- 360
تسنیم 539
آیات 12 تا 18 سوره حدید باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
سوره 57: الحدید
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
روزى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بینى که نورشان پیشاپیش آنان و در سمت راستشان مى شتابد، امروز بشارت شما باغهایى است که از فرودست آن جویباران جارى است و جاودانه در آن هستید، این همانا رستگارى بزرگ است (12)
یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿13﴾
روزى که مردان منافق و زنان منافق به مؤمنان گویند به خاطر ما درنگ کنید تا از نورتان روشنى فراگیریم، گفته شود پس پشت خویش باز گردید و نورى بجویید، سپس میان آنان دیوارى زده شود که درى دارد، از درونسو در آن رحمت است و از برون سوى آن عذاب است (13)
یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿14﴾
آنان را ندا دهند که مگر ما با شما نبودیم؟ گویند چرا ولى شما خودتان را در بلا افکندید و چشم به راه [حوادث سوء براى مسلمانان] بودید و شک و شبهه ورزیدید و آرزوها شما را فریفت، تا آنکه فرمان الهى [/مرگ] در رسید، و [شیطان] فریبکار شما را در حق خداوند فریب داد (14)
فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿15﴾
پس امروز نه از شما و نه از کافران، بدل و بلاگردانى پذیرفته نشود، سرا و سرانجام شما آتش [دوزخ] است، او پناه شماست و چه بد سرانجامى است (15)
أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿16﴾
آیا مؤمنان را هنگام آن نرسیده است که دلهایشان به یاد خداوند، و آنچه از حق که نازل شده است، خشوع یابد، و مانند کسانى نباشند که پیشترها به آنان کتاب آسمانى داده شده است، و سپس روزگارشان دراز نمود، آنگاه دلهایشان سخت شد و بسیارى از آنان نافرمان بودند (16)
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿17﴾
بدانید که خداوند زمین را پس از پژمردنش زنده مى دارد، به راستى که آیات [خود] را براى شما به روشنى بیان کردیم، باشد که تعقل کنید (17)
إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿18﴾
بى گمان مردان صدقه بخش و زنان صدقه بخش و کسانى که در راه خدا قرض الحسنه داده اند، براى آنان دوچندان شود، و براى آنان پاداشى ارجمند است (18)
سوره 57: الحدید
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿12﴾
روزى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را بینى که نورشان پیشاپیش آنان و در سمت راستشان مى شتابد، امروز بشارت شما باغهایى است که از فرودست آن جویباران جارى است و جاودانه در آن هستید، این همانا رستگارى بزرگ است (12)
یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿13﴾
روزى که مردان منافق و زنان منافق به مؤمنان گویند به خاطر ما درنگ کنید تا از نورتان روشنى فراگیریم، گفته شود پس پشت خویش باز گردید و نورى بجویید، سپس میان آنان دیوارى زده شود که درى دارد، از درونسو در آن رحمت است و از برون سوى آن عذاب است (13)
یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿14﴾
آنان را ندا دهند که مگر ما با شما نبودیم؟ گویند چرا ولى شما خودتان را در بلا افکندید و چشم به راه [حوادث سوء براى مسلمانان] بودید و شک و شبهه ورزیدید و آرزوها شما را فریفت، تا آنکه فرمان الهى [/مرگ] در رسید، و [شیطان] فریبکار شما را در حق خداوند فریب داد (14)
فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿15﴾
پس امروز نه از شما و نه از کافران، بدل و بلاگردانى پذیرفته نشود، سرا و سرانجام شما آتش [دوزخ] است، او پناه شماست و چه بد سرانجامى است (15)
أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿16﴾
آیا مؤمنان را هنگام آن نرسیده است که دلهایشان به یاد خداوند، و آنچه از حق که نازل شده است، خشوع یابد، و مانند کسانى نباشند که پیشترها به آنان کتاب آسمانى داده شده است، و سپس روزگارشان دراز نمود، آنگاه دلهایشان سخت شد و بسیارى از آنان نافرمان بودند (16)
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿17﴾
بدانید که خداوند زمین را پس از پژمردنش زنده مى دارد، به راستى که آیات [خود] را براى شما به روشنى بیان کردیم، باشد که تعقل کنید (17)
إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿18﴾
بى گمان مردان صدقه بخش و زنان صدقه بخش و کسانى که در راه خدا قرض الحسنه داده اند، براى آنان دوچندان شود، و براى آنان پاداشى ارجمند است (18)