- 210
تسنیم 286
آیات 39 تا 49 سوره اسراء باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
ذَلِکَ مِمَّا أَوْحَى إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِی جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا ﴿39﴾
این از آن حکمت هاست که از سوى پروردگارت بر تو وحى شده است، و در جنب خداوند، به خدایى دیگر قائل مشو، که سرانجام ملامت زده و مطرود به جهنم درخواهى افتاد (39)
أَفَأَصْفَاکُمْ رَبُّکُمْ بِالْبَنِینَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِکَةِ إِنَاثًا إِنَّکُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِیمًا ﴿40﴾
آیا پروردگارت شما را به داشتن پسران برگزیده، و خود از میان فرشتگان، دخترانى براى خود پذیرفته است؟ شما سخنى بس بزرگ [و ناروا] میگویید (40)
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَذَا الْقُرْآنِ لِیَذَّکَّرُوا وَمَا یَزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿41﴾
و به راستى که ما در این قرآن، سخن هاى گونه گون بیان داشته ایم تا پند گیرند، و حال آنکه جز بر رمیدن آنان نمى افزاید (41)
قُلْ لَوْ کَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَى ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا ﴿42﴾
بگو اگر چنانکه میگویند در جنب او خدایانى هم بودند، در آن صورت به سوى خداوند صاحب عرش [براى معارضه یا تقرب] راه مى بردند (42)
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوًّا کَبِیرًا ﴿43﴾
او از آنچه مى گویند بسى منزه و فراتر است (43)
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿44﴾
آسمانهاى هفت گانه و زمین و هر که در آنهاست براى او تسبیح مى گویند، و هیچ چیز نیست مگر آنکه شاکرانه او را تسبیح مى گوید ولى شما تسبیح آنان را در نمىیابید، او بردبار آمرزگار است (44)
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا ﴿45﴾
و چون قرآن خوانى، بین تو و بى ایمانان به آخرت، حجابى پوشنده قرار دهیم (45)
وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿46﴾
و بر دلهاى ایشان پرده هایى کشیده ایم که آن [پیام] را درنیابند، و در گوش هایشان سنگینى اى [نهادهایم]، و چون پروردگارت را به تنهایى در قرآن یاد کنى، از سر نفرت پشت کنند (46)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَى إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا ﴿47﴾
آنگاه که به تو گوش مى سپارند، ما به آنچه گوش مىدهند آگاه تریم، و نیز هنگامى که راز مىگویند، زمانى که ستمکاران [مشرک] گویند که شما جز از مردى جادوزده پیروى نمىکنید (47)
انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا ﴿48﴾
بنگر که چگونه براى تو مثل زده اند و گمراه شده اند، و راه به جایى نمى توانند برد (48)
وَقَالُوا أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِیدًا ﴿49﴾
و گفتند آیا چون استخوانهاى [پوسیده و] خرد و خاک شدیم، در هیئت آفرینشى تازه برانگیخته خواهیم شد؟ (49)
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
ذَلِکَ مِمَّا أَوْحَى إِلَیْکَ رَبُّکَ مِنَ الْحِکْمَةِ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتُلْقَى فِی جَهَنَّمَ مَلُومًا مَدْحُورًا ﴿39﴾
این از آن حکمت هاست که از سوى پروردگارت بر تو وحى شده است، و در جنب خداوند، به خدایى دیگر قائل مشو، که سرانجام ملامت زده و مطرود به جهنم درخواهى افتاد (39)
أَفَأَصْفَاکُمْ رَبُّکُمْ بِالْبَنِینَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِکَةِ إِنَاثًا إِنَّکُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِیمًا ﴿40﴾
آیا پروردگارت شما را به داشتن پسران برگزیده، و خود از میان فرشتگان، دخترانى براى خود پذیرفته است؟ شما سخنى بس بزرگ [و ناروا] میگویید (40)
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَذَا الْقُرْآنِ لِیَذَّکَّرُوا وَمَا یَزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿41﴾
و به راستى که ما در این قرآن، سخن هاى گونه گون بیان داشته ایم تا پند گیرند، و حال آنکه جز بر رمیدن آنان نمى افزاید (41)
قُلْ لَوْ کَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَابْتَغَوْا إِلَى ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا ﴿42﴾
بگو اگر چنانکه میگویند در جنب او خدایانى هم بودند، در آن صورت به سوى خداوند صاحب عرش [براى معارضه یا تقرب] راه مى بردند (42)
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوًّا کَبِیرًا ﴿43﴾
او از آنچه مى گویند بسى منزه و فراتر است (43)
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿44﴾
آسمانهاى هفت گانه و زمین و هر که در آنهاست براى او تسبیح مى گویند، و هیچ چیز نیست مگر آنکه شاکرانه او را تسبیح مى گوید ولى شما تسبیح آنان را در نمىیابید، او بردبار آمرزگار است (44)
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَیْنَکَ وَبَیْنَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا ﴿45﴾
و چون قرآن خوانى، بین تو و بى ایمانان به آخرت، حجابى پوشنده قرار دهیم (45)
وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿46﴾
و بر دلهاى ایشان پرده هایى کشیده ایم که آن [پیام] را درنیابند، و در گوش هایشان سنگینى اى [نهادهایم]، و چون پروردگارت را به تنهایى در قرآن یاد کنى، از سر نفرت پشت کنند (46)
نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَى إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا ﴿47﴾
آنگاه که به تو گوش مى سپارند، ما به آنچه گوش مىدهند آگاه تریم، و نیز هنگامى که راز مىگویند، زمانى که ستمکاران [مشرک] گویند که شما جز از مردى جادوزده پیروى نمىکنید (47)
انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلًا ﴿48﴾
بنگر که چگونه براى تو مثل زده اند و گمراه شده اند، و راه به جایى نمى توانند برد (48)
وَقَالُوا أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِیدًا ﴿49﴾
و گفتند آیا چون استخوانهاى [پوسیده و] خرد و خاک شدیم، در هیئت آفرینشى تازه برانگیخته خواهیم شد؟ (49)