- 254
تسنیم 68
آیات 141 تا 148 سوره آل عمران با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَلِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَمْحَقَ الْکَافِرِینَ ﴿141﴾
و تا خداوند مؤمنان را [کامل عیار سازد و] بپالاید و کافران را نیست و ناچیز گرداند (141)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِینَ جَاهَدُوا مِنْکُمْ وَیَعْلَمَ الصَّابِرِینَ ﴿142﴾
آیا گمان برده اید که به بهشت مى روید حال آنکه خداوند هنوز جهادگران و شکیبایان شما را معلوم نداشته است؟ (142)
وَلَقَدْ کُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ ﴿143﴾
و پیش از رویاروى شدن با مرگ، آرزوى شهادت داشتید، سرانجام آن [معرکه جنگ] را دیدید و به آن مى نگرید (143)
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ ﴿144﴾
و محمد جز پیامبرى نیست که پیش از او هم پیامبرانى بودهاند، آیا اگر او بمیرد یا کشته شود [از پیروى او و عقیده خود] باز مى گردید؟ و هرکس که [از عقیده خود] بازگردد [بداند که] هرگز به خداوند زیانى نمى رساند، و زودا که خداوند سپاسگزاران را پاداش دهد (144)
وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ کِتَابًا مُؤَجَّلًا وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ ﴿145﴾
و هیچ کس جز به اذن الهى نمىمیرد که این سرنوشتى زماندار است، و هرکس پاداش دنیوى بخواهد، چنین پاداشى به او مى بخشیم، و هرکس جزاى اخروى بخواهد، چنان پاداشى به او خواهیم داد و زودا که خداوند سپاسگزاران را پاداش دهد (145)
وَکَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ ﴿146﴾
و چه بسیار پیامبرانى که همراه ایشان توده هاى انبوه نبرد کردند و از هر رنجى که در راه خدا دیدند نه سستى ورزیدند و نه ضعف و زبونى نشان دادند، و خداوند شکیبایان را دوست دارد (146)
وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿147﴾
و سخن ایشان جز این نبود که گفتند پروردگارا گناهان ما و گزافکاریمان را در کارمان بیامرز و گام هاى ما را استوار بدار و ما را بر خدانشناسان پیروز گردان (147)
فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْیَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿148﴾
آنگاه خداوند به آنان پاداش دنیوى و پاداش نیک اخروى عطا کرد، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد (148)
وَلِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَیَمْحَقَ الْکَافِرِینَ ﴿141﴾
و تا خداوند مؤمنان را [کامل عیار سازد و] بپالاید و کافران را نیست و ناچیز گرداند (141)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِینَ جَاهَدُوا مِنْکُمْ وَیَعْلَمَ الصَّابِرِینَ ﴿142﴾
آیا گمان برده اید که به بهشت مى روید حال آنکه خداوند هنوز جهادگران و شکیبایان شما را معلوم نداشته است؟ (142)
وَلَقَدْ کُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ ﴿143﴾
و پیش از رویاروى شدن با مرگ، آرزوى شهادت داشتید، سرانجام آن [معرکه جنگ] را دیدید و به آن مى نگرید (143)
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ ﴿144﴾
و محمد جز پیامبرى نیست که پیش از او هم پیامبرانى بودهاند، آیا اگر او بمیرد یا کشته شود [از پیروى او و عقیده خود] باز مى گردید؟ و هرکس که [از عقیده خود] بازگردد [بداند که] هرگز به خداوند زیانى نمى رساند، و زودا که خداوند سپاسگزاران را پاداش دهد (144)
وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ کِتَابًا مُؤَجَّلًا وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِی الشَّاکِرِینَ ﴿145﴾
و هیچ کس جز به اذن الهى نمىمیرد که این سرنوشتى زماندار است، و هرکس پاداش دنیوى بخواهد، چنین پاداشى به او مى بخشیم، و هرکس جزاى اخروى بخواهد، چنان پاداشى به او خواهیم داد و زودا که خداوند سپاسگزاران را پاداش دهد (145)
وَکَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ ﴿146﴾
و چه بسیار پیامبرانى که همراه ایشان توده هاى انبوه نبرد کردند و از هر رنجى که در راه خدا دیدند نه سستى ورزیدند و نه ضعف و زبونى نشان دادند، و خداوند شکیبایان را دوست دارد (146)
وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿147﴾
و سخن ایشان جز این نبود که گفتند پروردگارا گناهان ما و گزافکاریمان را در کارمان بیامرز و گام هاى ما را استوار بدار و ما را بر خدانشناسان پیروز گردان (147)
فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْیَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿148﴾
آنگاه خداوند به آنان پاداش دنیوى و پاداش نیک اخروى عطا کرد، و خداوند نیکوکاران را دوست دارد (148)