این تلاوت شامل آیات 17 تا 49 سوره مبارکه طور است .
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿17﴾
به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (18)
فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿18﴾
[به آنان گویند] به [پاداش] آنچه به جاى مىآوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (19)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿19﴾
بر تختهایى ردیف هم تکیه زدهاند و حوران درشتچشم را همسر آنان گرداندهایم (20)
مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿20﴾
و کسانى که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى کردهاند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار[ها]شان را نمىکاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (21)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿21﴾
با [هر نوع] میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت] مىکنیم (22)
وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿22﴾
در آنجا جامى از دست هم مىربایند [و بر سرش همچشمى مىکنند] که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (23)
یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ ﴿23﴾
و براى [خدمت] آنان پسرانى است که بر گردشان همىگردند انگارى آنها مرواریدىاند که [در صدف] نهفته است (24)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکْنُونٌ ﴿24﴾
و برخىشان رو به برخى کنند [و] از هم پرسند (25)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿25﴾
گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (26)
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿26﴾
پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ کرد (27)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾
ما از دیرباز او را مىخواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (28)
إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿28﴾
پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه (29)
فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾
یا مىگویند شاعرى است که انتظار مرگش را مىبریم [و چشم به راه بد زمانه بر اوییم] (30)
أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾
بگو منتظر باشید که من [نیز] با شما از منتظرانم (31)
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿31﴾
آیا پندارهایشان آنان را به این [موضعگیرى] وا مىدارد یا [نه] آنها مردمى سرکشند (32)
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾
یا مىگویند آن را بربافته [نه] بلکه باور ندارند (33)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾
پس اگر راست مىگویند سخنى مثل آن بیاورند (34)
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾
آیا از هیچ خلق شدهاند یا آنکه خودشان خالق [خود] هستند (35)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾
آیا آسمانها و زمین را [آنان] خلق کردهاند [نه] بلکه یقین ندارند (36)
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا یُوقِنُونَ ﴿36﴾
آیا ذخایر پروردگار تو پیش آنهاستیا ایشان تسلط [تام] دارند (37)
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ ﴿37﴾
آیا نردبانى دارند که بر آن [بر شوند و] بشنوند پس باید شنونده آنان برهانى آشکار بیاورد (38)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿38﴾
آیا خدا را دختران است و شما را پسران (39)
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾
آیا از آنها مزدى مطالبه مىکنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (40)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿40﴾
آیا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مىنویسند (41)
أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿41﴾
یا مىخواهند نیرنگى بزنند و [لى] آنان که کافر شدهاند خود دچار نیرنگ شدهاند (42)
أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿42﴾
آیا ایشان را جز خدا معبودى است منزه استخدا از آنچه [با او] شریک مىگردانند (43)
أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿43﴾
و اگر پارهسنگى را در حال سقوط از آسمان ببینند مىگویند ابرى متراکم است (44)
وَإِن یَرَوْا کِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْکُومٌ ﴿44﴾
پس بگذارشان تا به آن روزى که در آن بیهوش مىافتند برسند (45)
فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿45﴾
روزى که نیرنگشان به هیچوجه به کارشان نیاید و حمایت نیابند (46)
یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿46﴾
و در حقیقت غیر از این [مجازات] عذابى [دیگر] براى کسانى که ظلم کردهاند خواهد بود ولى بیشترشان نمىدانند [که آن عذاب چیست] (47)
وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿47﴾
و در برابر دستور پروردگارت شکیبایى پیشه کن که تو خود در حمایت مایى و هنگامى که [از خواب] بر مىخیزى به نیایش پروردگارت تسبیح گوى (48)
وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿48﴾
و [نیز] پارهاى از شب و در فروشدن ستارگان تسبیحگوى او باش (49)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿17﴾
