کارشناس استاد معتز آقائی
روخوانی ترتیل سوره مبارکه القیامة از آیات 1 تا 40 و توضیح استاد آقائی در مورد قیامت که در نامه سوره نیز بیان شده است...
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ {1}
سوگند به روز قیامت {1}
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ {2}
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است {2}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ {3}
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد {3}
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ {4}
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم {4}
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ {5}
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مىخواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند {5}
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ {6}
از اینرو مىپرسد قیامت کى خواهد بود {6}
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ {7}
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید {7}
وَخَسَفَ الْقَمَرُ {8}
و ماه بىنور گردد {8}
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ {9}
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند {9}
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ {10}
آن روز انسان مىگوید راه فرار کجاست {10}
کَلَّا لَا وَزَرَ {11}
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد {11}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ {12}
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است {12}
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ {13}
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند {13}
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ {14}
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است {14}
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ {15}
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد {15}
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ {16}
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده {16}
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ {17}
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست {17}
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ {18}
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن {18}
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ {19}
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست {19}
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ {20}
چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافى نمىدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را {20}
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ {21}
و آخرت را رها مىکنید {21}
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ {22}
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است {22}
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ {23}
و به پروردگارش مىنگرد {23}
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ {24}
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است {24}
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ {25}
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند {25}
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ {26}
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد {26}
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ {27}
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد {27}
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ {28}
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند {28}
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ {29}
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد {29}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ {30}
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود {30}
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى {31}
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند {31}
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى {32}
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد {32}
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى {33}
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت {33}
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {34}
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر {34}
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {35}
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر {35}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى {36}
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود {36}
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى {37}
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود {37}
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى {38}
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت {38}
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى {39}
و از او دو زوج مرد و زن آفرید {39}
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى {40}
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند {40}
روخوانی ترتیل سوره مبارکه القیامة از آیات 1 تا 40 و توضیح استاد آقائی در مورد قیامت که در نامه سوره نیز بیان شده است...
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ {1}
سوگند به روز قیامت {1}
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ {2}
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است {2}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ {3}
آیا انسان مىپندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد {3}
بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ {4}
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم {4}
بَلْ یُرِیدُ الْإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ {5}
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مىخواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند {5}
یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ {6}
از اینرو مىپرسد قیامت کى خواهد بود {6}
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ {7}
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید {7}
وَخَسَفَ الْقَمَرُ {8}
و ماه بىنور گردد {8}
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ {9}
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند {9}
یَقُولُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ {10}
آن روز انسان مىگوید راه فرار کجاست {10}
کَلَّا لَا وَزَرَ {11}
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد {11}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ {12}
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است {12}
یُنَبَّأُ الْإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ {13}
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مىکنند {13}
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ {14}
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است {14}
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ {15}
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد {15}
لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ {16}
زبانت را بخاطر عجله براى خواندن آن [= قرآن] حرکت مده {16}
إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ {17}
چرا که جمعکردن و خواندن آن بر عهده ماست {17}
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ {18}
پس هر گاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروى کن {18}
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ {19}
سپس بیان و توضیح آن نیز بر عهده ماست {19}
کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ {20}
چنین نیست که شما مىپندارید و دلایل معاد را کافى نمىدانید بلکه شما دنیاى زودگذر را دوست دارید و هوسرانى بىقید و شرط را {20}
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ {21}
و آخرت را رها مىکنید {21}
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ {22}
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است {22}
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ {23}
و به پروردگارش مىنگرد {23}
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ {24}
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است {24}
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ {25}
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند {25}
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ {26}
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد {26}
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ {27}
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد {27}
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ {28}
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند {28}
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ {29}
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد {29}
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ {30}
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود {30}
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى {31}
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند {31}
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى {32}
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد {32}
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى {33}
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت {33}
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {34}
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر {34}
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى {35}
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر {35}
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى {36}
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود {36}
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى {37}
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود {37}
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى {38}
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت {38}
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى {39}
و از او دو زوج مرد و زن آفرید {39}
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى {40}
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند {40}