- 5171
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عنتر سعید مسلم سوره قمر آیات 17 تا 35، عبس 11 تا آخر، شمس، انشراح، فلق
تلاوت تحقیق استاد عنتر سعید مسلم
سوره 54: القمر
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿17﴾
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده اى هست (17)
کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿18﴾
عادیان به تکذیب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (18)چ
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿19﴾
ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستادیم (19)
تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿20﴾
[که] مردم را از جا مى کند گویى تنه هاى نخلى بودند که ریشه کن شده بودند (20)
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿21﴾
پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (21)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿22﴾
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده اى هست (22)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿23﴾
قوم ثمود هشداردهندگان را تکذیب کردند (23)
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿24﴾
و گفتند آیا تنها بشرى از خودمان را پیروى کنیم در این صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهیم بود (24)
أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿25﴾
آیا از میان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلکه او دروغگویى گستاخ است (25)
سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿26﴾
به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ کیست (26)
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿27﴾
ما براى آزمایش آنان [آن] ماده شتر را فرستادیم و [به صالح گفتیم]مراقب آنان باش و شکیبایى کن (27)
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿28﴾
و به آنان خبر ده که آب میانشان بخش شده است هر کدام را آب به نوبت خواهد بود (28)
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿29﴾
پس رفیقشان را صدا کردند و [او] شمشیر کشید و [شتر را] پى کرد (29)
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿30﴾
پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (30)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿31﴾
ما بر [سر]شان یک فریاد [مرگبار] فرستادیم و چون گیاه خشکیده [کومه ها] ریزریز شدند (31) وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿32﴾و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کردیم پس آیا پندگیرنده اى هست (32) کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿33﴾قوم لوط هشداردهندگان را تکذیب کردند (33) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿34﴾ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى] فروفرستادیم [و] فقط خانواده لوط بودند که سحرگاهشان رهانیدیم (34) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿35﴾[و این] رحمتى از جانب ما بود هر که سپاس دارد بدینسان [او را] پاداش مى دهیم (35)
سوره 80: عبس
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11) فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12) فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾در صحیفه هایى ارجمند (13) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾والا و پاکشده (14) بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾به دست فرشتگانى (15) کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾ارجمند و نیکوکار (16) قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾کشته باد انسان چه ناسپاس است (17) مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾او را از چه چیز آفریده است (18) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19) ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22) کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23) فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26) فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾پس در آن دانه رویانیدیم (27) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾و انگور و سبزى (28) وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾و زیتون و درخت خرما (29) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾و میوه و چراگاه (31) مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33) یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾روزى که آدمى از برادرش (34) وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾و از مادرش و پدرش (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36) لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾در آن روز چهره هایى درخشانند (38) ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾خندان [و] شادانند (39) وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41) أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾سوگند به خورشید و تابندگى اش (1) وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2) وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3) وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4) وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (5) وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (6) وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (7) فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾سپس پلیدکارى و پرهیزگارى اش را به آن الهام کرد (8) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (9) وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾و هر که آلوده اش ساخت قطعا درباخت (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (11) إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾آنگاه که شقى ترینشان بر[پا] خاست (12) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (13) فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (14) وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (15)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1) وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2) الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3) وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾آرى با دشوارى آسانى است (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7) وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾بگو پناه مى برم به پروردگار سپیده دم (1) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾از شر آنچه آفریده (2) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾و از شر تاریکى چون فراگیرد (3) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾و از شر دمندگان افسون در گره ها (4) وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5)
سوره 54: القمر
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿17﴾
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده اى هست (17)
کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿18﴾
عادیان به تکذیب پرداختند پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (18)چ
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿19﴾
ما بر [سر] آنان در روز شومى به طور مداوم تندبادى توفنده فرستادیم (19)
تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿20﴾
[که] مردم را از جا مى کند گویى تنه هاى نخلى بودند که ریشه کن شده بودند (20)
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿21﴾
پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (21)
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿22﴾
و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کرده ایم پس آیا پندگیرنده اى هست (22)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿23﴾
قوم ثمود هشداردهندگان را تکذیب کردند (23)
فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ ﴿24﴾
و گفتند آیا تنها بشرى از خودمان را پیروى کنیم در این صورت ما واقعا در گمراهى و جنون خواهیم بود (24)
أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿25﴾
آیا از میان ما [وحى] بر او القا شده است [نه] بلکه او دروغگویى گستاخ است (25)
سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ ﴿26﴾
به زودى فردا بدانند دروغگوى گستاخ کیست (26)
إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿27﴾
ما براى آزمایش آنان [آن] ماده شتر را فرستادیم و [به صالح گفتیم]مراقب آنان باش و شکیبایى کن (27)
وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿28﴾
و به آنان خبر ده که آب میانشان بخش شده است هر کدام را آب به نوبت خواهد بود (28)
فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿29﴾
پس رفیقشان را صدا کردند و [او] شمشیر کشید و [شتر را] پى کرد (29)
فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿30﴾
پس چگونه بود عذاب من و هشدارها[ى من] (30)
إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿31﴾
ما بر [سر]شان یک فریاد [مرگبار] فرستادیم و چون گیاه خشکیده [کومه ها] ریزریز شدند (31) وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿32﴾و قطعا قرآن را براى پندآموزى آسان کردیم پس آیا پندگیرنده اى هست (32) کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿33﴾قوم لوط هشداردهندگان را تکذیب کردند (33) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿34﴾ما بر [سر] آنان سنگبارانى [انفجارى] فروفرستادیم [و] فقط خانواده لوط بودند که سحرگاهشان رهانیدیم (34) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿35﴾[و این] رحمتى از جانب ما بود هر که سپاس دارد بدینسان [او را] پاداش مى دهیم (35)
سوره 80: عبس
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11) فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12) فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾در صحیفه هایى ارجمند (13) مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾والا و پاکشده (14) بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾به دست فرشتگانى (15) کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾ارجمند و نیکوکار (16) قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾کشته باد انسان چه ناسپاس است (17) مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾او را از چه چیز آفریده است (18) مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19) ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22) کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23) فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24) أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25) ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26) فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾پس در آن دانه رویانیدیم (27) وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾و انگور و سبزى (28) وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾و زیتون و درخت خرما (29) وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾و میوه و چراگاه (31) مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32) فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33) یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾روزى که آدمى از برادرش (34) وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾و از مادرش و پدرش (35) وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36) لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾در آن روز چهره هایى درخشانند (38) ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾خندان [و] شادانند (39) وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41) أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾سوگند به خورشید و تابندگى اش (1) وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2) وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3) وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4) وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (5) وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (6) وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (7) فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾سپس پلیدکارى و پرهیزگارى اش را به آن الهام کرد (8) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (9) وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾و هر که آلوده اش ساخت قطعا درباخت (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (11) إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾آنگاه که شقى ترینشان بر[پا] خاست (12) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهید] (13) فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (14) وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (15)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾آیا براى تو سینه ات را نگشاده ایم (1) وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2) الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3) وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4) فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5) إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾آرى با دشوارى آسانى است (6) فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾پس چون فراغت یافتى به طاعت درکوش (7) وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾بگو پناه مى برم به پروردگار سپیده دم (1) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾از شر آنچه آفریده (2) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾و از شر تاریکى چون فراگیرد (3) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾و از شر دمندگان افسون در گره ها (4) وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5)
