- 2109
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم واقعه آیات 75 تا آخر، حدید 1 تا 5، نازعات 27 تا 41
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
آنچه در آسمانها و زمین است خدا را به پاکى مى ستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مى کند و مى میراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مى داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مى کنید بیناست (4)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿5﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى شود (5)
سوره 79: النازعات
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
سوره 56: الواقعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿75﴾
نه [چنین است که مى پندارید] سوگند به جایگاه هاى [ویژه و فواصل معین] ستارگان (75)
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿76﴾
اگر بدانید آن سوگندى سخت بزرگ است (76)
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿77﴾
که این [پیام] قطعا قرآنى است ارجمند (77)
فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿78﴾
در کتابى نهفته (78)
لَا یَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ﴿79﴾
که جز پاکشدگان بر آن دست ندارند (79)
تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿80﴾
وحیى است از جانب پروردگار جهانیان (80)
أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿81﴾
آیا شما این سخن را سبک [و سست] مى گیرید (81)
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿82﴾
و تنها نصیب خود را در تکذیب [آن] قرار مى دهید (82)
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿83﴾
پس چرا آنگاه که [جان شما] به گلو مى رسد (83)
وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿84﴾
و در آن هنگام خود نظاره گرید (84)
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لَا تُبْصِرُونَ ﴿85﴾
و ما به آن [محتضر] از شما نزدیکتریم ولى نمى بینید (85)
فَلَوْلَا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿86﴾
پس چرا اگر شما بىجزا مى مانید [و حساب و کتابى در کار نیست] (86)
تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿87﴾
اگر راست مى گویید [روح] را برنمى گردانید (87)
فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿88﴾
و اما اگر [او] از مقربان باشد (88)
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِیمٍ ﴿89﴾
[در] آسایش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود] (89)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿90﴾
و اما اگر از یاران راست باشد (90)
فَسَلَامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿91﴾
از یاران راست بر تو سلام باد (91)
وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿92﴾
و اما اگر از دروغزنان گمراه است (92)
فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿93﴾
پس با آبى جوشان پذیرایى خواهد شد (93)
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿94﴾
و [فرجامش] درافتادن به جهنم است (94)
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿95﴾
این است همان حقیقت راست [و] یقین (95)
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿96﴾
پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوى (96)
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿1﴾
آنچه در آسمانها و زمین است خدا را به پاکى مى ستایند و اوست ارجمند حکیم (1)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿2﴾
فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست زنده مى کند و مى میراند و او بر هر چیزى تواناست (2)
هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿3﴾
اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چیزى داناست (3)
هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿4﴾اوست آن کس که آسمانها و زمین را در شش هنگام آفرید آنگاه بر عرش استیلا یافت آنچه در زمین درآید و آنچه از آن برآید و آنچه در آن بالارود [همه را] مى داند و هر کجا باشید او با شماست و خدا به هر چه مى کنید بیناست (4)
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿5﴾
فرمانروایى [مطلق] آسمانها و زمین از آن اوست و [جمله] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى شود (5)
سوره 79: النازعات
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
