فهرست
سوره حشر 18تا آخر،غاشیه،قارعه،نصر،فاتحه،بقره 1تا5و 286

تلاوت تحقیق سعید زناتی سوره حشر 18تا آخر،غاشیه،قارعه،نصر،فاتحه،بقره 1تا5و 286

  • 49 دقیقه مدت
  • 195 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: مجلسی
ملیت قاری: مصری
تلاوت تحقیق سعید زناتی، این تلاوت در سال 1985 میلادی در کشور مصر، استان شرقیه، شهر مشتول السوق اجرا گردیده است.
سوره 59: الحشر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿18﴾

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! از مخالفت خدا بپرهیزید، و هر انسانی باید بنگرد تا چه چیز را برای فردایش از پیش فرستاده، و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (18)



وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ﴿19﴾

و همچون کسانی که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به خود فراموشی گرفتار کرد نباشید، و آنها فاسق و گنهکارند. (19)



لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ﴿20﴾

هرگز اصحاب دوزخ و اصحاب بهشت یکسان نیستند، اصحاب بهشت رستگار و پیروزند. (20)



لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‏کردیم می‏دیدی که در برابر آن خشوع می‏کند و از خوف خدا می‏شکافد! و اینها مثالهائی است که برای مردم می‏زنیم تا در آن بیندیشند. (21)



هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ﴿22﴾

او خدائی است که معبودی جز او نیست، از پنهان و آشکار آگاه است، و او رحمان و رحیم است. (22)



هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿23﴾

او خدائی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی او است، از هر عیب منزه است، به کسی ستم نمی‏کند، به مؤ منان امنیت می‏بخشد، و مراقب همه چیز است، او قدرتمندی است شکست ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‏کند، او شایسته بزرگی است. خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرار می‏دهند. (23)



هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿24﴾

او خداوندی است خالق، و آفریننده‏ ای بیسابقه، و صورتگری است (بی نظیر) برای او نامه‏ ای نیک است، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‏گویند، و او عزیز و حکیم است. (24)


سوره 88: الغاشیة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾

آیا داستان «غاشیه» (روز قیامت که حوادث وحشتناکش همه را می‏پوشاند) به تو رسیده است؟! (1)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾

چهره‏ هائی در آن روز خاشع و ذلت بار است. (2)

عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾

آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‏ اند (و نتیجه‏ ای عائدشان نشده). (3)

تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾

و در آتش سوزان وارد می‏گردند. (4)

تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾

از چشمهای فوق العاده داغ به آنها می‏نوشانند. (5)

لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾

طعامی جز از ضریع (خار خشک تلخ و بد بو) ندارند. (6)

لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾

غذایی که نه آنها را فربه می‏کند و نه گرسنگی را فرو می‏نشاند! (7)

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾

چهره‏ هایی در آن روز شاداب با طراوت است. (8)

لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾

چرا که از سعی و تلاش خود خشنود است. (9)

فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾

در بهشتی است عالی! (10)

لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾

که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‏ ای نمی‏شنوی. (11)

فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾

در آن چشمه‏ های جاری است. (12)

فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾

در آن تختهای زیبای بلند است. (13)

وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾

و قدحهائی که در کنار این چشمه‏ ها نهاده. (14)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾

و بالشها و پشتیهای صف داده شده. (15)

وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾

و فرشهای فاخر گسترده! (16)

أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾

آیا آنها به شتر نمی‏نگرند چگونه آفریده شده ؟ (17)

وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾

و به آسمان نگاه نمی‏کنند که چگونه بر پا شده ؟ (18)

وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾

و به کوهها که چگونه در جای خود نصب گردیده ؟ (19)

وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾

و به زمین که چگونه مسطح گشته ؟ (20)

فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾

پس تذکر ده تو فقط تذکر دهنده‏ ای. (21)

لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾

تو مسلط بر آنها نیستی که مجبورشان (بر ایمان) کنی. (22)

إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾

مگر کسی که پشت کند و کافر شود. (23)

فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾

که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات می‏کند. (24)

إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾

مسلما بازگشت آنها به سوی ما است. (25)

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾

و مسلما حساب آنها با ما است. (26)


سوره 101: القارعة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الْقَارِعَةُ ﴿1﴾

آن حادثه کوبنده، (1)

مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾

و چه حادثه کوبنده‏ ای؟! (2)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾

و تو چه می‏دانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)

یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾

روزی که مردم مانند پروانه‏ های پراکنده به هر سو می‏دوند. (4)

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾

و کوه‏ ها مانند پشم رنگین حلاجی شده می‏گردد. (5)

فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾

(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾

در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾

و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)

فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾

پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾

و تو چه می‏دانی هاویه چیست ؟ (10)

نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾

آتشی است سوزان. (11)


سوره 110: النصر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾

هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرا رسد. (1)

وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾

و مردم را ببینی گروه گروه وارد دین خدا می‏شوند. (2)

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾

پروردگارت را تسبیح و حمد کن، و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه پذیر است. (3)


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾

به نام خداوند بخشنده و مهربان (1)



الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾

ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است. (2)



الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾

خداوندی که بخشنده و بخشایشگر است (و رحمت عام و خاصش همه را رسیده). (3)



مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾

خدائی که مالک روز جزاست. (4)



إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾

تنها تو را می‏پرستیم و تنها از تو یاری میجوئیم. (5)



اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿6﴾

ما را به راه راست هدایت فرما. (6)



صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ ﴿7﴾

راه آنها که بر آنان نعمت دادی نه آنها که بر ایشان غضب کردی و نه گمراهان! (7)

سوره 2: البقرة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الم ﴿1﴾

الم (1)



ذَلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾

این کتاب با عظمتی است که شک در آن راه ندارد، و مایه هدایت پرهیزکاران است. (2)



الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿3﴾

(پرهیزکاران) آنها هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان می‏آورند، و نماز را بر پا می‏دارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی دادهایم انفاق می‏کنند. (3)



وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿4﴾

آنها به آنچه بر تو نازل شده و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین نازل گردیده) ایمان می‏آورند، و به رستاخیز یقین دارند. (4)



أُولَئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾

آنان را خداوند هدایت کرده، و آنهارستگارانند. (5)


لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿286﴾

خداوند هیچ کس را، جز به اندازه توانایی اش، تکلیف نمی‏کند. (انسان،) هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده، و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. (مومنان می‏گویند:) پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤ اخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار مده، آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان،) بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم، بر ما مقرر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مایی، پس ‍ ما را بر جمعیت کافران، پیروز گردان! (286)

قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 49:06

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن