- 3387
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 4 - حروف ناخوانا (یاء ، ال)
در این برنامه آقای سید مهدی سیف به موضوع حروف ناخوانا می پردازد .
قاعده حروف والی
می دانید که در فارسی، گاه حرفی نوشته می شود، ولی خوانده نمی شود، مانند حرف واو در کلمه خواهر که خوانده می شود: خاهر. در قرآن نیز چهار حرف (و ا ل ی = والی) اگر هیچ علامتی نداشته باشند خوانده نمی شوند، مثلاً:
صَلوةَ خوانده می شود: صَلةَ.
امَنُوا خوانده می شود:امَنُو.
أَلصَّمَدُ خوانده می شود: أَصَّمَدُ.
فِی الْعُقَدِ خوانده می شود: فِ لْعُقَدِ.
این قاعده، - قاعده حروف والی- یا - قاعده حروف ناخوانا- نامیده می شود.
تذکّر
اگر همزه (ء) روی سه حرفِ الف، واو، یاء قرار گیرد (أ ؤ ئ)،
این سه حرف پایه یا - کرسی- همزه می گردند. در این حالت، فقط همزه خوانده می شود و کرسی همزه تلفّظ نمی گردد. مثال:
أَعُوذُ خوانده می شود: ءَعُوذُ.
مُؤْصَدَةٌ خوانده می شود: مُءْصَدَةٌ.
یُبْدِئ ُ خوانده می شود: یُبْدِءُ.
گاه به جای اینکه حرف یاء بزرگ (ی) پایه و کرسی همزه قرار گیرد، حرف یاء کوچک (ی) پایه و کرسی همزه (ی) قرار می گیرد و نقطه های یاء کوچک را حذف می کنند (ئ)، مانند یَوْمَئِذ که خوانده می شود یَوْمَءِذ.
در قرآن، هفت کلمه وجود دارند که با واو مدّی نوشته می شوند، ولی استثناءً واو مدّی آن ها به صورت صدای کوتاه ضمّه خوانده می شود. این هفت کلمه عبارتند از:
أُولی خوانده می شود: أُلی.
أُولُوا خوانده می شود: أُلُوا.
أُولاءِ خوانده می شود: أُلاءِ.
أُولاتِ خوانده می شود: أُلاتِ.
أُولئِکَ خوانده می شود: أُلئِکَ.
أُولئِکُمْ خوانده می شود: أُلئِکُمْ.
سَأُوریکُمْ خوانده می شود: سَأُریکُمْ.
در برخی از قرآن ها که به شیوه عربی علامت گذاری می شوند، بالای واو مدّی در این هفت کلمه، یک دایره کوچک () قرار دارد که نشان می دهد واو مدّی خوانده نمی شود(13)، به این ترتیب:
أُوْلی أُوْلُوا أُوْلاءِ أُوْلاتِ أُوْلئِکَ أُوْلئِکُمْ سَأُوْریکُمْ.
در برخی از قرآن ها که به شیوه فارسی علامت گذاری می شوند، پایین واومدّی در این هفت کلمه، واژه (قَصر) یا (بِلااِشباع) نوشته می شود تا نشان دهد که واو مدّی خوانده نمی شود، مانند أُولی، أُولُوا.
قصربلااشباع
گاهی حرف مدّی در پایان کلمه ای قرار می گیرد که پس از آن، همزه وصل وجود دارد. در این حال، حرف مدّی خوانده نمی شود، بلکه تنها حرفِ صدادارِ پیش از آن تلفّظ می گردد، به این ترتیب:
مَاالْقارِعَةُ خوانده می شود: مَلْقارِعَةُ.
ذِی الْجَلالِ خوانده می شود: ذِلْجَلالِ.
عَمِلُوا الصّالِحاتِ خوانده می شود:
عَمِلُصّالِحاتِ.
قاعده حروف والی
می دانید که در فارسی، گاه حرفی نوشته می شود، ولی خوانده نمی شود، مانند حرف واو در کلمه خواهر که خوانده می شود: خاهر. در قرآن نیز چهار حرف (و ا ل ی = والی) اگر هیچ علامتی نداشته باشند خوانده نمی شوند، مثلاً:
صَلوةَ خوانده می شود: صَلةَ.
امَنُوا خوانده می شود:امَنُو.
أَلصَّمَدُ خوانده می شود: أَصَّمَدُ.
فِی الْعُقَدِ خوانده می شود: فِ لْعُقَدِ.
این قاعده، - قاعده حروف والی- یا - قاعده حروف ناخوانا- نامیده می شود.
تذکّر
اگر همزه (ء) روی سه حرفِ الف، واو، یاء قرار گیرد (أ ؤ ئ)،
این سه حرف پایه یا - کرسی- همزه می گردند. در این حالت، فقط همزه خوانده می شود و کرسی همزه تلفّظ نمی گردد. مثال:
أَعُوذُ خوانده می شود: ءَعُوذُ.
مُؤْصَدَةٌ خوانده می شود: مُءْصَدَةٌ.
یُبْدِئ ُ خوانده می شود: یُبْدِءُ.
گاه به جای اینکه حرف یاء بزرگ (ی) پایه و کرسی همزه قرار گیرد، حرف یاء کوچک (ی) پایه و کرسی همزه (ی) قرار می گیرد و نقطه های یاء کوچک را حذف می کنند (ئ)، مانند یَوْمَئِذ که خوانده می شود یَوْمَءِذ.
در قرآن، هفت کلمه وجود دارند که با واو مدّی نوشته می شوند، ولی استثناءً واو مدّی آن ها به صورت صدای کوتاه ضمّه خوانده می شود. این هفت کلمه عبارتند از:
أُولی خوانده می شود: أُلی.
أُولُوا خوانده می شود: أُلُوا.
أُولاءِ خوانده می شود: أُلاءِ.
أُولاتِ خوانده می شود: أُلاتِ.
أُولئِکَ خوانده می شود: أُلئِکَ.
أُولئِکُمْ خوانده می شود: أُلئِکُمْ.
سَأُوریکُمْ خوانده می شود: سَأُریکُمْ.
در برخی از قرآن ها که به شیوه عربی علامت گذاری می شوند، بالای واو مدّی در این هفت کلمه، یک دایره کوچک () قرار دارد که نشان می دهد واو مدّی خوانده نمی شود(13)، به این ترتیب:
أُوْلی أُوْلُوا أُوْلاءِ أُوْلاتِ أُوْلئِکَ أُوْلئِکُمْ سَأُوْریکُمْ.
در برخی از قرآن ها که به شیوه فارسی علامت گذاری می شوند، پایین واومدّی در این هفت کلمه، واژه (قَصر) یا (بِلااِشباع) نوشته می شود تا نشان دهد که واو مدّی خوانده نمی شود، مانند أُولی، أُولُوا.
قصربلااشباع
گاهی حرف مدّی در پایان کلمه ای قرار می گیرد که پس از آن، همزه وصل وجود دارد. در این حال، حرف مدّی خوانده نمی شود، بلکه تنها حرفِ صدادارِ پیش از آن تلفّظ می گردد، به این ترتیب:
مَاالْقارِعَةُ خوانده می شود: مَلْقارِعَةُ.
ذِی الْجَلالِ خوانده می شود: ذِلْجَلالِ.
عَمِلُوا الصّالِحاتِ خوانده می شود:
عَمِلُصّالِحاتِ.
