فهرست

ترجمه شنیداری جزء سی ام

  • 1 قطعه
  • 69':42" مدت زمان
  • 2131 دریافت شده
جزء سی ام شامل ٣٧ سوره از سوره نبأ تا سوره ناس آخرین سوره قرآن می باشد .

جزء 30 - ترجمه انصاریان


سوره 78: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند؟ (1)
از آن خبر بزرگ [قیامت کبری] (2)
که همواره درباره آن با یکدیگر اختلاف دارند [که واقع می شود یا نه؟] (3)
نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (4)
باز هم نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (5)
آیا زمین را بستر آرامش قرار ندادیم؟ (6)
و کوه ها را میخ هایی [برای استواری آن؟] (7)
و شما را جفت هایی [به صورت نر و ماده] آفریدیم، (8)
و خوابتان را مایه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب] قرار دادیم، (9)
و شب راپوششی (10)
و روز را وسیله معاش مقرّر کردیم؛ (11)
و بر فرازتان هفت آسماناستوار بنا نهادیم، (12)
و چراغی روشن و حرارت زا پدید آوردیم، (13)
و از ابرهای متراکم و باران زا آبی ریزان نازل کردیم (14)
تا به وسیله آن دانه و گیاه برویانیم، (15)
و باغ هایی از درختان به هم پیچیده و انبوه بیرون آوریم. (16)
بی تردید روز داوری وعده گاه است. (17)
روزی که در صور می دمند و شما گروه گروه به عرصه محشر می آیید، (18)
و آسمان گشوده می شود، پس به صورت درهایی درمی آید. (19)
و کوه ها را [از جای خود] روان کنند و سرابی شوند! (20)
بی تردید دوزخ کمین گاه است. (21)
جایگاه بازگشت برای سرکشان و طاغیان است. (22)
روزگاری دراز در آن بمانند. (23)
در آنجا نه [آب] خنکی می چشند و نه آشامیدنی [باب طبع] (24)
مگر آب جوشان و چرکاب و خونابه ای [از بدن دوزخیان] (25)
پاداشی است مناسب [اعمالشان.] (26)
اینان بودند که به [روز] حساب امیدی نداشتند، (27)
و آیات ما را به شدت و با همه وجود انکار می کردند (28)
و [ما] همه چیز را [از خوبی و بدی آنان] برشمرده و در نامه اعمالشان ثبت کرده ایم. (29)
[در قیامت به آنان می گوییم:] پس بچشید که هرگز جز عذاب بر شما نیفزاییم. (30)
بی تردید برای پرهیزکاران پیروزی و کامیابی است. (31)
باغ هایی [سرسبز و خرم] و انواع انگورها (32)
و دخترانی نو رسیده و هم سن (33)
و جام هایی لبریز [از باده طهور] (34)
در آنجا نه سخن بیهوده ای می شنوند و نه دروغ و تکذیبی. (35)
[این] پاداشی کافی و به اندازه از سوی پروردگار توست. (36)
همان پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، آن مهربانی که هیچ کس را اختیار چون و چرای با او نیست. (37)
روزی که روح و فرشتگان در یک صف می ایستند و سخن نمی گویند مگر کسی که [خدای] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گوید. (38)
آن [روز] روز حق است، پس هرکه بخواهد راه بازگشتی به سوی پروردگارش برگزیند؛ (39)
ما شما را از عذابی نزدیک هشدار دادیم، روزی که آدم آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید: ای کاش من خاک بودم [و موجودی مکلّف آفریده نمی شدم تا چنین روز سختی را ببینم!] (40)
سوره 79: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را به شدت از بدن هایشان] بر می کنند، (1)
و سوگند به فرشتگانی که [روح نیکوکاران را به نرمی و ملایمت از بدن هایشان] بیرون می آورند؛ (2)
و سوگند به فرشتگانی که [برای اجرای فرمان های حق] به سرعت نازل می شوند، (3)
و سوگند به فرشتگانی که [در ایمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر یکدیگر [به صورتی ویژه] سبقت می گیرند، (4)
و سوگند به فرشتگانی که [به اذن خدا امور آفرینش را] تدبیر می کنند؛ (5)
[که همه برای رسیدن به پاداش و کیفر برانگیخته می شوند در] روزی که لرزاننده همه چیز را به شدت بلرزاند؛ (6)
در حالی که لرزاننده دیگری از پی آن در آید. (7)
دل هایی در آن روز مضطرب و هراسان اند (8)
دیدگانشان [از ترس و هول قیامت] فرو افتاده است. (9)
می گویند: آیا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [که در دنیا بودیم] باز گردانده می شویم؟ (10)
[شگفتا!] آیا زمانی که ما استخوان های پوسیده و ریز ریز شدیم [بازمی گردیم؟!] (11)
[و] گویند: [اگر قیامتی در کار باشد] بازگشت به حیات دوباره در آن زمان بازگشتی زیانبار است. (12)
جز این نیست آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم است [و بس] (13)
که ناگاه همه بر یک زمین صاف و هموار حاضر شوند. (14)
آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (15)
هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (16)
که به سوی فرعون برو؛ زیرا که طغیان کرده است. (17)
پس به او بگو: می خواهی [از آلودگی شرک و طغیان] پاک و پاکیزه شوی؟ (18)
من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.] (19)
پس آن معجزه بزرگ تر را به او نشان داد. (20)
ولی [او آن را] تکذیب کرد و سرپیچی نمود. (21)
سپس [به حق] پشت کرد [و برای نابودی موسی] به تلاش برخاست! (22)
پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (23)
و گفت: من پروردگار بزرگ تر شما هستم. (24)
پس خدا هم [به کیفر این ادعای نابجا] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار ساخت. (25)
بی تردید در این سرگذشت برای کسی که [از عذاب خدا] بترسد عبرتی است. (26)
آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (27)
سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد، (28)
و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت، (29)
و زمین را پس از آن گسترانید، (30)
و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد، (31)
و کوه ها را محکم و استوار نمود (32)
تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد. (33)
پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد، (34)
در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد (35)
و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند، (36)
و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده (37)
و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده، (38)
پس بی تردید جایگاهش دوزخ است؛ (39)
و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (40)
پس بی تردید جایگاهش بهشت است. (41)
همواره ازتو درباره قیامت می پرسند که در چه زمانی واقع می شود؟ (42)
تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می آوری؟ (43)
نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی داند.] (44)
وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می ترسند. (45)
گویی آنان روزی که قیامت را می بینند چنین می پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (46)
سوره 80: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
چهره در هم کشید و روی گردانید، (1)
از اینکه آن مرد نابینا نزد او آمد! (2)
تو چه می دانی شاید او [در پرتو تعالیم اسلام از آلودگی] پاک و پاکیزه شود (3)
یا متذکّر [حقایق] گردد و آن تذکر او را سود دهد؛ (4)
اما کسی که خود را ثروتمند نشان می دهد (5)
تو به او روی می آوری [و نسبت به وی اهتمام می ورزی] (6)
در حالی که اگر او نخواهد خود را [از آلودگی های باطنی و عملی] پاک کند تکلیفی بر عهده تو [نسبت به او] نیست؛ (7)
و اما آنکه شتابان نزد تو آمد (8)
در حالی که [از پروردگارش] می ترسد، (9)
تو [با روی گردانی] از او به دیگران می پردازی. (10)
این چنین [برخوردی شایسته] نیست، بی تردید این آیات قرآن مایه پند است. (11)
پس هرکه خواست از آن پند گیرد، (12)
در صحیفه هایی است ارزشمند (13)
بلند مرتبه و پاکیزه (14)
در دست سفیرانی (15)
بزرگوار و نیکوکار. (16)
مرگ بر انسان، چه کافر و ناسپاس است! (17)
[خدا] او را از چه چیز آفریده؟ (18)
از نطفه ای [ناچیز و بی مقدار] آفریده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازه لازم عطا کرد. (19)
آن گاه راه [هدایت، سعادت، خیر و طاعت] را برایش آسان ساخت. (20)
سپس او را میراند و در گور نهاد، (21)
و سپس چون بخواهد او را زنده می کند. (22)
این چنین نیست [که وظیفه اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نیاورده است. (23)
پس انسان باید به خوراکش با تأمل بنگرد (24)
که ما [از آسمان] آب فراوانی فرو ریختیم. (25)
سپس زمین را [به صورتی سودمند] از هم شکافتیم. (26)
پس در آن دانه های فراوانی رویاندیم، (27)
و انگور و سبزیجات (28)
و زیتون و درخت خرما…. (29)
و بوستان های پر از درخت تناور و بزرگ (30)
و میوه و چراگاه (31)
تا مایه برخورداری شما و دام هایتان باشد. …. (32)
پس زمانی که آن بانگ هولناک و مهیب در رسد، (33)
روزی که آدمی فرار می کند، از برادرش…. (34)
و از مادر و پدرش…. (35)
و از همسر و فرزندانش (36)
در آن روز هرکسی از آنان را کاری است که او را به خود مشغول می کند [تا جایی که نمی گذارد به چیز دیگری بپردازد.] (37)
در آن روز چهره هایی درخشان و نورانی است (38)
خندان و خوشحال…. (39)
و در آن روز چهره هایی است که بر آنان غبار نشسته (40)
[و] سیاهی و تاریکی آنان را فرا گرفته است؛ …. (41)
آنان همان کافران بد کارند. (42)
سوره 81: التکویر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که خورشید را به هم درپیچند (1)
و هنگامی که ستارگان تیره و بی نور شوند (2)
و هنگامی که کوه ها را به حرکت آرند و از جا برکنند (3)
و هنگامی که اموال نفیس و با ارزش رها و بی صاحب شود (4)
و هنگامی که همه حیوانات وحشی محشور شوند (5)
و هنگامی که دریاها مشتعل و برافروخته گردند (6)
و هنگامی که هرکس [با همسان خود] قرین و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان] (7)
و هنگامی که از [دختر] زنده به گور بپرسند (8)
به کدام گناه کشته شده؟ (9)
و هنگامی که نامه های اعمال را بگشایند…. (10)
و هنگامی که آسمان را به شدت برکنند و برچینند (11)
و هنگامی که دوزخ افروخته شود…. (12)
و هنگامی که بهشت را نزدیک آرند (13)
[در چنین موقعیت و زمانی است که] هر کس هر عملی را [از خیر و شر] حاضر کرده است، بداند. (14)
پس سوگند به ستارگانی که باز می گردند، (15)
ستارگانی که به سرعت می روند و پنهان می شوند (16)
و سوگند به شب هنگامی که [روی می آورد، و زمانی که] می رود (17)
و سوگند به صبح هنگامی که می دمد [و با گستردن نورش تاریکی را می زداید] (18)
که قرآن کلام فرستاده ای ارجمند و بزرگوار است. (19)
نیرومندی که نزد صاحب عرش دارای مقام و منزلت است؛ …. (20)
آنجا مورد اطاعت [فرشتگان] و امین است…. (21)
و رفیق و یار شما دیوانه نیست. (22)
بی تردید امین وحی را در افق روشن دیده است، (23)
و او نسبت به [ابلاغ و تعلیم] آنچه به او وحی می شود، بخیل نیست (24)
و قرآن، کلام شیطان رانده شده نیست؛ (25)
پس [با انکار قرآن و روی گرداندن از آن] کجا می روید؟ (26)
