سوره قمر آیات 1 تا 15

تلاوت تحقیق عبدالله برکادی ( قاری کشور مغرب )، این تلاوت در مسابقات قرائت قرآن کشور قطر اجرا گردیده است.
سوره 54: القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت. (1)

وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿2﴾

و هر گاه نشانه و معجزهای را ببینند اعراض کرده می‏گویند: این سحری است مستمر! (2)

وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿3﴾

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند و هر امری قرارگاهی دارد. (3)

وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾

به اندازه کافی برای انزجار از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنها رسیده است. (4)

حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾

این آیات، حکمت بالغه الهی است اما انذارها (برای افراد لجوج) مفید نیست. (5)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿6﴾

بنابراین از آنها روی گردان و روزی را به یادآور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‏کند (دعوت به حساب اعمال). (6)

خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿7﴾

آنها از قبرها خارج می‏شوند در حالی که چشمهایشان از وحشت به زیر افتاده و (بی هدف) همچون ملخهای پراکنده به هر سو می‏دوند! (7)

مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿8﴾

در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) به سوی این دعوت کننده گردن می‏کشند و کافران می‏گویند امروز روز سخت و دردناکی است. (8)

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿9﴾

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: او دیوانه است و (با انواع آزارها) او را (از ادامه رسالتش) بازداشتند. (9)

فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿10﴾

او به درگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب (این قوم طغیانگر شده‏ ام، انتقام مرا از آنها بگیر. (10)

فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿11﴾

در این هنگام درهای آسمان را گشودیم و آبی فراوان و پی در پی فروبارید. (11)

وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿12﴾

و زمین را شکافتیم و چشمه‏ های زیادی بیرون فرستادیم، و این دو آب به اندازه‏ ای که مقدر بود با هم درآمیختند. (12)

وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿13﴾

و او را بر مرکبی که از الواح و میخهائی ساخته شده بود سوار کردیم. (13)

تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿14﴾

مرکبی که تحت نظارت ما حرکت می‏کرد این کیفری بود برای کسانی که به او کافر شدند. (14)

وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿15﴾

ما این ماجرا به عنوان نشانه‏ ای در میان امتها باقی گذاردیم، آیا کسی هست که پند گیرد. (15)