- 1187
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عبدالعزیز عکاشه سوره واقعه 1 تا 74
تلاوت تحقیق عبدالعزیز عکاشه، این تلاوت در سال 2010 میلادی در کشور مصر، شهر قاهره اجرا گردیده است.
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه ای ؟ (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنها مقربانند (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکی از امت آخرین! (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با قدحها و کوزه ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه هائی از هر نوع که مایل باشند. (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه کشیده و گسترده. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در کنار آبشارها. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه های فراوانی. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همسرانی گرانقدر. (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همه را بکر قرار داده ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهی از امتهای نخستینند. (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهی از امتهای آخرین. (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
سایه ای که نه خنک است و نه مفید. (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا نیاکان نخستین ما؟ (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو اولین و آخرین، (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درخت زقوم میخورید (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و شکمها را از آن پر میکنید (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روی آن از آب سوزان مینوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده اند از آن میآشامید (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا از نطفه ای که در رحم میریزید آگاهید؟ (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیده اید؟ (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونه ای که تعجب کنید! (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
(به گونه ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده ایم. (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما به کلی محرومیم. (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا به آبی که مینوشید اندیشیده اید؟ (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کرده اید؟ (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما درخت آن را آفریده اید؟ یا ما آفریده ایم ؟ (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده ایم. (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (74)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿1﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (1)
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿2﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند. (2)
خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿3﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد. (3)
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿4﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید. (4)
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿5﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود. (5)
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿6﴾
و به صورت غبار پراکنده در میآید. (6)
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ﴿7﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (7)
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿8﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه ای ؟ (8)
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿9﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (9)
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿10﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (10)
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿11﴾
آنها مقربانند (11)
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿12﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (12)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (13)
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿14﴾
و اندکی از امت آخرین! (14)
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿15﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (15)
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿16﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (16)
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿17﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند. (17)
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿18﴾
با قدحها و کوزه ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿19﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند. (19)
وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿20﴾
و میوه هائی از هر نوع که مایل باشند. (20)
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿21﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (21)
وَحُورٌ عِینٌ ﴿22﴾
و همسرانی از حورالعین دارند. (22)
کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿23﴾
همچون مروارید در صدف پنهان! (23)
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿24﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند. (24)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿25﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود. (25)
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿26﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (26)
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿27﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (27)
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿28﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (28)
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿29﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (29)
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿30﴾
و سایه کشیده و گسترده. (30)
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿31﴾
و در کنار آبشارها. (31)
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿32﴾
و میوه های فراوانی. (32)
لَا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿33﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود. (33)
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿34﴾
و همسرانی گرانقدر. (34)
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿35﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (35)
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿36﴾
و همه را بکر قرار داده ایم. (36)
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿37﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (37)
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿38﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است. (38)
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿39﴾
که گروهی از امتهای نخستینند. (39)
وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿40﴾
و گروهی از امتهای آخرین. (40)
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿41﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود). (41)
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿42﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (42)
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿43﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿44﴾
سایه ای که نه خنک است و نه مفید. (44)
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿45﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (45)
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿46﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (46)
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿47﴾
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿48﴾
یا نیاکان نخستین ما؟ (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ ﴿49﴾
بگو اولین و آخرین، (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿50﴾
همگی در موعد روز معینی جمع میشوند. (50)
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿51﴾
سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (51)
لَآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿52﴾
قطعا از درخت زقوم میخورید (52)
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿53﴾
و شکمها را از آن پر میکنید (53)
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿54﴾
و روی آن از آب سوزان مینوشید (54)
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿55﴾
و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده اند از آن میآشامید (55)
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿56﴾
این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (56)
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿57﴾
ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمیکنید؟ (57)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿58﴾
آیا از نطفه ای که در رحم میریزید آگاهید؟ (58)
أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿59﴾
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی میدهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (59)
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿60﴾
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد. (60)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿61﴾
به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازه بخشیم. (61)
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَى فَلَوْلَا تَذَکَّرُونَ ﴿62﴾
شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است). (62)
أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿63﴾
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیده اید؟ (63)
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿64﴾
آیا شما آن را میرویانید، یا ما میرویانیم ؟ (64)
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿65﴾
هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده میکنیم به گونه ای که تعجب کنید! (65)
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿66﴾
(به گونه ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده ایم. (66)
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿67﴾
بلکه ما به کلی محرومیم. (67)
أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿68﴾
آیا به آبی که مینوشید اندیشیده اید؟ (68)
أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿69﴾
آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم ؟ (69)
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿70﴾
هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار میدهیم، پس چرا شکر نمیکنید؟، (70)
أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿71﴾
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کرده اید؟ (71)
أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿72﴾
آیا شما درخت آن را آفریده اید؟ یا ما آفریده ایم ؟ (72)
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿73﴾
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده ایم. (73)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿74﴾
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (74)
