجان تهران و درگذشته‌ی 6 آذر 1378 در تهران) نویسنده‌ی ایرانی و پژوهشگر «تاریخ تهران» بود.
شهری در دو مجموعه‌ی «طهران قدیم» (5 جلد) و «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» (6 جلد)، حال‌وهوای تاریخی تهران را با تمام جزئیاتش بیان می‌کند. دیگر اثر او «قند و نمک»، مجموعه‌ای از اصطلاحات اصیل تهرانی با توضیحات و پیشینه است.
سه رمان از رمان‌های او، یعنی شکر تلخ، گزنه و قلم سرنوشت را باید سه‌گانه‌ای دانست که اولی مربوط به دوران کودکی نویسنده و رنج‌های مادر وی، دومی شرح دوران نوجوانی، و سومی مربوط به دوران میان‌سالی اوست. کتاب‌های «حاجی در فرنگ» (در دو جلد) و «حاجی دوباره» نیز سفرنامه‌ی مؤلف است به مکه و سپس اروپا که در آن خرافات دینی را به چالش می‌کشد.
شهری در نوشته‌های خود از واژه‌های گوناگون و اصیل و اصطلاحات تهرانی بهره می‌گیرد. عباس میلانی، از ایران‌شناسان معاصر، در نوشتاری به انگلیسی با عنوان «تهران و تجدد، هفت‌خوان شخصی جعفر شهری» آثار و شخصیت جعفر شهری را بررسی کرده‌است. خیابانی واقع در خیابان استاد نجات‌اللهی تهران، به نام استاد جعفر شهری نام‌گذاری شده است.
* مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از:
طهران قدیم (5 جلدی)، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (6 جلدی)، قند و نمک، شکر تلخ، حاجی در فرنگ، حاجی دوباره، انسیه خانم، گزنه، کتاب علی و ... .
راوی تعریف می‌کند که چگونه در خانه‌ی به‌قول خودش «شوهر ننه» عذاب می‌کشید. او گفت که آن مرد تاب دیدن او را نداشت و همواره مادرش را آزار می‌داد. با حرف‌هایش به او سرکوفت می‌زد و نمی‌گذاشت لقمه‌ی راحت از گلویش پایین برود. مادرش هم جایی نداشت و ناچار تحمل می‌کرد. نه می‌توانست از پسرش «جعفر» دست بکشد و نه می‌توانست از آن مرد که به او سرپناه داده بود، جدا شود. بر سر دوراهی مانده و درمانده بود.
مادر همین‌طور در عذاب و ناراحتی به سر می‌برد و ناسزاها و کتک‌های شوهرش «تقی خان» را تحمل می‌کرد، تا آن‌که یک روز مادربزرگ پسر از ده به تهران آمد و جعفر را زیر پروبال خود گرفت. مادربزرگ که زنی کاردان و باهنر بود، در بیمارستانی کار پیدا کرده بود و زندگی خوبی داشت؛ اما مقرر کرده بود که جعفر باید حتماً روزی دو قِران به او خرجی بدهد. اعتقادش این بود که بچه را باید کاری بار آورد تا به مفت‌خوری عادت نکند.
جعفر از این وضع راضی بود و کار می‌کرد و پول درمی‌آورد. علاوه بر روزی دو قِران مادربزرگ و خرج و مخارج خودش، مقداری هم پس‌انداز می‌کرد. او این کارهای مختلف را برای تأمین معاش خویش انجام می‌داد. اما کار موردعلاقه‌اش شعر و ادبیات بود. ضمن کار کردن اشعاری هم می‌سرود و برای مجلات و روزنامه‌ها می‌فرستاد.
* درباره‌ی کتاب:
کتاب «قلم سرنوشت» سومین کتاب از چندگانه‌ی «گزنه، شکر تلخ و قلم سرنوشت» است. این کتاب آخرین نوشته‌ی جعفر شهری است. این اثر اگرچه خود کتابی مستقل است، ولی دراصل سه‌گانه‌ی جعفر شهری در داستان‌نویسی پس از دو رمان معروف دیگرش: شکر تلخ (شرح دوران کودکی) و گزنه (شرح دوران نوجوانی) است که در آن به شرح دوران میان‌سالی خود می‌پردازد.
* درباره‌ی نویسنده:
«جعفر شَهری‌باف» (زاده‌ی 1293 در محله‌ی عودلاجان تهران و درگذشته‌ی 6 آذر 1378 در تهران) نویسنده‌ی ایرانی و پژوهشگر «تاریخ تهران» بود.
شهری در دو مجموعه‌ی «طهران قدیم» (5 جلد) و «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم» (6 جلد)، حال‌وهوای تاریخی تهران را با تمام جزئیاتش بیان می‌کند. دیگر اثر او «قند و نمک»، مجموعه‌ای از اصطلاحات اصیل تهرانی با توضیحات و پیشینه است.
سه رمان از رمان‌های او، یعنی شکر تلخ، گزنه و قلم سرنوشت را باید سه‌گانه‌ای دانست که اولی مربوط به دوران کودکی نویسنده و رنج‌های مادر وی، دومی شرح دوران نوجوانی، و سومی مربوط به دوران میان‌سالی اوست. کتاب‌های «حاجی در فرنگ» (در دو جلد) و «حاجی دوباره» نیز سفرنامه‌ی مؤلف است به مکه و سپس اروپا که در آن خرافات دینی را به چالش می‌کشد.
شهری در نوشته‌های خود از واژه‌های گوناگون و اصیل و اصطلاحات تهرانی بهره می‌گیرد. عباس میلانی، از ایران‌شناسان معاصر، در نوشتاری به انگلیسی با عنوان «تهران و تجدد، هفت‌خوان شخصی جعفر شهری» آثار و شخصیت جعفر شهری را بررسی کرده‌است. خیابانی واقع در خیابان استاد نجات‌اللهی تهران، به نام استاد جعفر شهری نام‌گذاری شده است.
* مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از:
طهران قدیم (5 جلدی)، تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (6 جلدی)، قند و نمک، شکر تلخ، حاجی در فرنگ، حاجی دوباره، انسیه خانم، گزنه، کتاب علی و ... .
از ایرانصدا بشنوید
«جعفر شهری» در این کتاب هر آن‌چه را که در ذهن داشت، بیرون ریخت و به روی کاغذ آورد. در واقع او «کلنگ اندیشه به مغز زد» و آینه‌ای پیش روی ما نهاد تا عادات و رفتار اجتماع خود را در آن ببینیم؛ و با بیان زشتی‌ها و پلیدی‌های اجتماع، زیبایی و انسانیت را بشناسیم و فضایل از یاد رفته را به یاد آوریم. در واقع وی با بیان بی‌ادبیِ بی‌ادبان، آداب را به ما می‌آموزد.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
فصل ها
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان