کارشناس استاد معتز آقائی
روخوانی ترتیل سوره مبارکه القیامة از آیات36 تا40 ومرور آیات 26 تا 35 و توضیح استاد آقائی در باب چگونگی آفرینش انسان و اینکه آیا فکر می کنید که با این همه دقت در آفرینش آیا شماره همینگونه رها می کنیم؟
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ {1}
سوگند به روز قیامت {1}
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ {2}
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است {2}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ {3}
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد {3}
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ {4}
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم {4}
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ {5}
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مىخواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند {5}
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ {6}
از اینرو مىپرسد قیامت کى خواهد بود {6}
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ {7}
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید {7}
وَخَسَفَ الْقَمَرُ {8}
و ماه بىنور گردد {8}
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ {9}
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند {9}
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ {10}
آن روز انسان مىگوید راه فرار کجاست {10}
کَلَّا لَا وَزَرَ {11}
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد {11}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ {12}
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است {12}
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ {13}
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند {13}
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ {14}
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است {14}
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ {15}
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد {15}
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ {16}
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده {16}
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ {17}
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست {17}
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ {18}
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن {18}
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ {19}
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست {19}
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ {20}
چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافى نمىدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را {20}
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ {21}
و آخرت را رها مىکنید {21}
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ {22}
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است {22}
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ {23}
و به پروردگارش مىنگرد {23}
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ {24}
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است {24}
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ {25}
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند {25}
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ {26}
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد {26}
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ {27}
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد {27}
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ {28}
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند {28}
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ {29}
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد {29}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ {30}
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود {30}
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى {31}
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند {31}
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى {32}
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد {32}
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى {33}
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت {33}
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {34}
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر {34}
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {35}
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر {35}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى {36}
آیا انسان گمان مىکند بى هدف رها مىشود {36}
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى {37}
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود {37}
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى {38}
سپس بصورت خون بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت {38}
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى {39}
و از او دو زوج مرد و زن آفرید {39}
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى {40}
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند {40}
روخوانی ترتیل سوره مبارکه القیامة از آیات36 تا40 ومرور آیات 26 تا 35 و توضیح استاد آقائی در باب چگونگی آفرینش انسان و اینکه آیا فکر می کنید که با این همه دقت در آفرینش آیا شماره همینگونه رها می کنیم؟
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ {1}
سوگند به روز قیامت {1}
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ {2}
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است {2}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ {3}
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد {3}
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ {4}
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم {4}
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ {5}
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مىخواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند {5}
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ {6}
از اینرو مىپرسد قیامت کى خواهد بود {6}
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ {7}
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید {7}
وَخَسَفَ الْقَمَرُ {8}
و ماه بىنور گردد {8}
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ {9}
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند {9}
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ {10}
آن روز انسان مىگوید راه فرار کجاست {10}
کَلَّا لَا وَزَرَ {11}
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد {11}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ {12}
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است {12}
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ {13}
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند {13}
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ {14}
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است {14}
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ {15}
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد {15}
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ {16}
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده {16}
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ {17}
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست {17}
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ {18}
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن {18}
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ {19}
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست {19}
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ {20}
چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافى نمىدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را {20}
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ {21}
و آخرت را رها مىکنید {21}
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ {22}
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است {22}
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ {23}
و به پروردگارش مىنگرد {23}
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ {24}
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است {24}
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ {25}
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند {25}
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ {26}
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد {26}
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ {27}
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد {27}
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ {28}
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند {28}
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ {29}
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد {29}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ {30}
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود {30}
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى {31}
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند {31}
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى {32}
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد {32}
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى {33}
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت {33}
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {34}
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر {34}
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {35}
سپس عذاب الهى براى تو شایسته تر است شایسته تر {35}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى {36}
آیا انسان گمان مىکند بى هدف رها مىشود {36}
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى {37}
آیا او نطفه اى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود {37}
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى {38}
سپس بصورت خون بسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت {38}
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى {39}
و از او دو زوج مرد و زن آفرید {39}
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى {40}
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند {40}