- 4525
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم سوره حدید آیات 22 تا آخر، مجادله 1 تا 4، مزمل 1 تا 10، تکویر 1 تا 20
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿22﴾
هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتابى است این [کار] بر خدا آسان است (22)
لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿23﴾
تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده است شادمانى نکنید و خدا هیچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (23)
الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿24﴾
همانان که بخل مى ورزند و مردم را به بخل ورزیدن وامى دارند و هر که روى گرداند قطعا خدا بى نیاز ستوده است (24)
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿25﴾
به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند و آهن را که در آن براى مردم خطرى سخت و سودهایى است پدید آوردیم تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان او و پیامبرانش را یارى مى کند آرى خدا نیرومند شکست ناپذیر است (25)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿26﴾
و در حقیقت نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نبوت و کتاب را قرار دادیم از آنها [برخى] راهیاب [شد]ند و[لى] بسیارى از آنان بدکار بودند (26)
ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الْإِنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿27﴾
آنگاه به دنبال آنان پیامبران خود را پى درپى آوردیم و عیسى پسر مریم را در پى [آنان] آوردیم و به او انجیل عطا کردیم و در دلهاى کسانى که از او پیروى کردند رافت و رحمت نهادیم و [اما] ترک دنیایى که از پیش خود درآوردند ما آن را بر ایشان مقرر نکردیم مگر براى آنکه کسب خشنودى خدا کنند با این حال آن را چنانکه حق رعایت آن بود منظور نداشتند پس پاداش کسانى از ایشان را که ایمان آورده بودند بدانها دادیم و[لى] بسیارى از آنان دستخوش انحرافند (27)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿28﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (28)
لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿29﴾تا اهل کتاب بدانند که به هیچ وجه فزونبخشى خدا در [حیطه] قدرت آنان نیست و فضل [و عنایت تنها] در دست خداست به هر کس بخواهد آن را عطا مى کند و خدا داراى کرم بسیار است (29)
سوره 58: المجادلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿1﴾
خدا گفتار [زنى] را که در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شکایت میکرد شنید و خدا گفتگوى شما را مى شنود زیرا خدا شنواى بیناست (1)
الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿2﴾
از میان شما کسانى که زنانشان را ظهار مى کنند [و مى گویند پشت تو چون پشت مادر من است] آنان مادرانشان نیستند مادران آنها تنها کسانى اند که ایشان را زاده اند و قطعا آنها سخنى زشت و باطل مى گویند و[لى] خدا مسلما درگذرنده آمرزنده است (2)
وَالَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذَلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿3﴾
و کسانى که زنانشان را ظهار مى کنند سپس از آنچه گفته اند پشیمان مى شوند بر ایشان [فرض] است که پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگى کنند بنده اى را آزاد گردانند این [حکمى] است که بدان پند داده مى شوید و خدا به آنچه انجام مى دهید آگاه است (3)
فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿4﴾
و آن کس که [بر آزادکردن بنده] دسترسى ندارد باید پیش از تماس [با زن خود] دو ماه پیاپى روزه بدارد و هر که نتواند باید شصت بینوا را خوراک بدهد این [حکم] براى آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید و این است حدود خدا و کافران را عذابى پردرد خواهد بود (4)
سوره 73: المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾
به پا خیز شب را مگر اندکى (2)
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى کنیم (5)
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است (6)
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾
و بر آنچه مى گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11
﴾و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
سوره 57: الحدید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿22﴾
هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم در کتابى است این [کار] بر خدا آسان است (22)
لِکَیْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿23﴾
تا بر آنچه از دست شما رفته اندوهگین نشوید و به [سبب] آنچه به شما داده است شادمانى نکنید و خدا هیچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد (23)
الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿24﴾
همانان که بخل مى ورزند و مردم را به بخل ورزیدن وامى دارند و هر که روى گرداند قطعا خدا بى نیاز ستوده است (24)
لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿25﴾
به راستى [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار روانه کردیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به انصاف برخیزند و آهن را که در آن براى مردم خطرى سخت و سودهایى است پدید آوردیم تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان او و پیامبرانش را یارى مى کند آرى خدا نیرومند شکست ناپذیر است (25)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿26﴾
و در حقیقت نوح و ابراهیم را فرستادیم و در میان فرزندان آن دو نبوت و کتاب را قرار دادیم از آنها [برخى] راهیاب [شد]ند و[لى] بسیارى از آنان بدکار بودند (26)
ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الْإِنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿27﴾
آنگاه به دنبال آنان پیامبران خود را پى درپى آوردیم و عیسى پسر مریم را در پى [آنان] آوردیم و به او انجیل عطا کردیم و در دلهاى کسانى که از او پیروى کردند رافت و رحمت نهادیم و [اما] ترک دنیایى که از پیش خود درآوردند ما آن را بر ایشان مقرر نکردیم مگر براى آنکه کسب خشنودى خدا کنند با این حال آن را چنانکه حق رعایت آن بود منظور نداشتند پس پاداش کسانى از ایشان را که ایمان آورده بودند بدانها دادیم و[لى] بسیارى از آنان دستخوش انحرافند (27)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿28﴾
اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (28)
لِئَلَّا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿29﴾تا اهل کتاب بدانند که به هیچ وجه فزونبخشى خدا در [حیطه] قدرت آنان نیست و فضل [و عنایت تنها] در دست خداست به هر کس بخواهد آن را عطا مى کند و خدا داراى کرم بسیار است (29)
سوره 58: المجادلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿1﴾
خدا گفتار [زنى] را که در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شکایت میکرد شنید و خدا گفتگوى شما را مى شنود زیرا خدا شنواى بیناست (1)
الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿2﴾
از میان شما کسانى که زنانشان را ظهار مى کنند [و مى گویند پشت تو چون پشت مادر من است] آنان مادرانشان نیستند مادران آنها تنها کسانى اند که ایشان را زاده اند و قطعا آنها سخنى زشت و باطل مى گویند و[لى] خدا مسلما درگذرنده آمرزنده است (2)
وَالَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذَلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿3﴾
و کسانى که زنانشان را ظهار مى کنند سپس از آنچه گفته اند پشیمان مى شوند بر ایشان [فرض] است که پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگى کنند بنده اى را آزاد گردانند این [حکمى] است که بدان پند داده مى شوید و خدا به آنچه انجام مى دهید آگاه است (3)
فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿4﴾
و آن کس که [بر آزادکردن بنده] دسترسى ندارد باید پیش از تماس [با زن خود] دو ماه پیاپى روزه بدارد و هر که نتواند باید شصت بینوا را خوراک بدهد این [حکم] براى آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید و این است حدود خدا و کافران را عذابى پردرد خواهد بود (4)
سوره 73: المزمل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾
اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)
قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾
به پا خیز شب را مگر اندکى (2)
نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾
نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)
أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾
یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)
إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾
در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى کنیم (5)
إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾
قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستینتر است (6)
إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾
[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾
و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)
رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾
[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)
وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾
و بر آنچه مى گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11
﴾و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