قرآن فقط وسیله یادآوری و پند برای جهانیان است؛ (27)
برای هرکس از شما که بخواهد [در همه شؤون زندگی مادی و معنوی] راه مستقیم بپیماید (28)
و شما [طیِ راهِ مستقیم را] نخواهید خواست مگر آنکه خدا پروردگار جهانیان بخواهد. (29)
سوره 82: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
و هنگامی که ستارگان پراکنده شوند (2)
و هنگامی که دریاها شکافته شوند [و به هم بپیوندند] (3)
و هنگامی که قبرها زیر و رو شوند، (4)
هرکسی آنچه را [از خیر و شر] پیش فرستاده و باز پس نهاده بداند. (5)
ای انسان! چه چیزی تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور کرده است؟ (6)
همان کسی که تو را آفرید و اندامت را درست و نیکو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد، (7)
و تو را در هر نقش و صورتی که خواست ترکیب کرد. (8)
این چنین نیست [که سبب ارتکاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگواری پروردگار باشد]، بلکه روز جزا را تکذیب می کنید [و با این تکذیب، راه گناه را به روی خود باز می نمایید،] (9)
و بی تردید بر شما نگهبانانی گماشته اند (10)
بزرگوارانی نویسنده (11)
که آنچه را [از خیر و شر] انجام می دهید، می دانند [و ضبط می کنند.] (12)
به یقین نیکان در نعمت فراوانی قرار دارند (13)
و مسلماً گناهکاران در دوزخ اند (14)
[که] روز پاداش در آن درآیند، (15)
و آنان از دوزخ غایب نمی شوند (16)
و تو چه می دانی روز جزا چیست؟ (17)
باز چه می دانی روز جزا چیست؟ (18)
روزی که کسی از کسی چیزی از عذاب را دفع نمی کند، و در آن روز، فرمان و حکم ویژه خداست. (19)
سوره 83: المطففین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وای بر کم فروشان! (1)
آنان که چون از مردم کالایی را با پیمانه و وزنمی ستانند، تمام و کامل می ستانند، (2)
و چون برای آنان پیمانه و وزن کنند، کم می دهند. (3)
آیا اینان یقین ندارند که حتماً بر انگیخته می شوند؟ (4)
برای روزی بزرگ، (5)
روزی که مردم در برابر پروردگار جهانیان به پا می ایستند. (6)
این چنین نیست که می پندارند [در آن روز] یقیناً پرونده بدکاران در سجّین است. (7)
و تو چه می دانی که سجّین چیست؟ (8)
قضا و سرنوشتی حتمی [برای خائنان] است. (9)
وای در آن روز بر تکذیب کنندگان. (10)
آنان که همواره روز جزا را تکذیب می کنند. (11)
و آن را جز هر متجاوز گناه پیشه تکذیب نکند، (12)
[که] هرگاه آیات ما را بر او خوانند می گوید: افسانه های پیشینیان است. (13)
این چنین نیست که می گویند، بلکه گناهانی که همواره مرتکب شده اند بر دل هایشان چرک و زنگار بسته است [که حقایق را افسانه می پندارند.] (14)
این چنین نیست که آنان می پندارند، بلکه اینان در آن روز از پروردگارشان محجوب اند. (15)
سپس آنان بی تردید وارد دوزخ می شوند. (16)
[به آنان] گویند: این است آن دوزخی که همواره تکذیبش می کردید. (17)
این چنین نیست [که این سبک مغزان درباره نیکان می پندارند] بلکه پرونده نیکان در علیّین است (18)
تو چه می دانی علیّین چیست؟ (19)
قضا و سرنوشتی حتمی [برای نیکان] است. (20)
مقربان آن را مشاهده می کنند. (21)
بی تردید نیکان در نعمتی فراوانند (22)
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده و مناظر زیبای بهشت را با چشم سر و جمال محبوب را با چشم دل] می نگرند. (23)
در چهره هایشان شادابی و طراوت نعمت را می یابی. (24)
آنان را از باده ناب و طهوری که سربسته و مُهر و موم شده است، می نوشانند. (25)
مُهر و مومش مشک است، و رقابت کنندگان و مسابقه گران باید به سوی این نعمت ها بر یکدیگر پیشی گیرند، (26)
و [این باده ناب مُهر و موم شده،] آمیخته ای از «تسنیم» است (27)
[آن] چشمه ای که همواره مقربان از آن می نوشند. (28)
بدکاران همواره [در دنیا از روی ریشخند و استهزا] به مؤمنان می خندیدند (29)
و هنگامی که بر آنان می گذشتند آنان را با اشاره چشم وابرو به مسخره می گرفتند، (30)
و چون به خانواده خود بازمی گشتند [به سبب تمسخر مؤمنان] خوشحال و شادمان باز می گشتند، (31)
و هنگامی که مؤمنان را می دیدند، می گفتند: بی تردید اینان گمراه اند؛ (32)
و حال آنکه کافران را بر مؤمنان نگهبان و مراقب نفرستاده بودند [که مراقب هدایت و گمراهی آنان باشند.] (33)
پس امروز همواره مؤمنان به کافران می خندند. (34)
بر تخت ها [ی آراسته و پرارزش تکیه زده] می نگرند (35)
که آیا کافران را در برابر آنچه همواره انجام می دادند کیفر داده اند؟ (36)
سوره 84: الانشقاق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که آسمان بشکافد (1)
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعت از فرمان،] سزاوارتر گردد (2)
و هنگامی که زمین گسترده شود (3)
و آنچه را در درون دارد بیرون افکند، و تهی گردد (4)
و فرمان پروردگارش را اطاعت کند، و [به این اطاعتِ از فرمان،] سزاوارتر گردد، (5)
ای انسان! یقیناً تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد،] دیدار می کنی، (6)
اما کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند، (7)
به زودی با حسابی آسان به حسابش رسیدگیشود، (8)
و خوشحال و شادمان به سوی خانواده اش [در بهشت] باز گردد، (9)
و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند، (10)
به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد، (11)
و در آتش افروخته در آید. (12)
او همواره در میان خانواده اش [به ثروت و مال و مقام] خوشحال و شادمان بود. (13)
او می پنداشت که هرگز پس از مرگ [به حیات دوباره] باز نخواهد گشت. (14)
آری، بی تردید پروردگارش نسبت به [همه امور] او بینا بود [از این جهت تمام اعمال و دست آوردش را برای پاداش و کیفر ثبت کرد.] (15)
سوگند به سرخی کنار افق به هنگام غروب خورشید (16)
و سوگند به شب و آنچه را [از موجودات پراکنده شده در روز، در خانه ها و لانه ها] جمع می کند (17)
و سوگند به ماه هنگامی که بَدْر کامل می شود (18)
که شما حالی را پس از حالی [که مراحل مختلف زندگی است و در سختی و زحمت مطابق یکدیگرند] طی می کنید [تا به دیدار پروردگارتان نایل آیید.] (19)
پس اینان را چه می شود که ایمان نمی آورند؟! (20)
و هرگاه قرآن را بر آنان خوانند، خاضع و تسلیم نمی شوند؟! (21)
بلکه کافران همواره انکار هم می کنند! (22)
و خدا به آنچه [از انکار، کفر، نفاق، حسد و...] در دل خود جمع می کنند، داناتر است. (23)
پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده. …. (24)
مگر آنان را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، که آنان را پاداشی جاودان و بی منت است. (25)
سوره 85: البروج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان که دارای برج هاست (1)
و سوگند به روزی که [برپا شدنش را برای داوری میان مردم] وعده داده اند (2)
و سوگند به شاهد [که پیامبر هر امت است] و مورد مشاهده [که اعمال هر امت است؛] (3)
مرده باد صاحبان آن خندق [که مؤمنان را در آن سوزاندند.] (4)
آن آتشی که آتش گیرانه اش فراوان و بسیار بود، (5)
هنگامی که آنان پیرامونش [به تماشا] نشسته بودند (6)
و آنچه را از شکنجه و آسیب درباره مؤمنان انجام می دادند تماشاگر و ناظر بودند (7)
و از مؤمنان چیزی را منفور و ناپسند نمی داشتند مگر ایمانشان را به خدای توانای شکست ناپذیر و ستوده؛ (8)
خدایی که مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین در سیطره اوست و خدا بر همه چیز گواه است. (9)
کسانی که مردان و زنان مؤمن را مورد شکنجه و آزار قرار دادند، سپس توبه نکردند، نهایتاً عذاب دوزخ و عذاب سوزان برای آنان است. (10)
بی تردید کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند بهشت هایی که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، ویژه آنان است، این است کامیابی بزرگ. (11)
بی تردید به قهر گرفتن و مجازات پروردگارت بسیار سخت است. …. (12)
اوست که [مخلوقات را] می آفریند، و [پس از مرگ] باز می گرداند…. (13)
و او بسیار آمرزنده و دوستدار [مؤمنان] است. (14)
صاحب عرش و ارجمند [و عالی صفات] است. …. (15)
آنچه را بخواهد [بی آنکه بازدارنده ای در برابرش باشد] انجام می دهد. …. (16)
آیا خبر آن سپاهیان به تو رسیده است؟ (17)
[سپاهیان] فرعون و ثمود [که به سبب تکذیبشان به عذابی دردناک دچار شدند؛] (18)
[فقط آنان تکذیب گر نبودند] بلکه کافران [قوم تو] در تکذیبی سخت ترند…. (19)
و خدا از همه سو بر آنان احاطه دارد. (20)
[چنین نیست که درباره قرآن می پندارند] بلکه آن، قرآنی باعظمت و بلند مرتبه است (21)
که در لوح محفوظ است [به همین خاطر از دستبرد هر تحریف گری مصون است.] (22)
سوره 86: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (1)
و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (2)
همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (3)
هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (4)
پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (5)
از آبی جهنده آفریده شده است؛ (6)
[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (7)
بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (8)
روزی که رازها فاش می شود. (9)
پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (10)
سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (11)
و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (12)
بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (13)
و آن هرگز شوخی نیست. (14)
آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (15)
و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (16)
پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (17)
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (1)
آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (2)
و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (3)
و آنکه چراگاه را رویانید، (4)
و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (5)
به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (6)
جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (7)
و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (8)
پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (9)
کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (10)
و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (11)
همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (12)
آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (13)
بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (14)
و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (15)
