آیات 45 تا 61 سوره مبارکه نجم است.
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
واوست که دو زوج نر وماده آفرید، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه هنگامی که در رحم ریخته شود. (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و پدید آوردن جهان دیگر بر عهده اوست، (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اوست که شما را توانگر کرد و سرمایه قابل ذخیره بخشید، (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و او پروردگار [ستاره] شِعری است، (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد، (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و شهرها [ی قوم لوط] را زیر و رو کرد و به زمین کوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
پس [عذاب خدا] آنان را احاطه کرد آن مقدار که احاطه کرد. (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
پس [ای انسان!] در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید می کنی [که آیا از سوی خدا هست یا نیست؟!] (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این پیامبر [نیز] بیم دهنده ای از [زمره] بیم دهندگان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
قیامت نزدیک شد. (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
کسی جز خدا برطرف کننده [سختی ها و هول و هراسش] نیست. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب می کنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و [با چنین وضعی که دارید هنوز] می خندید و نمی گریید؟! (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و همواره سرکشی می کنید و غافلانه به خوشی و خوشگذرانی مشغول هستید؟! (61)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿45﴾
واوست که دو زوج نر وماده آفرید، (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
از نطفه هنگامی که در رحم ریخته شود. (46)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و پدید آوردن جهان دیگر بر عهده اوست، (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و اوست که شما را توانگر کرد و سرمایه قابل ذخیره بخشید، (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و او پروردگار [ستاره] شِعری است، (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و اوست که قوم عاد نخستین را هلاک کرد، (50)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و [نیز] قوم ثمود را به طوری که [کسی از آنان را] باقی نگذاشت (51)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
وقوم نوح را پیش تر [هلاک کرد]؛ زیرا آنان ستمکارتر و سرکش تر بودند (52)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
و شهرها [ی قوم لوط] را زیر و رو کرد و به زمین کوبید. (53)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
پس [عذاب خدا] آنان را احاطه کرد آن مقدار که احاطه کرد. (54)
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
پس [ای انسان!] در کدام یک از نعمت های پروردگارت تردید می کنی [که آیا از سوی خدا هست یا نیست؟!] (55)
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
این پیامبر [نیز] بیم دهنده ای از [زمره] بیم دهندگان پیشین است. (56)
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
قیامت نزدیک شد. (57)
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
کسی جز خدا برطرف کننده [سختی ها و هول و هراسش] نیست. (58)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
آیا از این سخن تعجب می کنید؟ (59)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و [با چنین وضعی که دارید هنوز] می خندید و نمی گریید؟! (60)
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
و همواره سرکشی می کنید و غافلانه به خوشی و خوشگذرانی مشغول هستید؟! (61)
