- 259
تسنیم 337
آیات 39 تا 46 سوره حج باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاء الدین خرمشاهی
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ﴿39﴾
به کسانى [از مؤمنان] که [مشرکان] با آنان کارزار کرده اند، رخصت جهاد داده شده است، چرا که ستم دیده اند، و خداوند بر یارى دادن آنان تواناست (39)
الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿40﴾
همان کسانى که از خانه و کاشانه شان به ناحق رانده شده اند، و جز این نبوده که گفته اند خداوند پروردگار ماست، و اگر خداوند بعضى از مردم را به دست بعضى دیگر دفع نمى کرد، هم صومعه هاى راهبان و هم معابد [مسیحیان] و هم عبادتگاهها[ى یهودیان] و هم مساجد [مسلمانان] که نام خداوند در آنها بسیار یاد مىشود، ویران مى گردید، و خداوند هرکس را که دینش را یارى کند، یارى مى دهد، که خداوند تواناى پیروزمند است (40)
الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿41﴾
کسانى که چون در این سرزمین توانایشان دهیم، نماز را برپا مى دارند و زکات را مى پردازند، و امر به معروف و نهى از منکر مى کنند، و سرانجام کارها با خداوند است (41)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ ﴿42﴾
و اگر تو را دروغگو انگاشتند بدان که قوم نوح و عاد و ثمود هم [پیامبرانشان را] دروغگو انگاشتند (42)
وَقَوْمُ إِبْرَاهِیمَ وَقَوْمُ لُوطٍ ﴿43﴾
همچنین قوم ابراهیم و قوم لوط (43)
وَأَصْحَابُ مَدْیَنَ وَکُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَیْتُ لِلْکَافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿44﴾
و اهل مدین، و نیز موسى با تکذیب مواجه شد، آنگاه به کافران مهلت و میدان دادم، سپس فروگرفتمشان، بنگر که عقاب من چگونه بوده است (44)
فَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِیدٍ ﴿45﴾
و چه بسیار شهرها را که چون [مردمش] ستمکار بود، نابود کردیم، و سقف ها و دیوارهایش فروریخته است، و چه بسیار چاه ها که بى رونق مانده، و نیز چه بسیار قصر استوار و سر به فلک کشیده (45)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ ﴿46﴾
آیا در زمین گردش نکرده اند تا دلهایى داشته باشند که با آن بیندیشند یا گوش هایى که با آن [حق را] بشنوند، آرى [فقط] دیدگان نیست که نابینا مىشود، بلکه دلهایى که در سینه ها هست هم نابینا مى گردد (46)
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ﴿39﴾
به کسانى [از مؤمنان] که [مشرکان] با آنان کارزار کرده اند، رخصت جهاد داده شده است، چرا که ستم دیده اند، و خداوند بر یارى دادن آنان تواناست (39)
الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿40﴾
همان کسانى که از خانه و کاشانه شان به ناحق رانده شده اند، و جز این نبوده که گفته اند خداوند پروردگار ماست، و اگر خداوند بعضى از مردم را به دست بعضى دیگر دفع نمى کرد، هم صومعه هاى راهبان و هم معابد [مسیحیان] و هم عبادتگاهها[ى یهودیان] و هم مساجد [مسلمانان] که نام خداوند در آنها بسیار یاد مىشود، ویران مى گردید، و خداوند هرکس را که دینش را یارى کند، یارى مى دهد، که خداوند تواناى پیروزمند است (40)
الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿41﴾
کسانى که چون در این سرزمین توانایشان دهیم، نماز را برپا مى دارند و زکات را مى پردازند، و امر به معروف و نهى از منکر مى کنند، و سرانجام کارها با خداوند است (41)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ ﴿42﴾
و اگر تو را دروغگو انگاشتند بدان که قوم نوح و عاد و ثمود هم [پیامبرانشان را] دروغگو انگاشتند (42)
وَقَوْمُ إِبْرَاهِیمَ وَقَوْمُ لُوطٍ ﴿43﴾
همچنین قوم ابراهیم و قوم لوط (43)
وَأَصْحَابُ مَدْیَنَ وَکُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَیْتُ لِلْکَافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿44﴾
و اهل مدین، و نیز موسى با تکذیب مواجه شد، آنگاه به کافران مهلت و میدان دادم، سپس فروگرفتمشان، بنگر که عقاب من چگونه بوده است (44)
فَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِیدٍ ﴿45﴾
و چه بسیار شهرها را که چون [مردمش] ستمکار بود، نابود کردیم، و سقف ها و دیوارهایش فروریخته است، و چه بسیار چاه ها که بى رونق مانده، و نیز چه بسیار قصر استوار و سر به فلک کشیده (45)
أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ ﴿46﴾
آیا در زمین گردش نکرده اند تا دلهایى داشته باشند که با آن بیندیشند یا گوش هایى که با آن [حق را] بشنوند، آرى [فقط] دیدگان نیست که نابینا مىشود، بلکه دلهایى که در سینه ها هست هم نابینا مى گردد (46)