[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (16)
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (17)
همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (18)
[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (19)
سوره 88: الغاشیة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا خبر حادثه هولناکی که [همه انسان ها را از هر سو] فرا می گیرد، به تو رسیده است؟ (1)
در آن روز چهره هایی زبون و شرمسارند؛ (2)
[آنان که همواره در دنیا] کوشیده اند و خسته شده اند [و سرانجام سودی نیافته اند] (3)
در آتشی سوزان درآیند. (4)
آنان را از چشمه ای بسیار داغ می نوشانند؛ (5)
برای آنان طعامی جز خار خشک و زهرآگین وجود ندارد (6)
که نه فربه می کند و نه از گرسنگی بی نیاز می نماید. (7)
در آن روز چهره هایی شاداب و باطراوت اند (8)
از تلاش و کوشش خود خشنودند (9)
در بهشتی برین اند (10)
در آنجا سخن لغو وبیهوده نشنوند (11)
در آن چشمه ای روان است (12)
[و] در آنجا تخت هایی بلند و با ارزش قرار دارد (13)
و [در کنار چشمه هایش] قدح ها نهاده شده است (14)
و [دیگر از نعمت هایش] بالش هایی پهلوی هم چیده [برای تکیه زدن بهشتی ها] ست (15)
و فرش هایی زربافت و گسترده [که روی آن می نشینند.] (16)
آیا با تأمل به شتر نمی نگرند که چگونه آفریده شده؟ (17)
و به آسمان که چگونه بر افراشته شده؟ (18)
و به کوه ها که چگونه در جای خود نصب شده؟ (19)
و به زمین که چگونه گسترده شده؟ (20)
پس تذکر ده که تو فقط تذکر دهنده ای؛ (21)
تو بر آنان مسلط نیستی [که به قبول ایمان مجبورشان کنی،] (22)
ولی کسی که [به دنبال تذکر پی در پی] روی گردانید و کفر ورزید. (23)
پس خدا او را به عذاب بزرگ تر عذاب خواهد کرد. (24)
قطعاً بازگشت آنان به سوی ماست. (25)
آن گاه بی تردید حسابشان بر عهده ماست. (26)
سوره 89: الفجر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به سپیده دم (1)
و به شب های ده گانه (2)
و به زوج و فرد (3)
و به شب هنگامی که می گذرد. (4)
آیا در آنچه گفته شد، سوگندی برای خردمند هست؟ (5)
آیا ندانسته ای که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (6)
و [با آن شهر] اِرم که دارای کاخ های باعظمت و ساختمان های بلند بود؟ (7)
همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8)
و با قوم ثمود آنان که در آن وادی [برای ساختن بناهای استوار و محکم] تخته سنگ ها را می بریدند؟ (9)
و با فرعون نیرومند که دارای میخ های شکنجه بود؟ (10)
همانان که در شهرها، طغیان وسرکشی کردند؟ (11)
و در آنها فساد وتباه کاری فراوانی به بار آوردند؟ (12)
پس پروردگارت تازیانه عذاب های گوناگون را بر آنان فرو ریخت. (13)
بی تردید پروردگارت در کمین گاه است؛ (14)
اما انسان، هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و گرامی داردش و نعمتش بخشد، می گوید: پروردگارم [چون شایسته و سزاوار بودم] مرا گرامی داشت، (15)
و اما چون او را بیازماید، پس روزی اش را بر او تنگ گیرد، گوید: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (16)
این چنین نیست که می پندارید، بلکه [زبونی، خواری و دور شدن شما از رحمت خدا برای این است که] یتیم را گرامی نمی دارید (17)
و یکدیگر را بر طعام دادن به مستمند تشویق نمی کنید (18)
و میراث خود را [با میراث دیگران بی توجه به حلال وحرام بودنش] یک جا و کامل می خورید (19)
وثروت را بسیار دوست دارید. (20)
این چنین نیست که می پندارید، هنگامی که زمین را به شدت درهم کوبند (21)
و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22)
در آن روز دوزخ را بیاورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا این تذکر برای او سودمند افتد؟! (23)
می گوید: ای کاش برای این زندگی ام [عبادت خالصانه و کار نیک] پیش فرستاده بودم. (24)
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند، (25)
و هیچ کس چون به بند کشیدن او به بند نکشد. (26)
ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته! (27)
به سوی پروردگارت در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد. (28)
پس در میان بندگانم درآی (29)
و در بهشتم وارد شو. (30)
سوره 90: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قسم می خورم به این شهر، (1)
در حالی که تو در آن جای داری (2)
و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛ (3)
همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم. (4)
آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟! (5)
می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام! (6)
آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟] (7)
آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ (8)
و یک زبان و دو لب؟ (9)
و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟] (10)
پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛ (11)
و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟ (12)
آزاد کردن برده، (13)
یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی، (14)
به یتیمی خویشاوند، (15)
یا مستمندی خاک نشین؛ (16)
علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛ (17)
اینان سعادتمندان اند؛ (18)
و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند (19)
بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.] (20)
سوره 91: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به خورشید و گسترش روشنی اش (1)
و به ماه هنگامی که از پی آن برآید (2)
و به روزچون خورشید را به خوبی آشکار کند (3)
و به شب هنگامی که خورشید را فرو پوشد (4)
و به آسمان و آنکه آن را بنا کرد (5)
و به زمین و آنکه آن را گستراند (6)
و به نفس و آنکه آن را درست و نیکو نمود، (7)
پس بزه کاری و پرهیزکاری اش را به او الهام کرد. (8)
بی تردید کسی که نفس را [از آلودگی پاک کرد و] رشد داد، رستگار شد. (9)
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد. (10)
قوم ثمود به سبب سرکشی و طغیانش [پیامبرشان را] تکذیب کرد، (11)
زمانی که بدبخت ترینشان به پا خاست. (12)
پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذارید] (13)
ولی به تکذیب او برخاستند و ناقه را پی کردند، و در نتیجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختی بر آنان فرو ریخت و همه قوم را با خاک یکسان و برابر ساخت؛ (14)
و خدا از سرانجام آن کار [که نابودی ستمکاران است] پروایی ندارد. (15)
سوره 92: اللیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد (1)
و به روز هنگامی که آشکار شود (2)
و به آنکه نر و ماده آفرید؛ (3)
همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ (4)
اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت (5)
و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ (6)
پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم (7)
و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد (8)
و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، (9)
پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، (10)
و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. (11)
بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. (12)
و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. (13)
پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. (14)
[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (15)
همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (16)
و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (17)
همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (18)
و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (19)
بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (20)
و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (21)
سوره 93: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به ابتدای روز [وقتی که خورشید پرتو افشانی می کند] (1)
و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد، (2)
که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کینه قرار نداده است. (3)
و بی تردید آخرت برای تو از دنیا بهتر است، (4)
و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (5)
آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد؟ (6)
و تو را بدون شریعت نیافت، پس به شریعت هدایت کرد؟ (7)
و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ (8)
و اما [به شکرانه این همه نعمت] یتیم را خوار و رانده مکن (9)
و تهیدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (10)
و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. (11)
سوره 94: الشرح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟ (1)
و بار گرانت را فرو ننهادیم؟ (2)
همان بار گرانی که پشتت را شکست. (3)
و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟ (4)
پس بی تردید با دشواری آسانی است. (5)
[آری] بی تردید با دشواری آسانی است. (6)
پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش (7)
و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور. (8)
سوره 95: التین
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به انجیر و زیتون (1)
و سوگند به طور سینا (2)
و سوگند به این [مکه] شهر امن (3)
که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (4)
آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (5)
مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (6)
[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (7)
آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (8)
سوره 96: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بخوان به نام پروردگارت که [همه آفریده ها را] آفریده؛ (1)
[همان که] انسان را از علق به وجود آورد. (2)
بخوان در حالی که پروردگارت کریم ترین [کریمان] است. (3)
همان که به وسیله قلم آموخت، (4)
[و] به انسان آنچه را نمی دانست تعلیم داد. (5)
این چنین نیست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشی می کند. (6)
برای اینکه خود را بی نیاز می پندارد. (7)
بی تردید بازگشت به سوی پروردگار توست. (8)
مرا خبر ده، آیا آن کسی که باز می دارد، (9)
بنده ای را هنگامی که نماز می خواند؟ (10)
مرا خبر ده، اگر این بنده نمازگزار بر راه راست باشد (11)
یا [دیگران را] به پرهیزکاری وادارد؟ [آیا آن بازدارنده سزاوار کیفر سخت نیست؟] (12)
مرا خبر ده، اگر این بازدارنده [دین را] تکذیب کند و [از فرمان حق] روی برگرداند [مستحق مجازات سخت نیست؟!] (13)
مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهایش را] می بیند؟ (14)
این چنین نیست که می پندارد [که ما کارهایش را زیرنظر نداریم،] اگر [از کارهایش] باز نایستد، به شدت موی جلوی سرش را می گیریم [و به سوی دوزخ می کشانیم.] (15)
[آری] موی جلوی سر دروغگوی خطاپیشه را (16)
پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [برای یاری دادنش] فرا خواند، (17)
ما هم به زودی مأموران آتش دوزخ را فرا می خوانیم. (18)
این چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوی. (19)
سوره 97: القدر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم. (1)
تو چه می دانی شب قدر چیست؟ (2)
شب قدر، بهتر از هزار ماه است. (3)
فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای [تقدیر و تنظیم] هر کاری نازل می شوند. (4)
این شب تا برآمدن سپیده دم [سراسر] سلام و رحمت است. (5)
سوره 98: البینة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
کافران از اهل کتاب و مشرکان [از آیین خود] جدا نمی شدند تا آن دلیل روشن برای آنان بیاید. (1)
[آن دلیل روشن] فرستاده ای [چون پیامبر اسلام] از سوی خداست که صحیفه هایی پاک را می خواند. (2)
در آنها نوشته هایی استوار و باارزش است؛ (3)
و اهل کتاب درباره دین، [گروه گروه و] پراکنده نشدند مگر پس از آنکه آن دلیل روشن برای آنان آمد [و به طور کامل نسبت به آنان اتمام حجت شد.] (4)
در حالی که فرمان نیافته بودند جز آنکه خدا را بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او از هرگونه شرکی خالص کنند، و حق گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زکات بپردازند؛ و این است آیین استوار و ثابت. (5)
به یقین کافرانِ از اهل کتاب و مشرکان در آتش دوزخ اند و در آن جاودانه اند؛ اینانند که بدترین مخلوقاتند. (6)
مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، اینانند که بهترین مخلوقاتند. (7)
پاداششان نزد پروردگارشان بهشت های پاینده ای است که از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است، در آنها جاودانه اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند؛ این [پاداش] برای کسی است که از پروردگارش بترسد. (8)
سوره 99: الزلزلة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که زمین را با [شدیدترین] لرزشش بلرزانند، (1)
و زمین بارهای گرانش را بیرون اندازد، (2)
و انسان بگوید: زمین را چه شده است؟ (3)
آن روز است که زمین اخبار خود را می گوید؛ (4)
زیرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
آن روز مردم [پس از پایان حساب] به صورت گروه های پراکنده [به سوی منزل های ابدی خود بهشت یا دوزخ] باز می گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم یافته] به آنان نشان دهند. (6)
پس هرکس هموزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند. (7)
و هرکس هموزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند. (8)
سوره 100: العادیات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به اسبان دونده ای که همهمه کنان [به سوی جنگ] می تازند (1)
و سوگند به اسبانی که با کوبیدن سمشان از سنگ ها جرقه می جهانند (2)
و سوگند به سوارانی که هنگام صبح غافل گیرانه به دشمن هجوم می برند (3)
و به وسیله آن هجوم، گرد و غبار فراوانی بر انگیزند (4)
و ناگاه در آن وقت در میان گروهی دشمن در آیند؛ (5)
[که] قطعاً انسان نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است، (6)
و بی تردید خود او بر این ناسپاسی گواه است، (7)
و همانا او نسبت به ثروت و مال سخت علاقه مند است [و به این سبب بخل می ورزد.] (8)
آیا نمی داند هنگامی که آنچه در گورهاست برانگیخته شود. (9)
و آنچه در سینه هاست پدیدار گردد، (10)
بی تردید در آن روز پروردگارشان نسبت به آنان آگاه است [و بر پایه اعمال نیک و بدشان به آنان پاداش و کیفر دهد.] (11)
سوره 101: القارعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آن کوبنده (1)
چیست آن کوبنده؟ (2)
و تو چه می دانی آن کوبنده چیست؟ (3)
روزی که مردم [در سراسیمگی] چون پروانه های پراکنده اند (4)
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده گردد! (5)
اما هرکس اعمال وزن شده اش سنگین و باارزش است؛ (6)
پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است، (7)
و اما هرکساعمال وزن شده اش سبک و بی ارزش است، (8)
پس جایگاه و پناهگاهش هاویه است، (9)
و تو چه می دانی هاویه چیست؟ (10)
آتشی بسیار داغ و سوزاناست. (11)
سوره 102: التکاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
مباهات و افتخار بر یکدیگر [به ثروت و کثرت نفرات] شما را [از پرداختن به تکالیف دینی و یاد آخرت] بازداشت؛ (1)
تا جایی که گورها را دیدار کردید [و به تعداد مردگان هم به یکدیگر مباهات و افتخار نمودید!!] (2)
این چنین نیست [که شما می پندارید]، به زودی [به آثار شوم این اوضاع و احوالی که دارید] آگاه خواهید شد. (3)
باز هم این چنین نیست، به زودی آگاه خواهید شد. (4)
[زندگی واقعی] این چنین نیست [که می پندارید]، اگر به علم الیقین [که علم استوار و غیر قابل تردید است به آخرت] آگاه بودید [از تکالیف دینی و توجه به آباد کردن آخرت باز نمی ماندید.] (5)
بی تردید دوزخ را خواهید دید. (6)
