این تلاوت شامل آیات 12 تا 30 سوره مبارکه ملک و آیات 1 تا 42 سوره مبارکه قلم است .
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
و [اگر] سخن خود را پنهان دارید یا آشکارش نمایید در حقیقت وى به راز دلها آگاه است (13)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
آیا کسى که آفریده است نمىداند با اینکه او خود باریک بین آگاه است (14)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید پس در فراخناى آن رهسپار شوید و از روزى [خدا] بخورید و رستاخیز به سوى اوست (15)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
آیا از آن کس که در آسمان است ایمن شدهاید که شما را در زمین فرو برد پس بناگاه [زمین] به تپیدن افتد (16)
أَأَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
یا از آن کس که در آسمان است ایمن شدهاید که بر [سر] شما تندبادى از سنگریزه فرو فرستد پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (17)
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
و پیش از آنان [نیز] کسانى به تکذیب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (18)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
آیا در بالاى سرشان به پرندگان ننگریستهاند [که گاه] بال مىگسترند و [گاه] بال مىآنند جز خداى رحمان [کسى] آنها را نگاه نمىدارد او به هر چیزى بیناست (19)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
یا آن کسى که خود براى شما [چون] سپاهى است که یاریتان مىکند جز خداى رحمان کیست کافران جز گرفتار فریب نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا کیست آن که به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلکه در سرکشى و نفرت پافشارى کردند (21)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿21﴾
پس آیا آن کس که نگونسار راه مىپیماید هدایتیافته تر استیا آن کس که ایستاده بر راه راست مىرود (22)
أَفَمَن یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
بگو اوست آن کس که شما را پدید آورده و براى شما گوش و دیدگان و دلها آفریده است چه کم سپاسگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهید شد (24)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
و مىگویند اگر راست مىگویید این وعده کى خواهد بود (25)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
بگو علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهندهاى آشکارم (26)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿26﴾
و آنگاه که آن [لحظه موعود] را نزدیک ببینند چهرههاى کسانى که کافر شدهاند در هم رود و گفته شود این است همان چیزى که آن را فرا مىخواندید (27)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
بگو به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسى کافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (28)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو اوستخداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است (29)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿29﴾
بگو به من خبر دهید اگر آب [آشامیدنى] شما [به زمین] فرو رود چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد (30)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاء مَّعِینٍ ﴿30﴾
سوره 68: القلم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نون سوگند به قلم و آنچه مىنویسند (1)
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿1﴾
[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستى (2)
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿2﴾
و بىگمان تو را پاداشى بىمنتخواهد بود (3)
وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿3﴾
و راستى که تو را خویى والاست (4)
وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿4﴾
به زودى خواهى دید و خواهند دید (5)
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿5﴾
[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید (6)
بِأَییِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿6﴾
پروردگارت خود بهتر مىداند چه کسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است (7)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿7﴾
پس از دروغزنان فرمان مبر (8)
فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿8﴾
دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند (9)
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿9﴾
و از هر قسم خورنده فرو مایهاى فرمان مبر (10)
وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَّهِینٍ ﴿10﴾
[که] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمىدارد (11)
هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِیمٍ ﴿11﴾
مانع خیر متجاوز گناه پیشه (12)
مَنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (13)
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿13﴾
به صرف اینکه مالدار و پسردار است (14)
أَن کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿14﴾
چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانههاى پیشینیان است (15)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿15﴾
زودا که بر بینىاش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] (16)
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿16﴾
ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند (17)
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿17﴾
و[لى] ان شاء الله نگفتند (18)
وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿18﴾
پس در حالى که آنان غنوده بودند بلایى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (19)
فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿19﴾
و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید (20)
فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿20﴾
پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند (21)
فَتَنَادَوا مُصْبِحِینَ ﴿21﴾
که اگر میوه مىچینید بامدادان به سوى کشتخویش روید (22)
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِن کُنتُمْ صَارِمِینَ ﴿22﴾
پس به راه افتادند و آهسته به هم مىگفتند (23)
فَانطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿23﴾
که امروز نباید در باغ بینوایى بر شما در آید (24)
أَن لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُم مِّسْکِینٌ ﴿24﴾
و صبحگاهان در حالى که خود را بر منع [بینوایان] توانا مىدیدند رفتند (25)
وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿25﴾
و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کردهایم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿26﴾
[نه] بلکه ما محرومیم (27)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿27﴾
خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکى نمىستایید (28)
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿28﴾
گفتند پروردگارا تو را به پاکى مىستاییم ما واقعا ستمگر بودیم (29)
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿29﴾
پس بعضىشان رو به بعضى دیگر آوردند و همدیگر را به نکوهش گرفتند (30)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿30﴾
گفتند اى واى بر ما که سرکش بودهایم (31)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿31﴾
امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم (32)
عَسَى رَبُّنَا أَن یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿32﴾
عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر مىدانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (33)
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿33﴾
براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است (34)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (36)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مىگیرید (37)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
که هر چه را برمىگزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفتهاید که هر چه دلتان خواستحکم کنید (39)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
سَلْهُم أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مىگویند شریکانشان را بیاورند (41)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاء فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿12﴾
و [اگر] سخن خود را پنهان دارید یا آشکارش نمایید در حقیقت وى به راز دلها آگاه است (13)
وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾
آیا کسى که آفریده است نمىداند با اینکه او خود باریک بین آگاه است (14)
أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿14﴾
اوست کسى که زمین را براى شما رام گردانید پس در فراخناى آن رهسپار شوید و از روزى [خدا] بخورید و رستاخیز به سوى اوست (15)
هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾
آیا از آن کس که در آسمان است ایمن شدهاید که شما را در زمین فرو برد پس بناگاه [زمین] به تپیدن افتد (16)
أَأَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿16﴾
یا از آن کس که در آسمان است ایمن شدهاید که بر [سر] شما تندبادى از سنگریزه فرو فرستد پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من چگونه است (17)
أَمْ أَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿17﴾
و پیش از آنان [نیز] کسانى به تکذیب پرداختند پس عذاب من چگونه بود (18)
وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿18﴾
آیا در بالاى سرشان به پرندگان ننگریستهاند [که گاه] بال مىگسترند و [گاه] بال مىآنند جز خداى رحمان [کسى] آنها را نگاه نمىدارد او به هر چیزى بیناست (19)
أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿19﴾
یا آن کسى که خود براى شما [چون] سپاهى است که یاریتان مىکند جز خداى رحمان کیست کافران جز گرفتار فریب نیستند (20)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ ﴿20﴾
یا کیست آن که به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد [نه] بلکه در سرکشى و نفرت پافشارى کردند (21)
أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿21﴾
پس آیا آن کس که نگونسار راه مىپیماید هدایتیافته تر استیا آن کس که ایستاده بر راه راست مىرود (22)
أَفَمَن یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿22﴾
بگو اوست آن کس که شما را پدید آورده و براى شما گوش و دیدگان و دلها آفریده است چه کم سپاسگزارید (23)
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿23﴾
بگو اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهید شد (24)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾
و مىگویند اگر راست مىگویید این وعده کى خواهد بود (25)
وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿25﴾
بگو علم [آن] فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهندهاى آشکارم (26)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿26﴾
و آنگاه که آن [لحظه موعود] را نزدیک ببینند چهرههاى کسانى که کافر شدهاند در هم رود و گفته شود این است همان چیزى که آن را فرا مىخواندید (27)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾
بگو به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسى کافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (28)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿28﴾
بگو اوستخداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است (29)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿29﴾
بگو به من خبر دهید اگر آب [آشامیدنى] شما [به زمین] فرو رود چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد (30)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاء مَّعِینٍ ﴿30﴾
سوره 68: القلم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نون سوگند به قلم و آنچه مىنویسند (1)
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿1﴾
[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستى (2)
مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿2﴾
و بىگمان تو را پاداشى بىمنتخواهد بود (3)
وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿3﴾
و راستى که تو را خویى والاست (4)
وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿4﴾
به زودى خواهى دید و خواهند دید (5)
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿5﴾
[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید (6)
بِأَییِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿6﴾
پروردگارت خود بهتر مىداند چه کسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است (7)
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿7﴾
پس از دروغزنان فرمان مبر (8)
فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿8﴾
دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند (9)
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿9﴾
و از هر قسم خورنده فرو مایهاى فرمان مبر (10)
وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَّهِینٍ ﴿10﴾
[که] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمىدارد (11)
هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِیمٍ ﴿11﴾
مانع خیر متجاوز گناه پیشه (12)
مَنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است (13)
عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿13﴾
به صرف اینکه مالدار و پسردار است (14)
أَن کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿14﴾
چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانههاى پیشینیان است (15)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿15﴾
زودا که بر بینىاش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] (16)
سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿16﴾
ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند (17)
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ ﴿17﴾
و[لى] ان شاء الله نگفتند (18)
وَلَا یَسْتَثْنُونَ ﴿18﴾
پس در حالى که آنان غنوده بودند بلایى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد (19)
فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿19﴾
و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید (20)
فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿20﴾
پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند (21)
فَتَنَادَوا مُصْبِحِینَ ﴿21﴾
که اگر میوه مىچینید بامدادان به سوى کشتخویش روید (22)
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِن کُنتُمْ صَارِمِینَ ﴿22﴾
پس به راه افتادند و آهسته به هم مىگفتند (23)
فَانطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ ﴿23﴾
که امروز نباید در باغ بینوایى بر شما در آید (24)
أَن لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُم مِّسْکِینٌ ﴿24﴾
و صبحگاهان در حالى که خود را بر منع [بینوایان] توانا مىدیدند رفتند (25)
وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ ﴿25﴾
و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کردهایم (26)
فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿26﴾
[نه] بلکه ما محرومیم (27)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿27﴾
خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکى نمىستایید (28)
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿28﴾
گفتند پروردگارا تو را به پاکى مىستاییم ما واقعا ستمگر بودیم (29)
قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿29﴾
پس بعضىشان رو به بعضى دیگر آوردند و همدیگر را به نکوهش گرفتند (30)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ ﴿30﴾
گفتند اى واى بر ما که سرکش بودهایم (31)
قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ ﴿31﴾
امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم (32)
عَسَى رَبُّنَا أَن یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿32﴾
عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر مىدانستند قطعا بزرگتر خواهد بود (33)
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿33﴾
براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است (34)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (36)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مىگیرید (37)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
که هر چه را برمىگزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفتهاید که هر چه دلتان خواستحکم کنید (39)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
سَلْهُم أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مىگویند شریکانشان را بیاورند (41)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاء فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
