آیات 1 تا 19 سوره مبارکه اعلی است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (3)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و آنکه چراگاه را رویانید، (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾
کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (14)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (16)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (19)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (3)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و آنکه چراگاه را رویانید، (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس [مردم را] اندرز ده، اگر اندرز سودمند افتد. (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾
کسی که از خدا می ترسد، به زودی متذکّر می شود. (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و کسی که از همه بدبخت تر است از آن کناره می گیرد. (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسی که در آتش بزرگ تر در می آید. (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
آن گاه در آنجا نه می میرد و نه به خوشی زندگی می کند. (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
بی تردید کسی که خود را [از زشتی های باطن و ظاهر] پاک کرد، رستگار شد. (14)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد، پس نماز خواند. (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
[ولی شما منکران لجوج به سوی راه رستگاری نمی روید] بلکه زندگی دنیا را [بر آن] ترجیح می دهید. (16)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
همانا این [حقایق] در کتاب های آسمانی پیشین هست. (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
[در] کتاب های ابراهیم وموسی. (19)
