در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 323 قرآن کریم شامل آیات 11 تا 24 سوره انبیاء را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 21: الأنبیاء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَکَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿11﴾
و چه بسیار شهرهایى را که [اهالى آن] ستمگر بودند، درهم شکستیم، و بعد از آنان قومى دیگر پدید آوردیم (11)
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَرْکُضُونَ ﴿12﴾
و چون عذاب ما را احساس کردند، آنگاه بود که از آن گریختند (12)
لَا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْأَلُونَ ﴿13﴾
نگریزید و به مهد ناز و نعمت و خانه و کاشانه تان باز گردید، باشد که از شما بازخواست شود (13)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿14﴾
گویند واى بر ما، ما ستمگر [و مشرک] بودیم (14)
فَمَا زَالَتْ تِلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ﴿15﴾
و همچنان سخنشان این است تا آنکه آنان را همچون [گیاه] درو شده پژمرده گردانیم (15)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿16﴾
و ما آسمانها و زمین و ما بین آنها را به بازیچه نیافریده ایم (16)
لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿17﴾
اگر مىخواستیم که بازیچه بگیریم، به اختیار خویش مىگرفتیم که ما کاردانیم (17)
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿18﴾
بلکه حق را بر باطل مىکوبیم و آن را فرو مى شکافد، آنگاه است که آن نابود مى گردد، و واى بر شما از توصیفى که مى کنید (18)
وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ ﴿19﴾
و هرکس که در آسمانها و زمین است از آن اوست و کسانى که نزد او هستند از پرستش او سر بازنمى زنند و خسته نمى شوند (19)
یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ ﴿20﴾
شب و روز نیایش مىکنند و سستى نمى ورزند (20)
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنْشِرُونَ ﴿21﴾
یا خدایانى زمینى به پرستش گرفته اند که برانگیزاننده آنان [در قیامت]اند؟ (21)
لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿22﴾
اگر در آن دو خدایان متعددى جز خداوند [یگانه] بود، تباه مى شدند، خداوند صاحب عرش از توصیف آنان منزه است (22)
لَا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ ﴿23﴾
[او] در آنچه مىکند بازخواست نمى شود، و ایشان [/ انسانها] بازخواست مى شوند (23)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ هَذَا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَذِکْرُ مَنْ قَبْلِی بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿24﴾
یا به جاى او خدایانى را به پرستش گرفته اند؟ بگو برهانتان را بیاورید، این یاد کرد همراهان من و یاد کرد پیشینیان من است، ولى بیشترینه شان حق را نمى شناسند و رویگردانند (24)
سوره 21: الأنبیاء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَکَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿11﴾
و چه بسیار شهرهایى را که [اهالى آن] ستمگر بودند، درهم شکستیم، و بعد از آنان قومى دیگر پدید آوردیم (11)
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَرْکُضُونَ ﴿12﴾
و چون عذاب ما را احساس کردند، آنگاه بود که از آن گریختند (12)
لَا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْأَلُونَ ﴿13﴾
نگریزید و به مهد ناز و نعمت و خانه و کاشانه تان باز گردید، باشد که از شما بازخواست شود (13)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿14﴾
گویند واى بر ما، ما ستمگر [و مشرک] بودیم (14)
فَمَا زَالَتْ تِلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ﴿15﴾
و همچنان سخنشان این است تا آنکه آنان را همچون [گیاه] درو شده پژمرده گردانیم (15)
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لَاعِبِینَ ﴿16﴾
و ما آسمانها و زمین و ما بین آنها را به بازیچه نیافریده ایم (16)
لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿17﴾
اگر مىخواستیم که بازیچه بگیریم، به اختیار خویش مىگرفتیم که ما کاردانیم (17)
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿18﴾
بلکه حق را بر باطل مىکوبیم و آن را فرو مى شکافد، آنگاه است که آن نابود مى گردد، و واى بر شما از توصیفى که مى کنید (18)
وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِنْدَهُ لَا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا یَسْتَحْسِرُونَ ﴿19﴾
و هرکس که در آسمانها و زمین است از آن اوست و کسانى که نزد او هستند از پرستش او سر بازنمى زنند و خسته نمى شوند (19)
یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لَا یَفْتُرُونَ ﴿20﴾
شب و روز نیایش مىکنند و سستى نمى ورزند (20)
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ یُنْشِرُونَ ﴿21﴾
یا خدایانى زمینى به پرستش گرفته اند که برانگیزاننده آنان [در قیامت]اند؟ (21)
لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿22﴾
اگر در آن دو خدایان متعددى جز خداوند [یگانه] بود، تباه مى شدند، خداوند صاحب عرش از توصیف آنان منزه است (22)
لَا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ ﴿23﴾
[او] در آنچه مىکند بازخواست نمى شود، و ایشان [/ انسانها] بازخواست مى شوند (23)
أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ هَذَا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَذِکْرُ مَنْ قَبْلِی بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿24﴾
یا به جاى او خدایانى را به پرستش گرفته اند؟ بگو برهانتان را بیاورید، این یاد کرد همراهان من و یاد کرد پیشینیان من است، ولى بیشترینه شان حق را نمى شناسند و رویگردانند (24)