- 1507
تسنیم 375
تلاوت آیات 184 تا 206 سوره شعراء با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ ﴿184﴾
و از کسى که شما و امت پیشین را آفریده است پروا کنید (184)
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿185﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو زدگانى (185)
وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿186﴾
و تو جز بشرى همانند ما نیستى و ما تو را بى شبهه از دروغگویان مى دانیم (186)
فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿187﴾
پس اگر از راستگویانى پارهاى از آسمان را بر [سر] ما بینداز (187)
قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿188﴾
[شعیب] گفت پروردگار من به آنچه مىکنید داناتر است (188)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿189﴾
آنگاه او را دروغگو انگاشتند و عذاب روز ابرى سایهافکن آنان را فروگرفت، که عذاب روزى سهمگین بود (189)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿190﴾
بىگمان در این مایه عبرتى هست و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (190)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿191﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (191)
وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿192﴾
و آن [قرآن] فرو فرستاده پروردگار جهانیان است (192)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ ﴿193﴾
که روحالامین [جبرئیل] آن را بر دل تو فرود آورده است (193)
عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ ﴿194﴾
تا از هشداردهندگان باشى (194)
بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ ﴿195﴾
به زبان عربى شیوا (195)
وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ ﴿196﴾
و [خبر] آن در صحف [آسمانى] پیشینیان هست (196)
أَوَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿197﴾
آیا این براى آنان نشانه[ى صدق] نیست که علماى بنىاسرائیل آن را [از پیش] مىشناسند (197)
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ ﴿198﴾
و اگر آن را بر بعضى از گنگان بیگانه زبان نازل کرده بودیم (198)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ مَا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ ﴿199﴾
سپس آن را برایشان مىخواند، به آن ایمان نمىآوردند (199)
کَذَلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿200﴾
بدینسان آن را در دلهاى گناهکاران راه دادهایم (200)
لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿201﴾
که به آن ایمان نمىآورند مگر آنکه عذاب دردناک را بنگرند (201)
فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿202﴾
که ناگهانى بر سر آنان آید و آنان آگاه نباشند (202)
فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿203﴾
آنگاه گویند آیا ما مهلت یافته خواهیم بود؟ (203)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿204﴾
پس آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (204)
أَفَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ ﴿205﴾
ملاحظه کن که اگر سالها برخوردارشان سازیم (205)
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿206﴾
سپس آنچه از آن بیمشان دادهایم، به سراغ آنان آید (206)
وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِینَ ﴿184﴾
و از کسى که شما و امت پیشین را آفریده است پروا کنید (184)
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿185﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو زدگانى (185)
وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿186﴾
و تو جز بشرى همانند ما نیستى و ما تو را بى شبهه از دروغگویان مى دانیم (186)
فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿187﴾
پس اگر از راستگویانى پارهاى از آسمان را بر [سر] ما بینداز (187)
قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿188﴾
[شعیب] گفت پروردگار من به آنچه مىکنید داناتر است (188)
فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿189﴾
آنگاه او را دروغگو انگاشتند و عذاب روز ابرى سایهافکن آنان را فروگرفت، که عذاب روزى سهمگین بود (189)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿190﴾
بىگمان در این مایه عبرتى هست و بیشترینه آنان مؤمن نبودند (190)
وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿191﴾
و همانا پروردگارت پیروزمند مهربان است (191)
وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿192﴾
و آن [قرآن] فرو فرستاده پروردگار جهانیان است (192)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ ﴿193﴾
که روحالامین [جبرئیل] آن را بر دل تو فرود آورده است (193)
عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ ﴿194﴾
تا از هشداردهندگان باشى (194)
بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ ﴿195﴾
به زبان عربى شیوا (195)
وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ ﴿196﴾
و [خبر] آن در صحف [آسمانى] پیشینیان هست (196)
أَوَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿197﴾
آیا این براى آنان نشانه[ى صدق] نیست که علماى بنىاسرائیل آن را [از پیش] مىشناسند (197)
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِینَ ﴿198﴾
و اگر آن را بر بعضى از گنگان بیگانه زبان نازل کرده بودیم (198)
فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ مَا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ ﴿199﴾
سپس آن را برایشان مىخواند، به آن ایمان نمىآوردند (199)
کَذَلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿200﴾
بدینسان آن را در دلهاى گناهکاران راه دادهایم (200)
لَا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِیمَ ﴿201﴾
که به آن ایمان نمىآورند مگر آنکه عذاب دردناک را بنگرند (201)
فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿202﴾
که ناگهانى بر سر آنان آید و آنان آگاه نباشند (202)
فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿203﴾
آنگاه گویند آیا ما مهلت یافته خواهیم بود؟ (203)
أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿204﴾
پس آیا عذاب ما را به شتاب مىخواهند (204)
أَفَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ ﴿205﴾
ملاحظه کن که اگر سالها برخوردارشان سازیم (205)
ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿206﴾
سپس آنچه از آن بیمشان دادهایم، به سراغ آنان آید (206)