- 107
تسنیم 436
آیات 12 تا 18 سوره فاطر با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آن دو دریا برابر نیستند، این یک شیرین خوشگوار که نوشیدنش گواراست، و این یک شور و تلخ، و از هر کدام گوشت تر و تازه مى خورید، و [از آنها] زیورى بیرون مى آورید و آن را "مى پوشید" کشتیى [ها] را در آن، دریا شکاف مى بینى تا در طلب روزى مقرر از جانب او برآیید، و باشد که سپاس بگزارید (12)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ ﴿13﴾
از شب مى کاهد و بر روز مىافزاید و از روز مى کاهد و بر شب مى افزاید، و خورشید و ماه را رام کرده است که هر یک تا سرآمدى معین جریان دارند، چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، و کسانى که [اى ناباوران] به جاى او مى خوانید، مالک [چیزى حتى به اندازه] پوست هسته خرما نیستند (13)
إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ ﴿14﴾
اگر بخوانیدشان، نداى شما را نمى شنوند، و اگر هم مى شنیدند، پاسختان را نمى دادند، و روز قیامت، شرک شما را انکار مى کنند، و هیچ کس چون [خداوند] آگاه تو را آگاه نمى سازد (14)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿15﴾
هان اى مردم، شما [نادار و] نیازمند به خداوند هستید، و خداوند است که بى نیاز ستوده است (15)
إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿16﴾
اگر بخواهد شما را [از میان] مىبرد، و آفریدگان جدیدى به میان مى آورد (16)
وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿17﴾
و این امر بر خداوند دشوار نیست (17)
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿18﴾
و هیچ بردارنده اى بار گناه دیگرى را بر ندارد، و اگر گرانبارى [دیگران را] بخواند که بارش را بردارند، چیزى از آن بار برداشته نشود، و اگر چه [مخاطب] خویشاوند باشد، تو فقط کسانى را که به نادیده از پروردگارشان خوف و خشیت دارند، و نماز را برپا مى دارند، هشدار مى دهى، و هر کس پاکى ورزد، همانا به سود خویش پاکى ورزیده است، و سیر و سرانجام به سوى خداوند است (18)
وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿12﴾
و آن دو دریا برابر نیستند، این یک شیرین خوشگوار که نوشیدنش گواراست، و این یک شور و تلخ، و از هر کدام گوشت تر و تازه مى خورید، و [از آنها] زیورى بیرون مى آورید و آن را "مى پوشید" کشتیى [ها] را در آن، دریا شکاف مى بینى تا در طلب روزى مقرر از جانب او برآیید، و باشد که سپاس بگزارید (12)
یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ ﴿13﴾
از شب مى کاهد و بر روز مىافزاید و از روز مى کاهد و بر شب مى افزاید، و خورشید و ماه را رام کرده است که هر یک تا سرآمدى معین جریان دارند، چنین است خداوند پروردگارتان، که فرمانروایى او راست، و کسانى که [اى ناباوران] به جاى او مى خوانید، مالک [چیزى حتى به اندازه] پوست هسته خرما نیستند (13)
إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلَا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ ﴿14﴾
اگر بخوانیدشان، نداى شما را نمى شنوند، و اگر هم مى شنیدند، پاسختان را نمى دادند، و روز قیامت، شرک شما را انکار مى کنند، و هیچ کس چون [خداوند] آگاه تو را آگاه نمى سازد (14)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿15﴾
هان اى مردم، شما [نادار و] نیازمند به خداوند هستید، و خداوند است که بى نیاز ستوده است (15)
إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿16﴾
اگر بخواهد شما را [از میان] مىبرد، و آفریدگان جدیدى به میان مى آورد (16)
وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿17﴾
و این امر بر خداوند دشوار نیست (17)
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿18﴾
و هیچ بردارنده اى بار گناه دیگرى را بر ندارد، و اگر گرانبارى [دیگران را] بخواند که بارش را بردارند، چیزى از آن بار برداشته نشود، و اگر چه [مخاطب] خویشاوند باشد، تو فقط کسانى را که به نادیده از پروردگارشان خوف و خشیت دارند، و نماز را برپا مى دارند، هشدار مى دهى، و هر کس پاکى ورزد، همانا به سود خویش پاکى ورزیده است، و سیر و سرانجام به سوى خداوند است (18)