- 137
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عمر القزابری سوره مبارکه معارج
تلاوت ترتیل سوره ای عمر القزابری به روایت ورش عن نافع _ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
خواهندهاى عذابى رخ دادنى را طلب کرد (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
که براى کافران است [و] بازدارندهاى ندارد (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ﴿3﴾
از جانب خداوند صاحب درجات (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
که فرشتگان و روح در روزى که به اندازه پنجاه هزار سال [دنیوى] است به سوى او فرا مىروند (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
پس صبرى نیکو پیشه کن (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
آنان آن را دوردست مىبینند (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما نزدیک مىبینیمش (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
روزى که آسمان چون فلز گداخته شود (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها همچون پشم رنگین گردد (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ خویشاوندى از حال خویشاوندى نپرسد (10)
بَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
در حالى که به همدیگر نشان داده شوند، گناهکار آرزو کند کاش عذاب چنین روزى را، (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
با فدا کردن پسرانش و همسرش و برادرش باز خرد (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
همچنین خاندانش که به او سر و سامان داده است (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
همچنین هر کس که در روى زمین است، آنگاه باز رهاندش (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
حاشا، آن آتشى زبانهزن است (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
برکننده پوست سر (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
که هر کس را که [به حق] پشت کرد و [از ایمان] روى گرداند، به خود مىخواند (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
همان کسى که مال اندوخت و جا به جا کرد (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
بىگمان انسان ناشکیب آفریده شده است (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
چون شر به او رسد، بىتاب است (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و چون خیر به او رسد، بازدارنده است (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنان که در نمازهایشان پیگیرند (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و کسانى که در اموالشان حقى معین است (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
براى خواهنده و بىبهره (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و کسانى که روز جزا را باور مىدارند (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
کسانى که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
بىگمان عذاب پروردگارشان، بدون ایمنى است (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و کسانى که ناموسشان را حفظ مىکنند (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
مگر در برابر همسرانشان یا ملک یمینهایشان، که در این صورت سرزنش ناپذیرند (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
پس هر کس فراتر از این بجوید، آنانند که تجاوزکارند (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و کسانى که در برابر امانتها و پیمانهایشان رعایتگرند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و کسانى که در مقام گواهى دادنهایشان ایستادهاند (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و کسانى که بر نمازهایشان مواظبند (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
ینان در بوستانهایى، گرامى داشته شدهاند (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
پس کافران را چه مىشود که به سوى تو شتابانند (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از جانب راست و از جانب چپ، گروه در گروه (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر کدام از آنان طمع مىبرد که به بهشت پرناز و نعمت درآورده شود (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
حاشا ما ایشان را از آنچه مىدانند آفریدهایم (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
به پروردگار مشرقها و مغربها سوگند مىخورم که ما تواناییم (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
که بهتر از آنان را جانشین آنان سازیم و ما درمانده نیستیم (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
پس بگذارشان تا ژاژخایى و بازیگوشى کنند تا به دیدار آن روزشان که وعدهاش را به ایشان دادهاند، برسند (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
روزى که از گورها بیرون شتابند، گویى به سوى [قربانگاه] بتان مىشتابند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
دیدگانشان از [ترس] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خوارى بر رخسارشان نشسته، این همان روزى است که به آنان وعده داده بودند (44)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿1﴾
خواهندهاى عذابى رخ دادنى را طلب کرد (1)
لِلْکَافِرِینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿2﴾
که براى کافران است [و] بازدارندهاى ندارد (2)
مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ﴿3﴾
از جانب خداوند صاحب درجات (3)
تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ﴿4﴾
که فرشتگان و روح در روزى که به اندازه پنجاه هزار سال [دنیوى] است به سوى او فرا مىروند (4)
فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلًا ﴿5﴾
پس صبرى نیکو پیشه کن (5)
إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿6﴾
آنان آن را دوردست مىبینند (6)
وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿7﴾
و ما نزدیک مىبینیمش (7)
یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿8﴾
روزى که آسمان چون فلز گداخته شود (8)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿9﴾
و کوهها همچون پشم رنگین گردد (9)
وَلَا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿10﴾
و هیچ خویشاوندى از حال خویشاوندى نپرسد (10)
بَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ ﴿11﴾
در حالى که به همدیگر نشان داده شوند، گناهکار آرزو کند کاش عذاب چنین روزى را، (11)
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿12﴾
با فدا کردن پسرانش و همسرش و برادرش باز خرد (12)
وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿13﴾
همچنین خاندانش که به او سر و سامان داده است (13)
وَمَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿14﴾
همچنین هر کس که در روى زمین است، آنگاه باز رهاندش (14)
کَلَّا إِنَّهَا لَظَى ﴿15﴾
حاشا، آن آتشى زبانهزن است (15)
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿16﴾
برکننده پوست سر (16)
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿17﴾
که هر کس را که [به حق] پشت کرد و [از ایمان] روى گرداند، به خود مىخواند (17)
وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿18﴾
همان کسى که مال اندوخت و جا به جا کرد (18)
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿19﴾
بىگمان انسان ناشکیب آفریده شده است (19)
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿20﴾
چون شر به او رسد، بىتاب است (20)
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿21﴾
و چون خیر به او رسد، بازدارنده است (21)
إِلَّا الْمُصَلِّینَ ﴿22﴾
مگر نمازگزاران (22)
الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿23﴾
آنان که در نمازهایشان پیگیرند (23)
وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿24﴾
و کسانى که در اموالشان حقى معین است (24)
لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿25﴾
براى خواهنده و بىبهره (25)
وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿26﴾
و کسانى که روز جزا را باور مىدارند (26)
وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿27﴾
کسانى که از عذاب پروردگارشان بیمناکند (27)
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿28﴾
بىگمان عذاب پروردگارشان، بدون ایمنى است (28)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿29﴾
و کسانى که ناموسشان را حفظ مىکنند (29)
إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿30﴾
مگر در برابر همسرانشان یا ملک یمینهایشان، که در این صورت سرزنش ناپذیرند (30)
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿31﴾
پس هر کس فراتر از این بجوید، آنانند که تجاوزکارند (31)
وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿32﴾
و کسانى که در برابر امانتها و پیمانهایشان رعایتگرند (32)
وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿33﴾
و کسانى که در مقام گواهى دادنهایشان ایستادهاند (33)
وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿34﴾
و کسانى که بر نمازهایشان مواظبند (34)
أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿35﴾
ینان در بوستانهایى، گرامى داشته شدهاند (35)
فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ ﴿36﴾
پس کافران را چه مىشود که به سوى تو شتابانند (36)
عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿37﴾
از جانب راست و از جانب چپ، گروه در گروه (37)
أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿38﴾
آیا هر کدام از آنان طمع مىبرد که به بهشت پرناز و نعمت درآورده شود (38)
کَلَّا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿39﴾
حاشا ما ایشان را از آنچه مىدانند آفریدهایم (39)
فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿40﴾
به پروردگار مشرقها و مغربها سوگند مىخورم که ما تواناییم (40)
عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿41﴾
که بهتر از آنان را جانشین آنان سازیم و ما درمانده نیستیم (41)
فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿42﴾
پس بگذارشان تا ژاژخایى و بازیگوشى کنند تا به دیدار آن روزشان که وعدهاش را به ایشان دادهاند، برسند (42)
یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ ﴿43﴾
روزى که از گورها بیرون شتابند، گویى به سوى [قربانگاه] بتان مىشتابند (43)
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿44﴾
دیدگانشان از [ترس] فرو افتاده باشد، غبار خفت و خوارى بر رخسارشان نشسته، این همان روزى است که به آنان وعده داده بودند (44)
