- 143
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل میثم تمار سوره مبارکه انشقاق
تلاوت ترتیل سوره ای میثم تمار با ترجمه شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان شکافته شود. (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و به فرمان حق گوش فرا دارد و البته سزد که فرمان او پذیرد. (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و هنگامی که زمین وسیع و منبسط شود. (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و هر چه در درون دل پنهان داشته (از مردگان و گنجها و معادن) همه را به کلی بیرون افکند و تهی گردد. (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و به فرمان خدا گوش فرا دهد د البته سزد که فرمان او پذیرد (در آن هنگام قیامت بر پا شود). (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان البته با هر رنج و مشقت (در راه طاعت و عبادت حق بکوش که) عاقبت حضور پروردگار خود می‌روی. (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما آن کس که (در آن روز) نامه اعمالش به دست راست دهند. (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
آن کس بسیار حسابش آسان کنند. (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و او به سوی کسان و خویشانش (در بهشت) مسرور و شادمان خواهد رفت. (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما آن کس که نامه اعمالش را از پشت سر (به دست چپ) دهند. (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند. (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و به آتش سوزان دوزخ در افتد. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود. (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت. (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است. (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
چنین نیست (که خدا از فعل مخلوقش آگه نباشد) قسم به شفق (و روشنی او وقت غروب، هنگام نماز مغرب). (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و قسم به شب تار و آنچه در خود گرد آورده (و در دل شب خزیده و آرام گرفته). (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و قسم به ماه تابان هنگام بدر که تمام فروزان شود. (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
(قسم به این امور) که شما حوال گوناگون و حوادث رنگارنگ (از نخستین خلقت تا مرگ و برزخ و ورود به بهشت و دوزخ) خواهید یافت. (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس کافران از چه رو ایمان نمی‌آورند؟ (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان آیات قرآن تلاوت شود سجده حق نمی‌کنند؟ (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه آن مردم کافر (قرآن خدا را) تکذیب می‌کنند. (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه در دل پنهان می‌دارند (از خود آنها) داناتر است. (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنها را به عذاب دردناک (دوزخ) بشارت ده. (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر آنان که ایمان آرند و نیکوکار شوند که آنها را اجری بی منّت و ثوابی بی نهایت (در بهشت جاودانی) خواهد بود. (25)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
هنگامی که آسمان شکافته شود. (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و به فرمان حق گوش فرا دارد و البته سزد که فرمان او پذیرد. (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و هنگامی که زمین وسیع و منبسط شود. (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و هر چه در درون دل پنهان داشته (از مردگان و گنجها و معادن) همه را به کلی بیرون افکند و تهی گردد. (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و به فرمان خدا گوش فرا دهد د البته سزد که فرمان او پذیرد (در آن هنگام قیامت بر پا شود). (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
ای انسان البته با هر رنج و مشقت (در راه طاعت و عبادت حق بکوش که) عاقبت حضور پروردگار خود می‌روی. (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما آن کس که (در آن روز) نامه اعمالش به دست راست دهند. (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
آن کس بسیار حسابش آسان کنند. (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و او به سوی کسان و خویشانش (در بهشت) مسرور و شادمان خواهد رفت. (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما آن کس که نامه اعمالش را از پشت سر (به دست چپ) دهند. (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
او بر هلاک خود آه و فریاد حسرت بسیار کند. (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و به آتش سوزان دوزخ در افتد. (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
که او میان کسانش بسیار مغرور و مسرور بود. (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
و گمان کرد که ابدا (به سوی خدا) باز نخواهد گشت. (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
بلی خدا به احوال و اعمال او کاملا آگاه است. (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
چنین نیست (که خدا از فعل مخلوقش آگه نباشد) قسم به شفق (و روشنی او وقت غروب، هنگام نماز مغرب). (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و قسم به شب تار و آنچه در خود گرد آورده (و در دل شب خزیده و آرام گرفته). (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و قسم به ماه تابان هنگام بدر که تمام فروزان شود. (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
(قسم به این امور) که شما حوال گوناگون و حوادث رنگارنگ (از نخستین خلقت تا مرگ و برزخ و ورود به بهشت و دوزخ) خواهید یافت. (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس کافران از چه رو ایمان نمی‌آورند؟ (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان آیات قرآن تلاوت شود سجده حق نمی‌کنند؟ (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه آن مردم کافر (قرآن خدا را) تکذیب می‌کنند. (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خدا به آنچه در دل پنهان می‌دارند (از خود آنها) داناتر است. (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس آنها را به عذاب دردناک (دوزخ) بشارت ده. (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر آنان که ایمان آرند و نیکوکار شوند که آنها را اجری بی منّت و ثوابی بی نهایت (در بهشت جاودانی) خواهد بود. (25)