سپس [با وارد شدن در آن،] قطعاً آن را به دیده یقین و باور خواهید دید. (7)
آن گاه شما در آن روز از نعمت ها بازپرسی خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به عصر [ظهور پیامبر اسلام] (1)
[که] بی تردید انسان در زیان کاری بزرگی است؛ (2)
مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و یکدیگر را به حق توصیه نموده و به شکیبایی سفارش کرده اند. (3)
سوره 104: الهمزة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وای بر هر عیب جوی بدگوی! (1)
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (2)
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (3)
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (4)
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (5)
آتش برافروخته خداست (6)
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (7)
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (8)
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (9)
سوره 105: الفیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا ندانسته ای که پروردگارت با فیل سواران چه کرد؟ (1)
آیا نیرنگشان را در تباهی قرار نداد [ونقشه آنان را نقش بر آب نساخت؟!] (2)
و بر ضد آنان گروه گروه پرندگانی فرستاد؛ (3)
[که] بر آنان سنگ هایی از نوع سنگ گِل می افکندند. (4)
سرانجام همه آنان را چون کاه جویده شده قرار داد. (5)
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
[خدا فیل سواران را هلاک کرد] تا قریش را [با یکدیگر و با مردم و با حرم امن] الفت دهد؛ (1)
[و نیز] به سفرهای [تجارتی] زمستانی و [سفرهای تجارتی] تابستانی پیوند و انس دهد [تا در آرامش و امنیت، امر معاششان را تأمین کنند.] (2)
پس باید پروردگار این خانه را بپرستند؛ (3)
پروردگاری که آنان را از گرسنگی نجات داد، و از بیمی [که از دشمن داشتند] ایمنی شان بخشید. (4)
سوره 107: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آیا کسی که همواره روز جزا را انکار می کند، دیدی؟ (1)
همان که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند، (2)
و [کسی را] به طعام دادن به مستمند تشویق نمی کند. (3)
پس وای بر نمازگزاران (4)
که از نمازشان غافل و نسبت به آن سهل انگارند. (5)
همانان که همواره ریا می کنند (6)
و از [دادن] وسایل و ابزار ضروری زندگی [و زکات، هدیه و صدقه به نیازمندان] دریغ می ورزند. (7)
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بی تردید ما به تو خیر فراوان [که برکت در نسل است و از فاطمه ریشه می گیرد] عطا کردیم. (1)
پس [به شکرانه آن] برای پروردگارت نماز بخوان و شتر قربانی کن. (2)
یقیناً دشمن [که به] تو [زخم زبان می زند] خود بدون تبار و نسل [و بریده از همه خیرات و برکات] است. (3)
سوره 109: الکافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: ای کافران! (1)
آنچه را شما می پرستید، من نمی پرستم، (2)
و نه شما آنچه را من می پرستم، می پرستید، (3)
و نه من آنچه را شما پرستیده اید، می پرستم، (4)
و نه شما آنچه را که من می پرستم، می پرستید. (5)
دین شما برای خودتان، و دین من برای خودم. (6)
سوره 110: النصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هنگامی که یاری خدا و [آن] پیروزی فرا رسد، (1)
و مردم را ببینی که گروه گروه در دین خدا درآیند، (2)
پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و از او آمرزش بخواه، که او همواره توبه پذیر است. (3)
سوره 111: المسد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
نابود باد قدرت ابولهب، و نابود باد خودش؛ (1)
ثروتش و آنچه از امکانات به دست آورد چیزی [از عذاب خدا را که در دنیا عذاب استیصال است] از او دفع نکرد. (2)
به زودی در آتشی زبانه دار درآید؛ (3)
و [نیز] همسرش که هیزم کش است [در آتش زبانه دار در آید.] (4)
[همان که] بر گردنش طنابی تابیده از لیف خرماست. (5)
سوره 112: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: او خدای یکتاست؛ (1)
خدای بی نیاز [همه موجودات هستی که نیازمند و عین فقرند برای رفع نیازشان روی به او کنند و از حضرتش گدایی نمایند.] (2)
نزاده، و زاییده نشده است، (3)
و هیچ کس [در ذات و صفات] همانند و همتا و شبیه او نمی باشد. (4)
سوره 113: الفلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: به پروردگار سپیده دم پناه می برم، (1)
از زیان مخلوقاتی که [با انحرافشان از قوانین الهی به انسان] ضرر می رسانند، (2)
و از زیان شب هنگامی که با تاریکی اش درآید [که در آن تاریکی انواع حیوانات موذی و انسان های فاسق و فاجر برای ضربه زدن به انسان در کمین اند] (3)
و از زیان زنان دمنده [که افسون و جادو] در گره ها [می دمند و با این کار شیطانی در زندگی فرد، خانواده و جامعه خسارت به بار می آورند] (4)
و از زیان حسود، زمانی که حسد می ورزد. (5)
سوره 114: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: پناه می برم به پروردگار مردم (1)
[به] پادشاه مردم (2)
[به] معبود مردم (3)
از زیان وسوسه گر کمین گرفته و پنهان، (4)
آنکه همواره در سینه های مردم وسوسه می کند (5)
از جنّیان و آدمیان. (6)

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 69:42

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

پایگاه قرآن