- 446
تسنیم 33 - آیات 211 تا 215 سوره بقره
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 33 قرآن کریم شامل آیات 211 تا 215 سوره بقره را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ کَمْ آتَیْنَاهُمْ مِنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ وَمَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿211﴾ از بنىاسرائیل بپرس چه بسیار معجزه آشکار به آنان [نشان] دادیم و هرکس نعمت الهى را پس از آنکه نصیبش شد، دگرگون سازد [بداند] که خداوند سخت کیفر است (211) زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿212﴾ زندگانى دنیا در چشم کافران آراسته شده است و مؤمنان را ریشخند مىکنند، و [حال آنکه] پرهیزگاران در روز قیامت از آنان برتراند، و خداوند هرکس را بخواهد بىحساب روزى مىبخشد (212) کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿213﴾ [در آغاز] مردم امت یگانهاى بودند، آنگاه خداوند پیامبران مژدهآور و هشداردهنده برانگیخت و بر آنان بحق کتابهاى آسمانى نازل کرد تا در هر آنچه اختلاف مىورزند در میان مردم داورى کند، و در آن اختلاف نکردند مگر کسانى که به آنان [دین و کتاب] داده شده بود که پس از آنکه روشنگریها نصیبشان شد از رشک و رقابتى که با هم داشتند [به اختلاف دامن زدند]، آنگاه خداوند به فرمان خویش مؤمنان را در اختلافاتى که داشتند به حق رهنمون شد، و خداوند هرکس را که بخواهد به راه راست هدایت مىکند (213) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ ﴿214﴾ آیا گمان کردهاید به بهشت مىروید حال آنکه نظیر آنچه بر سر پیشینیان آمد، بر سر شما نیامده است، که تنگدستى و ناخوشى به آنان رسید و تکانها خوردند تا آنجا که پیامبر و کسانى که همراه او ایمان آورده بودند گفتند پس نصرت الهى کى فرا مىرسد؟ بدانید که نصرت الهى نزدیک است (214) یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنْفِقُونَ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿215﴾ از تو مىپرسند چه ببخشند، بگو هر مالى که مىبخشید [بهتر است] به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان ببخشید و هر خیرى که به جاى مىآورید، خداوند از آن آگاه است (215)
سَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ کَمْ آتَیْنَاهُمْ مِنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ وَمَنْ یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿211﴾ از بنىاسرائیل بپرس چه بسیار معجزه آشکار به آنان [نشان] دادیم و هرکس نعمت الهى را پس از آنکه نصیبش شد، دگرگون سازد [بداند] که خداوند سخت کیفر است (211) زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿212﴾ زندگانى دنیا در چشم کافران آراسته شده است و مؤمنان را ریشخند مىکنند، و [حال آنکه] پرهیزگاران در روز قیامت از آنان برتراند، و خداوند هرکس را بخواهد بىحساب روزى مىبخشد (212) کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿213﴾ [در آغاز] مردم امت یگانهاى بودند، آنگاه خداوند پیامبران مژدهآور و هشداردهنده برانگیخت و بر آنان بحق کتابهاى آسمانى نازل کرد تا در هر آنچه اختلاف مىورزند در میان مردم داورى کند، و در آن اختلاف نکردند مگر کسانى که به آنان [دین و کتاب] داده شده بود که پس از آنکه روشنگریها نصیبشان شد از رشک و رقابتى که با هم داشتند [به اختلاف دامن زدند]، آنگاه خداوند به فرمان خویش مؤمنان را در اختلافاتى که داشتند به حق رهنمون شد، و خداوند هرکس را که بخواهد به راه راست هدایت مىکند (213) أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ ﴿214﴾ آیا گمان کردهاید به بهشت مىروید حال آنکه نظیر آنچه بر سر پیشینیان آمد، بر سر شما نیامده است، که تنگدستى و ناخوشى به آنان رسید و تکانها خوردند تا آنجا که پیامبر و کسانى که همراه او ایمان آورده بودند گفتند پس نصرت الهى کى فرا مىرسد؟ بدانید که نصرت الهى نزدیک است (214) یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنْفِقُونَ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿215﴾ از تو مىپرسند چه ببخشند، بگو هر مالى که مىبخشید [بهتر است] به پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه ماندگان ببخشید و هر خیرى که به جاى مىآورید، خداوند از آن آگاه است (215)