- 381
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق محمد اللیثی سوره یس آیات 76 تا آخر، زلزال، عادیات،قارعه، تکاثر، عصر، همزه
تلاوت تحقیق محمد اللیثی، این تلاوت در سال 1996 میلادی در کشور مصر، استان شرقیه اجرا گردیده است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَلَا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
بنا بر این سخنان آنها تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان میدارند یا آشکار میکنند میدانیم! (76)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾
آیا انسان ندید (نمیداند) که ما او را از نطفه ای بیارزش آفریدیم، و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار برخاست! (77)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد، و گفت چه کسی این استخوانها را زنده میکند در حالی که پوسیده است ؟ (78)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
بگو: همان کسی آنرا زنده میکند که نخستین بار آنرا آفرید، و او به هر مخلوقی آگاه است! (79)
الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
همان کسی که برای شما از درخت سبز آتش آفرید، و شما به وسیله آن آتش میافروزید. (80)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قدرت ندارد همانند آنها (انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ آری (میتواند) و او آفریدگار دانا است! (81)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
فرمان او تنها این است که هر گاه چیزی را اراده کند به او میگوید: موجود باش آن نیز بلافاصله موجود میشود! (82)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست او است، و (همگی) به سوی او باز میگردید. (83)
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه در آید. (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد! (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان میگوید زمین را چه میشود (که اینگونه میلرزد)؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو میکند. (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
چرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در آن روز مردم به صورت گروه های مختلف از قبرها خارج میشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس به اندازه سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده آن را میبیند. (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هر کس به اندازه ذره ای کار بد کرده آن را میبیند. (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
سوگند به اسبان دوندهای که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش رفتند. (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمشان به سنگهای بیابان) جرقه های آتش افروختند. (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند. (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند. (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند. (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش ناسپاس و بخیل است. (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او خود نیز بر این معنی گواه است. (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
او علاقه شدیدی به مال دارد. (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمیداند روزی که تمام آنچه در قبرهاست زنده میشود. (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و آنچه در درون سینه ها است آشکار میگردد. (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است. (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و چه حادثه کوبنده ای؟! (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو میدوند. (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده میگردد. (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه میدانی هاویه چیست ؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشی است سوزان. (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تفاخر و تکاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل کرده). (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنجا که زیارت قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید). (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
چنین نیست که شما خیال میکنید به زودی خواهید دانست. (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز چنان نیست که شما میپندارید به زودی خواهید دانست. (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (به سراغ این موهومات و تفاخرها نمیرفتید). (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
شما قطعا جهنم را خواهید دید! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین مشاهده خواهید کرد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته اید سؤ ال خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
به عصر سوگند، (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که انسانها همه در زیانند. (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده ای! (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند). (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
گمان میکند که اموالش سبب جاودانگی او است! (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
چنین نیست که او میپندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب میشود. (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه میدانی حطمه چیست ؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش برافروخته الهی است. (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
آتشی که از دلها سرمی زند! (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
این آتش بر آنها به صورت دربسته است. (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
فَلَا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿76﴾
بنا بر این سخنان آنها تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان میدارند یا آشکار میکنند میدانیم! (76)
أَوَلَمْ یَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿77﴾
آیا انسان ندید (نمیداند) که ما او را از نطفه ای بیارزش آفریدیم، و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار برخاست! (77)
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿78﴾
و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد، و گفت چه کسی این استخوانها را زنده میکند در حالی که پوسیده است ؟ (78)
قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿79﴾
بگو: همان کسی آنرا زنده میکند که نخستین بار آنرا آفرید، و او به هر مخلوقی آگاه است! (79)
الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿80﴾
همان کسی که برای شما از درخت سبز آتش آفرید، و شما به وسیله آن آتش میافروزید. (80)
أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿81﴾
آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قدرت ندارد همانند آنها (انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ آری (میتواند) و او آفریدگار دانا است! (81)
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿82﴾
فرمان او تنها این است که هر گاه چیزی را اراده کند به او میگوید: موجود باش آن نیز بلافاصله موجود میشود! (82)
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿83﴾
پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست او است، و (همگی) به سوی او باز میگردید. (83)
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه در آید. (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد! (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان میگوید زمین را چه میشود (که اینگونه میلرزد)؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو میکند. (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
چرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در آن روز مردم به صورت گروه های مختلف از قبرها خارج میشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس به اندازه سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده آن را میبیند. (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هر کس به اندازه ذره ای کار بد کرده آن را میبیند. (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
سوگند به اسبان دوندهای که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش رفتند. (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمشان به سنگهای بیابان) جرقه های آتش افروختند. (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند. (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند. (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند. (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش ناسپاس و بخیل است. (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او خود نیز بر این معنی گواه است. (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
او علاقه شدیدی به مال دارد. (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمیداند روزی که تمام آنچه در قبرهاست زنده میشود. (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و آنچه در درون سینه ها است آشکار میگردد. (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است. (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و چه حادثه کوبنده ای؟! (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو میدوند. (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده میگردد. (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه میدانی هاویه چیست ؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشی است سوزان. (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تفاخر و تکاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل کرده). (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنجا که زیارت قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید). (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
چنین نیست که شما خیال میکنید به زودی خواهید دانست. (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز چنان نیست که شما میپندارید به زودی خواهید دانست. (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (به سراغ این موهومات و تفاخرها نمیرفتید). (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
شما قطعا جهنم را خواهید دید! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین مشاهده خواهید کرد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته اید سؤ ال خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
به عصر سوگند، (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که انسانها همه در زیانند. (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده ای! (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند). (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
گمان میکند که اموالش سبب جاودانگی او است! (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
چنین نیست که او میپندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب میشود. (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه میدانی حطمه چیست ؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش برافروخته الهی است. (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
آتشی که از دلها سرمی زند! (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
این آتش بر آنها به صورت دربسته است. (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
