- 249
تسنیم 432
آیات 32 تا 39 سوره سباء با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
مستکبران به مستضعفان گویند آیا ما شما را از هدایتى که به سراغ شما آمد بازداشتیم؟ چنین نیست، بلکه خودتان گناهکار بودید (32)
وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿33﴾
و مستضعفان به مستکبران گویند چنین نیست، بلکه مکر [شما در] شب و روز بود، آنگاه که به ما فرمان مىدادید که به خداوند کفر بورزیم و براى او شریک قائل شویم، و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند، و غلها را در گردنهاى کافران بگذاریم، آیا جز در برابر آنچه کردهاند، جزا مىیابند؟ (33)
وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿34﴾
و هیچ هشداردهنده اى به هیچ شهرى نفرستادیم مگر آنکه نازپروردگان آن گفتند ما رسالت شما را منکریم (34)
وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿35﴾
گفتند ما پرمال و منالتر و پرزاد و رودتر هستیم، و ما عذاب دیده نخواهیم بود (35)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿36﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى دارد، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (36)
وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿37﴾
و اموال و اولاد شما چیزى نیست که شما را چنانکه باید و شاید به ما نزدیک گرداند، مگر [در مورد] کسى که ایمان آورده و کار شایسته کند، اینانند که به خاطر کار و کردارشان پاداش دوچندانى دارند، و هم ایشان در غرفه ها[ى بهشتى] در امن و امانند (37)
وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿38﴾
و آنان که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینان براى عذاب احضار شوند (38)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿39﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مىدارد، و هر آنچه انفاق کنید او [خداوند] عوض آن را مى دهد، و او بهترین روزىدهندگان است (39)
قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿32﴾
مستکبران به مستضعفان گویند آیا ما شما را از هدایتى که به سراغ شما آمد بازداشتیم؟ چنین نیست، بلکه خودتان گناهکار بودید (32)
وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿33﴾
و مستضعفان به مستکبران گویند چنین نیست، بلکه مکر [شما در] شب و روز بود، آنگاه که به ما فرمان مىدادید که به خداوند کفر بورزیم و براى او شریک قائل شویم، و چون عذاب را ببینند پشیمانى خود را پنهان دارند، و غلها را در گردنهاى کافران بگذاریم، آیا جز در برابر آنچه کردهاند، جزا مىیابند؟ (33)
وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿34﴾
و هیچ هشداردهنده اى به هیچ شهرى نفرستادیم مگر آنکه نازپروردگان آن گفتند ما رسالت شما را منکریم (34)
وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿35﴾
گفتند ما پرمال و منالتر و پرزاد و رودتر هستیم، و ما عذاب دیده نخواهیم بود (35)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿36﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ مى دارد، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (36)
وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلَا أَوْلَادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿37﴾
و اموال و اولاد شما چیزى نیست که شما را چنانکه باید و شاید به ما نزدیک گرداند، مگر [در مورد] کسى که ایمان آورده و کار شایسته کند، اینانند که به خاطر کار و کردارشان پاداش دوچندانى دارند، و هم ایشان در غرفه ها[ى بهشتى] در امن و امانند (37)
وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿38﴾
و آنان که در [رد و انکار] آیات ما مقابله کنان [و بىحاصل] مىکوشند، اینان براى عذاب احضار شوند (38)
قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿39﴾
بگو بىگمان پروردگار من روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مىدارد، و هر آنچه انفاق کنید او [خداوند] عوض آن را مى دهد، و او بهترین روزىدهندگان است (39)