- 171
تسنیم 423
آیات 36 تا 43 سوره احزاب باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا ﴿36﴾
و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خداوند و پیامبرش امرى را مقرر دارند، آنان را در کارشان اختیار [و چون و چرایى] باشد، و هر کس از [امر] خداوند و پیامبر او سرپیچى کند در گمراهى آشکارى افتاده است (36)
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿37﴾
چنین بود که به کسى که هم خداوند و هم خود تو در حق او نیکى کرده بودید، گفتى که همسرت را نزد خویش نگهدار [و طلاق مده] و از خداوند پروا کن و چیزى را در دل خود پنهان داشتى که خداوند آشکارکننده آن بود، و از مردم بیم داشتى، و حال آنکه خداوند سزاوارتر است به اینکه از او بیم داشته باشى، آنگاه چون زید از او حاجت خویش برآورد، او را به همسرى تو درآوردیم، تا براى مؤمنان در مورد همسران پسر خواندگانشان -به ویژه آنگاه که از اینان حاجت خویش را برآورده باشند محظورى نباشد، و امر الهى انجام یافتنى است (37)
مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿38﴾
بر پیامبر در آنچه خداوند برایش مقرر داشته است، محظورى نیست، این سنت الهى است که در حق پیشینیان هم معمول بوده است، و امر الهى سنجیده و بسامان است (38)
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿39﴾
همان کسانى که پیامهاى الهى را مىرسانند و از او پروا دارند و از هیچ کس جز خداوند پروا ندارند و خداوند حسابرسى را بسنده است (39)
مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿40﴾
محمد هرگز پدر هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه پیامبر خدا و خاتم پیامبران است، و خداوند به هر چیزى داناست (40)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا ﴿41﴾
اى مؤمنان خداوند را بسیار یاد کنید (41)
وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿42
﴾و او را در بامداد و شامگاه نیایش کنید (42)
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿43﴾
او کسى است که خود و فرشتگانش به شما درود مى فرستند، تا سرانجام شما را از تاریکیها به سوى روشنایى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است (43)
وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا ﴿36﴾
و هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خداوند و پیامبرش امرى را مقرر دارند، آنان را در کارشان اختیار [و چون و چرایى] باشد، و هر کس از [امر] خداوند و پیامبر او سرپیچى کند در گمراهى آشکارى افتاده است (36)
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لَا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿37﴾
چنین بود که به کسى که هم خداوند و هم خود تو در حق او نیکى کرده بودید، گفتى که همسرت را نزد خویش نگهدار [و طلاق مده] و از خداوند پروا کن و چیزى را در دل خود پنهان داشتى که خداوند آشکارکننده آن بود، و از مردم بیم داشتى، و حال آنکه خداوند سزاوارتر است به اینکه از او بیم داشته باشى، آنگاه چون زید از او حاجت خویش برآورد، او را به همسرى تو درآوردیم، تا براى مؤمنان در مورد همسران پسر خواندگانشان -به ویژه آنگاه که از اینان حاجت خویش را برآورده باشند محظورى نباشد، و امر الهى انجام یافتنى است (37)
مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿38﴾
بر پیامبر در آنچه خداوند برایش مقرر داشته است، محظورى نیست، این سنت الهى است که در حق پیشینیان هم معمول بوده است، و امر الهى سنجیده و بسامان است (38)
الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿39﴾
همان کسانى که پیامهاى الهى را مىرسانند و از او پروا دارند و از هیچ کس جز خداوند پروا ندارند و خداوند حسابرسى را بسنده است (39)
مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿40﴾
محمد هرگز پدر هیچ یک از مردان شما نیست، بلکه پیامبر خدا و خاتم پیامبران است، و خداوند به هر چیزى داناست (40)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا ﴿41﴾
اى مؤمنان خداوند را بسیار یاد کنید (41)
وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿42
﴾و او را در بامداد و شامگاه نیایش کنید (42)
هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلَائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿43﴾
او کسى است که خود و فرشتگانش به شما درود مى فرستند، تا سرانجام شما را از تاریکیها به سوى روشنایى برآورد، و او در حق مؤمنان مهربان است (43)