- 253
تسنیم 67
آیات 133 تا 140 سوره آل عمران با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ ﴿133﴾
و براى نیل به آمرزش پروردگارتان و بهشتى که پهناى آن هم چند پهناى آسمانها و زمین است و براى پرهیزگاران آماده شده است، بشتابید (133)
الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿134﴾
کسانى که در راحت و رنج انفاق مى کنند و خشم خود را فرو مىخورند و از مردمان در مى گذرند و خداوند نیکوکاران را دوست دارد (134)
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿135﴾
و کسانى که چون کار ناشایستى کردند یا بر خویشتن ستم روا داشتند خداى را یاد کنند و براى گناهانشان آمرزش خواهند -و چه کسى جز خداوند گناهان را مى آمرزد و آنان که آگاهانه در کارهاى [ناروایى] که کردهاند پافشارى و پیگیرى نکرده اند (135)
أُولَئِکَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿136﴾
پاداش اینان آمرزش پروردگارشان و بوستانهایى است که از فرودست آن جویباران جارى است و جاودانه در آنند و پاداش نیکوکاران چه خوب است (136)
قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿137﴾
پیش از شما سنتهایى بوده و گذشته است، در زمین سیر و سفر کنید و سرانجام دروغ انگاران را بنگرید (137)
هَذَا بَیَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿138﴾
این بیانگر [عبرتها] براى مردم و راهنما و پندآموز پرهیزگاران است (138)
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و سستى نورزید و اندوهگین نباشید چرا که شما اگر مؤمن باشید، برترید (139)
إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿140﴾
اگر آسیبى به شما رسیده باشد، به آن قوم [حریفان شما] نیز آسیبى همانند آن رسیده است، و این روزگار را [براى عبرت] در میان مردم مى گردانیم، و تا خداوند مؤمنان را معلوم بدارد و از شما گواهانى بگیرد و خدا ستمکاران را دوست ندارد (140)
وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ ﴿133﴾
و براى نیل به آمرزش پروردگارتان و بهشتى که پهناى آن هم چند پهناى آسمانها و زمین است و براى پرهیزگاران آماده شده است، بشتابید (133)
الَّذِینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿134﴾
کسانى که در راحت و رنج انفاق مى کنند و خشم خود را فرو مىخورند و از مردمان در مى گذرند و خداوند نیکوکاران را دوست دارد (134)
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿135﴾
و کسانى که چون کار ناشایستى کردند یا بر خویشتن ستم روا داشتند خداى را یاد کنند و براى گناهانشان آمرزش خواهند -و چه کسى جز خداوند گناهان را مى آمرزد و آنان که آگاهانه در کارهاى [ناروایى] که کردهاند پافشارى و پیگیرى نکرده اند (135)
أُولَئِکَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿136﴾
پاداش اینان آمرزش پروردگارشان و بوستانهایى است که از فرودست آن جویباران جارى است و جاودانه در آنند و پاداش نیکوکاران چه خوب است (136)
قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِکُمْ سُنَنٌ فَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿137﴾
پیش از شما سنتهایى بوده و گذشته است، در زمین سیر و سفر کنید و سرانجام دروغ انگاران را بنگرید (137)
هَذَا بَیَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿138﴾
این بیانگر [عبرتها] براى مردم و راهنما و پندآموز پرهیزگاران است (138)
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿139﴾
و سستى نورزید و اندوهگین نباشید چرا که شما اگر مؤمن باشید، برترید (139)
إِنْ یَمْسَسْکُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَتِلْکَ الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَدَاءَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿140﴾
اگر آسیبى به شما رسیده باشد، به آن قوم [حریفان شما] نیز آسیبى همانند آن رسیده است، و این روزگار را [براى عبرت] در میان مردم مى گردانیم، و تا خداوند مؤمنان را معلوم بدارد و از شما گواهانى بگیرد و خدا ستمکاران را دوست ندارد (140)