- 194
تسنیم 289
آیات 67 تا 75 سوره اسراء باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَکَانَ الْإِنْسَانُ کَفُورًا ﴿67﴾
و چون در دریا بلایى دامنگیرتان شود،جز او هر چه به دعایش مىخوانید [و به ناحق مىپرستید] جز او ناپدید مىیگردد آنگاه چون شما را برهاند و به خشکى برساند [از او] روى بر مىگردانید و انسان ناسپاس است (67)
أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ وَکِیلًا ﴿68﴾
پس آیا ایمنید از اینکه شما را در گوشه اى از خشکى به زمین فرو برد، یا بر سر شما شن بادى بفرستد آنگاه براى خویش نگهبانى نیابید؟ (68)
أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ یُعِیدَکُمْ فِیهِ تَارَةً أُخْرَى فَیُرْسِلَ عَلَیْکُمْ قَاصِفًا مِنَ الرِّیحِ فَیُغْرِقَکُمْ بِمَا کَفَرْتُمْ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ عَلَیْنَا بِهِ تَبِیعًا ﴿69﴾
یا آیا ایمنید از اینکه بار دیگر شما را به آن [دریا] بازگرداند و بر سر شما تندبادى کشتى شکن بفرستد و شما را به خاطر کفر و کفرانتان غرقه سازد، آنگاه در این امر براى خویش در برابر ما خونخواهى نیابید (69)
وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿70﴾
و به راستى که فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکب مراد] روانه داشتیم و به ایشان از پاکیزه ها روزى دادیم و آنان را بر بسیارى از آنچه آفریده ایم، چنانکه باید و شاید برترى بخشیدیم (70)
یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَئِکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿71﴾
روزى که هر گروه از مردم را با امامشان فراخوانیم، کسانى که کارنامه شان به دست راستشان داده شود، کارنامه خود را [شادمانه] مى خوانند و به آنان به اندازه ذره ناچیزى هم ستم نرود (71)
وَمَنْ کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلًا ﴿72﴾
و هر کس که در اینجا کوردل باشد، همو در آخرت هم کوردل و گمراه است (72)
وَإِنْ کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ﴿73﴾
و بسا نزدیک بود که تو را از آنچه بر تو وحى مىکنیم غافل کنند تا چیزى غیر از آن را بر ما بربندى، و آنگاه تو را دوست گیرند (73)
وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا ﴿74﴾
و اگر گامت را استوار نداشته بودیم، چه بسا نزدیک بود که اندک گرایشى به آنان بیابى (74)
إِذًا لَأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا ﴿75﴾
در آن صورت دو چندان [عذاب] در زندگى دنیا و دو چندان پس از مرگ به تو مى چشاندیم آنگاه براى خود در برابر ما یاورى نمى یافتى (75)
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَکَانَ الْإِنْسَانُ کَفُورًا ﴿67﴾
و چون در دریا بلایى دامنگیرتان شود،جز او هر چه به دعایش مىخوانید [و به ناحق مىپرستید] جز او ناپدید مىیگردد آنگاه چون شما را برهاند و به خشکى برساند [از او] روى بر مىگردانید و انسان ناسپاس است (67)
أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ وَکِیلًا ﴿68﴾
پس آیا ایمنید از اینکه شما را در گوشه اى از خشکى به زمین فرو برد، یا بر سر شما شن بادى بفرستد آنگاه براى خویش نگهبانى نیابید؟ (68)
أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ یُعِیدَکُمْ فِیهِ تَارَةً أُخْرَى فَیُرْسِلَ عَلَیْکُمْ قَاصِفًا مِنَ الرِّیحِ فَیُغْرِقَکُمْ بِمَا کَفَرْتُمْ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَکُمْ عَلَیْنَا بِهِ تَبِیعًا ﴿69﴾
یا آیا ایمنید از اینکه بار دیگر شما را به آن [دریا] بازگرداند و بر سر شما تندبادى کشتى شکن بفرستد و شما را به خاطر کفر و کفرانتان غرقه سازد، آنگاه در این امر براى خویش در برابر ما خونخواهى نیابید (69)
وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا ﴿70﴾
و به راستى که فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [بر مرکب مراد] روانه داشتیم و به ایشان از پاکیزه ها روزى دادیم و آنان را بر بسیارى از آنچه آفریده ایم، چنانکه باید و شاید برترى بخشیدیم (70)
یَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولَئِکَ یَقْرَءُونَ کِتَابَهُمْ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿71﴾
روزى که هر گروه از مردم را با امامشان فراخوانیم، کسانى که کارنامه شان به دست راستشان داده شود، کارنامه خود را [شادمانه] مى خوانند و به آنان به اندازه ذره ناچیزى هم ستم نرود (71)
وَمَنْ کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِیلًا ﴿72﴾
و هر کس که در اینجا کوردل باشد، همو در آخرت هم کوردل و گمراه است (72)
وَإِنْ کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ لِتَفْتَرِیَ عَلَیْنَا غَیْرَهُ وَإِذًا لَاتَّخَذُوکَ خَلِیلًا ﴿73﴾
و بسا نزدیک بود که تو را از آنچه بر تو وحى مىکنیم غافل کنند تا چیزى غیر از آن را بر ما بربندى، و آنگاه تو را دوست گیرند (73)
وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدْتَ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا ﴿74﴾
و اگر گامت را استوار نداشته بودیم، چه بسا نزدیک بود که اندک گرایشى به آنان بیابى (74)
إِذًا لَأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنَا نَصِیرًا ﴿75﴾
در آن صورت دو چندان [عذاب] در زندگى دنیا و دو چندان پس از مرگ به تو مى چشاندیم آنگاه براى خود در برابر ما یاورى نمى یافتى (75)