این تلاوت شامل آیات 34 تا 52 سوره مبارکه قلم و آیات 1 تا 52 سوره مبارکه حاقه است .
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (36)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مىگیرید (37)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
که هر چه را برمىگزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفتهاید که هر چه دلتان خواستحکم کنید (39)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
سَلْهُم أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مىگویند شریکانشان را بیاورند (41)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاء فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
دیدگانشان به زیر افتاده خوارى آنان را فرو مىگیرد در حالى که [پیش از این] به سجده دعوت مىشدند و تندرست بودند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿43﴾
پس مرا با کسى که این گفتار را تکذیب مىکند واگذار به تدریج آنان را به گونهاى که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت (44)
فَذَرْنِی وَمَن یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿44﴾
و مهلتشان مىدهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است (45)
وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿45﴾
آیا از آنان مزدى درخواست مىکنى و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار مىیابند (46)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿46﴾
یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مىنویسند (47)
أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿47﴾
پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایى ورز و مانند همدم ماهى [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد (48)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿48﴾
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمىکرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته مىشد (49)
لَوْلَا أَن تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾
پس پروردگارش وى را برگزید و از شایستگانش گردانید (50)
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾
و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مىگفتند او واقعا دیوانهاى است (51)
وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾
و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست (52)
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿52﴾
سوره 69: الحاقة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن رخ دهنده (1)
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
چیست آن رخ دهنده (2)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
[که خدا] آن را هفتشب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مىدیدى گویى آنها تنههاى نخلهاى میان تهىاند (7)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مىبینى (8)
فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)
وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِیَةً ﴿10﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و زمین و کوهها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)
وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مىدارند (17)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مىشوید [و] پوشیدهاى از شما پوشیده نمىماند (18)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
اما کسى که کارنامهاش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ ﴿19﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مىرسم (20)
إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿20﴾
پس او در یک زندگى خوش است (21)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿21﴾
در بهشتى برین (22)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (23)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
و اما کسى که کارنامهاش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیهْ ﴿25﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ ﴿26﴾
اى کاش آن [مرگ] کار را تمام مىکرد (27)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیهْ ﴿28﴾
قدرت من از [کف] من برفت (29)
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیهْ ﴿29﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
چرا که او به خداى بزرگ نمىگروید (33)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
و به اطعام مسکین تشویق نمىکرد (34)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
که آن را جز خطاکاران نمىخورند (37)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿37﴾
پس نه [چنان است که مىپندارید] سوگند یاد مىکنم به آنچه مىبینید (38)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
و آنچه نمىبینید (39)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
که [قرآن] قطعا گفتار فرستادهاى بزرگوار است (40)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مىگیرید (42)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
[پیام] فرودآمدهاى است از جانب پروردگار جهانیان (43)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و اگر [او] پارهاى گفتهها بر ما بسته بود (44)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
دست راستش را سخت مىگرفتیم (45)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
سپس رگ قلبش را پاره مىکردیم (46)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمىشد (47)
فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و ما به راستى مىدانیم که از [میان] شما تکذیبکنندگانى هستند (49)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و این [قرآن] بىشبهه حقیقتى یقینى است (51)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿34﴾
پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد (35)
أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ﴿35﴾
شما را چه شده چگونه داورى مىکنید (36)
مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿36﴾
یا شما را کتابى هست که در آن فرا مىگیرید (37)
أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿37﴾
که هر چه را برمىگزینید براى شما در آن خواهد بود (38)
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿38﴾
یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفتهاید که هر چه دلتان خواستحکم کنید (39)
أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿39﴾
از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند (40)
سَلْهُم أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿40﴾
یا شریکانى دارند پس اگر راست مىگویند شریکانشان را بیاورند (41)
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاء فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿41﴾
روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند (42)
یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿42﴾
دیدگانشان به زیر افتاده خوارى آنان را فرو مىگیرد در حالى که [پیش از این] به سجده دعوت مىشدند و تندرست بودند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿43﴾
پس مرا با کسى که این گفتار را تکذیب مىکند واگذار به تدریج آنان را به گونهاى که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت (44)
فَذَرْنِی وَمَن یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ ﴿44﴾
و مهلتشان مىدهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است (45)
وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿45﴾
آیا از آنان مزدى درخواست مىکنى و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار مىیابند (46)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿46﴾
یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مىنویسند (47)
أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿47﴾
پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایى ورز و مانند همدم ماهى [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد (48)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ ﴿48﴾
اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمىکرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته مىشد (49)
لَوْلَا أَن تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿49﴾
پس پروردگارش وى را برگزید و از شایستگانش گردانید (50)
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿50﴾
و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مىگفتند او واقعا دیوانهاى است (51)
وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿51﴾
و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست (52)
وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ ﴿52﴾
سوره 69: الحاقة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن رخ دهنده (1)
الْحَاقَّةُ ﴿1﴾
چیست آن رخ دهنده (2)
مَا الْحَاقَّةُ ﴿2﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (3)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿3﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (4)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿4﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (5)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿5﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (6)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿6﴾
[که خدا] آن را هفتشب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مىدیدى گویى آنها تنههاى نخلهاى میان تهىاند (7)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿7﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مىبینى (8)
فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَةٍ ﴿8﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (9)
وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿9﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (10)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِیَةً ﴿10﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (11)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿11﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (12)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿12﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (13)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و زمین و کوهها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (14)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿14﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (15)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿15﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (16)
وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ ﴿16﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مىدارند (17)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ ﴿17﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مىشوید [و] پوشیدهاى از شما پوشیده نمىماند (18)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنکُمْ خَافِیَةٌ ﴿18﴾
اما کسى که کارنامهاش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (19)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ ﴿19﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مىرسم (20)
إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿20﴾
پس او در یک زندگى خوش است (21)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿21﴾
در بهشتى برین (22)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿22﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (23)
قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿23﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (24)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿24﴾
و اما کسى که کارنامهاش به دست چپش داده شود گوید اى کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (25)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیهْ ﴿25﴾
و از حساب خود خبردار نشده بودم (26)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیهْ ﴿26﴾
اى کاش آن [مرگ] کار را تمام مىکرد (27)
یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿27﴾
مال من مرا سودى نبخشید (28)
مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیهْ ﴿28﴾
قدرت من از [کف] من برفت (29)
هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیهْ ﴿29﴾
[گویند] بگیرید او را و در غل کشید (30)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿30﴾
آنگاه میان آتشش اندازید (31)
ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿31﴾
پس در زنجیرى که درازى آن هفتاد گز است وى را در بند کشید (32)
ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿32﴾
چرا که او به خداى بزرگ نمىگروید (33)
إِنَّهُ کَانَ لَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿33﴾
و به اطعام مسکین تشویق نمىکرد (34)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿34﴾
پس امروز او را در اینجا حمایتگرى نیست (35)
فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَاهُنَا حَمِیمٌ ﴿35﴾
و خوراکى جز چرکابه ندارد (36)
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِینٍ ﴿36﴾
که آن را جز خطاکاران نمىخورند (37)
لَا یَأْکُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ ﴿37﴾
پس نه [چنان است که مىپندارید] سوگند یاد مىکنم به آنچه مىبینید (38)
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ﴿38﴾
و آنچه نمىبینید (39)
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ﴿39﴾
که [قرآن] قطعا گفتار فرستادهاى بزرگوار است (40)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿40﴾
و آن گفتار شاعرى نیست [که] کمتر [به آن] ایمان دارید (41)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلًا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿41﴾
و نه گفتار کاهنى [که] کمتر [از آن] پند مىگیرید (42)
وَلَا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلًا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿42﴾
[پیام] فرودآمدهاى است از جانب پروردگار جهانیان (43)
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِینَ ﴿43﴾
و اگر [او] پارهاى گفتهها بر ما بسته بود (44)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ ﴿44﴾
دست راستش را سخت مىگرفتیم (45)
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ ﴿45﴾
سپس رگ قلبش را پاره مىکردیم (46)
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿46﴾
و هیچ یک از شما مانع از [عذاب] او نمىشد (47)
فَمَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ ﴿47﴾
و در حقیقت [قرآن] تذکارى براى پرهیزگاران است (48)
وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِّلْمُتَّقِینَ ﴿48﴾
و ما به راستى مىدانیم که از [میان] شما تکذیبکنندگانى هستند (49)
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنکُم مُّکَذِّبِینَ ﴿49﴾
و آن واقعا بر کافران حسرتى است (50)
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿50﴾
و این [قرآن] بىشبهه حقیقتى یقینى است (51)
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿51﴾
پس به [پاس] نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى (52)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿52﴾