به آنچه پروردگارشان به آنان داده دلشادند و پروردگارشان آنها را از عذاب دوزخ مصون داشته است (18)
فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿18﴾
[به آنان گویند] به [پاداش] آنچه به جاى مىآوردید بخورید و بنوشید گواراتان باد (19)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿19﴾
بر تختهایى ردیف هم تکیه زدهاند و حوران درشتچشم را همسر آنان گرداندهایم (20)
مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِینٍ ﴿20﴾
و کسانى که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروى کردهاند فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد و چیزى از کار[ها]شان را نمىکاهیم هر کسى در گرو دستاورد خویش است (21)
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿21﴾
با [هر نوع] میوه و گوشتى که دلخواه آنهاست آنان را مدد [و تقویت] مىکنیم (22)
وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿22﴾
در آنجا جامى از دست هم مىربایند [و بر سرش همچشمى مىکنند] که در آن نه یاوه گویى است و نه گناه (23)
یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ ﴿23﴾
و براى [خدمت] آنان پسرانى است که بر گردشان همىگردند انگارى آنها مرواریدىاند که [در صدف] نهفته است (24)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّکْنُونٌ ﴿24﴾
و برخىشان رو به برخى کنند [و] از هم پرسند (25)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿25﴾
گویند ما پیشتر در میان خانواده خود بیمناک بودیم (26)
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿26﴾
پس خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب گرم [مرگبار] حفظ کرد (27)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾
ما از دیرباز او را مىخواندیم که او همان نیکوکار مهربان است (28)
إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿28﴾
پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنى و نه دیوانه (29)
فَذَکِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾
یا مىگویند شاعرى است که انتظار مرگش را مىبریم [و چشم به راه بد زمانه بر اوییم] (30)
أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾
بگو منتظر باشید که من [نیز] با شما از منتظرانم (31)
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿31﴾
آیا پندارهایشان آنان را به این [موضعگیرى] وا مىدارد یا [نه] آنها مردمى سرکشند (32)
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾
یا مىگویند آن را بربافته [نه] بلکه باور ندارند (33)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾
پس اگر راست مىگویند سخنى مثل آن بیاورند (34)
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِّثْلِهِ إِن کَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾
آیا از هیچ خلق شدهاند یا آنکه خودشان خالق [خود] هستند (35)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾
آیا آسمانها و زمین را [آنان] خلق کردهاند [نه] بلکه یقین ندارند (36)
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا یُوقِنُونَ ﴿36﴾
آیا ذخایر پروردگار تو پیش آنهاستیا ایشان تسلط [تام] دارند (37)
أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ ﴿37﴾
آیا نردبانى دارند که بر آن [بر شوند و] بشنوند پس باید شنونده آنان برهانى آشکار بیاورد (38)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ ﴿38﴾
آیا خدا را دختران است و شما را پسران (39)
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾
آیا از آنها مزدى مطالبه مىکنى و آنان از [تعهد اداى] تاوان گرانبارند (40)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ ﴿40﴾
آیا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مىنویسند (41)
أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿41﴾
یا مىخواهند نیرنگى بزنند و [لى] آنان که کافر شدهاند خود دچار نیرنگ شدهاند (42)
أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿42﴾
آیا ایشان را جز خدا معبودى است منزه استخدا از آنچه [با او] شریک مىگردانند (43)
أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿43﴾
و اگر پارهسنگى را در حال سقوط از آسمان ببینند مىگویند ابرى متراکم است (44)
وَإِن یَرَوْا کِسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْکُومٌ ﴿44﴾
پس بگذارشان تا به آن روزى که در آن بیهوش مىافتند برسند (45)
فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿45﴾
روزى که نیرنگشان به هیچوجه به کارشان نیاید و حمایت نیابند (46)
یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿46﴾
و در حقیقت غیر از این [مجازات] عذابى [دیگر] براى کسانى که ظلم کردهاند خواهد بود ولى بیشترشان نمىدانند [که آن عذاب چیست] (47)
وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿47﴾
و در برابر دستور پروردگارت شکیبایى پیشه کن که تو خود در حمایت مایى و هنگامى که [از خواب] بر مىخیزى به نیایش پروردگارت تسبیح گوى (48)
وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿48﴾
و [نیز] پارهاى از شب و در فروشدن ستارگان تسبیحگوى او باش (49)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾
