فهرست

تسنیم 38

  • 1 قطعه
  • 6':42" مدت زمان
  • 115 دریافت شده
آیات 234 تا 237 سوره بقره با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿234﴾

و کسانى از شما که جان مى ‏سپارند و همسرانى به جا مى‏ گذارند، [آن زنان‏] باید چهارماه و ده روز درنگ کنند [عده نگهدارند] و چون مدت عده‏ شان را به سر رساندند، در آنچه به وجه پسندیده در حق خویش مى‏ کنند بر آنان گناهى نیست و خداوند از آنچه مى‏ کنید آگاه است‏ (234)


وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَکْنَنْتُمْ فِی أَنْفُسِکُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَلَکِنْ لَا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفًا وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّى یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنْفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿235﴾

و نیز در خواستگارى از زنان [مطلقه، یا همسر مرده‏] آنچه به کنایه بر زبان آورید یا در دل نگه دارید، گناهى بر شما نیست، خداوند مى‏ داند که به زودى از آنان یاد خواهید کرد، ولى در نهان به آنان وعده ندهید، مگر آنکه سخنى سنجیده بگویید، و آهنگ عقد ازدواج نکنید تا عده به سر رسد، و بدانید که خداوند از آنچه در دل دارید آگاه است، از او بر حذر باشید و بدانید که خداوند آمرزگار بردبار است‏ (235)


لَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ ﴿236﴾

بر شما گناهى نیست که زنانى را که با آنان نزدیکى نکرده و مهر نیز تعیین نکرده ‏اید، طلاق دهید، ولى آنان را [به عطیه ‏اى‏] بهره‏ مند سازید [عطیه ‏اى‏] که به وجه پسندیده بر عهده توانگر به اندازه توانش و بر تنگدست نیز به اندازه توانش نهاده شده است که بر نیکوکاران مقرر است‏ (236)


وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِیضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَ الَّذِی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکَاحِ وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿237﴾

و اگر پیش از نزدیکى با آنان، خواستید طلاقشان بدهید، و مهرى برایشان تعیین کرده بودید، پرداختن نیمه آن بر عهده شماست، مگر آنکه زنان [آن نیمه را] ببخشند، یا کسى که سررشته نکاح در دست اوست [نیمه دیگر را هم‏] ببخشد [و مهر را به تمامى بدهد] و بخشش و بخشایش نزدیکتر به پرهیزگارى است، و بزرگوارى را در بین خودتان فراموش نکنید، که خداوند از کار و کردار شما آگاه است‏ (237)

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 6:42

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

پایگاه قرآن