- 178
تسنیم 461
آیات 22 تا 31 سوره زمر باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿22﴾
آیا کسى که خداوند دلش را به اسلام گشاده داشته است، و از سوى پروردگارش برخوردار از نورى [هدایت] است [همانند سختدلان است؟]، پس واى بر آنان که از ترک یاد الهى، سخت دل هستند، اینانند که در گمراهى آشکارند (22)
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿23﴾
خداوند بهترین سخن را در هیئت کتابى همگون و مکرر فرو فرستاد، که پوست هاى کسانى که از پروردگارشان خشیت دارند از آن به لرزه در آید، سپس [آرامش یابند و] پوست هایشان و دلهایشان با یاد خدا نرم شود، این هدایت الهى است که به آن هر کس را که بخواهد به راه مى آورد، و هر کس که خداوند بیراهش گذارده باشد، رهنمایى ندارد (23)
أَفَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ﴿24﴾
آیا کسى که روز قیامت از بدترین عذاب جان به در برد [مانند کسى است که از آن در امان نیست؟]، و به ستمکاران [مشرک] گفته شود [نتیجه] کارى را که کرده بودید بچشید (24)
کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿25﴾
پیشینیان آنان هم تکذیب [پیامبران و کتب آسمانى] پیشه کردند، آنگاه عذاب به نحوى که گمانش را نمى بردند بر سرشان آمد (25)
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
سپس خداوند به آنان در زندگانى دنیا خفت و خوارى چشانید، و اگر مى دانستند عذاب اخروى سهمگین تر است (26)
وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿27﴾
و براى مردم در این قرآن از هر گونه مثل زده ایم، باشد که پندگیرند (27)
قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿28﴾
که قرآنى است عربى [/شیوا] بدون کژى و کاستى، باشد که پروا پیشه کنند (28)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿29﴾
خداوند مثلى مىزند از مردى [/برده اى] که چند شریک درباره او ستیزجو و ناسازگارند و مردى [/برده اى] که [بى مدعى] ویژه یک مرد است، آیا این دو برابر و همانندند، سپاس خداى راست، ولى بیشترینه آنان نمى دانند (29)
إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ﴿30﴾
تو میرا هستى و آنان هم میرا هستند (30)
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿31﴾
سپس شما در روز قیامت در برابر پروردگارتان مجادله [و محاکمه] مى کنید (31)
أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ﴿22﴾
آیا کسى که خداوند دلش را به اسلام گشاده داشته است، و از سوى پروردگارش برخوردار از نورى [هدایت] است [همانند سختدلان است؟]، پس واى بر آنان که از ترک یاد الهى، سخت دل هستند، اینانند که در گمراهى آشکارند (22)
اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿23﴾
خداوند بهترین سخن را در هیئت کتابى همگون و مکرر فرو فرستاد، که پوست هاى کسانى که از پروردگارشان خشیت دارند از آن به لرزه در آید، سپس [آرامش یابند و] پوست هایشان و دلهایشان با یاد خدا نرم شود، این هدایت الهى است که به آن هر کس را که بخواهد به راه مى آورد، و هر کس که خداوند بیراهش گذارده باشد، رهنمایى ندارد (23)
أَفَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ﴿24﴾
آیا کسى که روز قیامت از بدترین عذاب جان به در برد [مانند کسى است که از آن در امان نیست؟]، و به ستمکاران [مشرک] گفته شود [نتیجه] کارى را که کرده بودید بچشید (24)
کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لَا یَشْعُرُونَ ﴿25﴾
پیشینیان آنان هم تکذیب [پیامبران و کتب آسمانى] پیشه کردند، آنگاه عذاب به نحوى که گمانش را نمى بردند بر سرشان آمد (25)
فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿26﴾
سپس خداوند به آنان در زندگانى دنیا خفت و خوارى چشانید، و اگر مى دانستند عذاب اخروى سهمگین تر است (26)
وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿27﴾
و براى مردم در این قرآن از هر گونه مثل زده ایم، باشد که پندگیرند (27)
قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿28﴾
که قرآنى است عربى [/شیوا] بدون کژى و کاستى، باشد که پروا پیشه کنند (28)
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلًا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿29﴾
خداوند مثلى مىزند از مردى [/برده اى] که چند شریک درباره او ستیزجو و ناسازگارند و مردى [/برده اى] که [بى مدعى] ویژه یک مرد است، آیا این دو برابر و همانندند، سپاس خداى راست، ولى بیشترینه آنان نمى دانند (29)
إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ﴿30﴾
تو میرا هستى و آنان هم میرا هستند (30)
ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿31﴾
سپس شما در روز قیامت در برابر پروردگارتان مجادله [و محاکمه] مى کنید (31)