- 229
صفحه ﴿104﴾
قرآن ترجمه، سوره نساء آیات 163 تا 170
إِنَّا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ کَمَا أَوْحَیْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَیْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِیسَى وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَیْمَانَ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿163﴾
باید هم به همۀ پیامبران ایمان بیاورند، چون ما همان‌طور به تو وحى کردیم که به نوح و پیامبران بعدش هم وحى کردیم. بله، به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از نسل یعقوب و عیسى و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحى کردیم و به داوود هم کتاب زبور دادیم.{اَسباط» یعنی نوه‌ها. به قبایل دوازده‌گانۀ بنی‌اسرائیل اَسباط می‌گفتند، به‌دلیل نسبتی که با دوازده فرزند یعقوب(ع) داشتند. از فرزندانِ او فقط یوسف(ع) پیغمبر شد و بعدها هم از نسل یعقوب(ع) عده‌ای به پیامبری انتخاب شدند.} 2- {کتاب‌های آسمانى که به پیامبران داده شد، دو گونه بود: 1. پنج کتابِ پنج پیامبر اولو‌العزم که بیشتر، احکامِ قانون‌گذاری در آن بود و اعلام آیین جدید می‌کرد؛ 2. کتاب‌هایى بدون احکام تازه، مانند زبور، شامل پندها و راهنمایی‌ها و دعاها. } (163)
وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ وَکَلَّمَ اللَّهُ مُوسَى تَکْلِیمًا ﴿164﴾
درکل، هم به پیامبرانی که داستانشان را قبلاً برایت گفته‌ایم، وحی کردیم و هم به پیامبرانی که داستانشان را برایت نگفته‌ایم. به‌علاوه،خدا باموسی به‌طور ویژه حرف زد. (164)
رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿165﴾
این پیامبران مژده‌رسان و هشداردهنده بودند تا بعد از آمدن پیامبران، دیگر عذر و بهانه‌ای برای مردم در برابر خدا باقی نمانَد. بله، خدا شکست‌ناپذیرِ کاردرست است. (165)
لَکِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَیْکَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَائِکَةُ یَشْهَدُونَ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا ﴿166﴾
به‌هرحال، اگر قرآن را قبول ندارند، خدا با همین معجزه‌اش شهادت می‌دهد به درستیِ قرآنی که به علم خودش برایت فرستاده است. فرشتگان هم به درستی‌اش شهادت می‌دهند؛ اما همین بس که خدا شاهد باشد.(166)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِیدًا ﴿167﴾
البته کسانی که بی‌دینی کنند و با نپذیرفتن قرآن مانعِ بندگیِ خدا شوند، دچار گمراهیِ بی‌پایانی شده‌اند. (167)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ یَکُنِ اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقًا ﴿168﴾
بله، کسانی که بی‌دینی کنند و با مانع‌شدن از بندگیِ خدا، به خودشان و دیگران بدکنند، محال است خدا آن‌ها را بیامرزد و به راهی ببرد، (168)
إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿169﴾
جز به راه جهنم که همیشه آنجا ماندنی‌اند! این برای خدا آسان است. (169)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْرًا لَکُمْ وَإِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿170﴾
مردم! همان پیامبری که انتظارش را می‌کشیدید، با دین و کتاب آسمانی به‌سویتان آمده است؛ پس ایمان بیاورید که به‌نفعتان است. اگر هم ناشکری و بی‌دینی کنید، دودش به چشم خودتان می‌رود؛ چون آنچه در آسمان‌ها و زمین است، فقط مال خداست و او دانای کاردرست است. (170)
إِنَّا أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ کَمَا أَوْحَیْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَوْحَیْنَا إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَعِیسَى وَأَیُّوبَ وَیُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَیْمَانَ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿163﴾
باید هم به همۀ پیامبران ایمان بیاورند، چون ما همان‌طور به تو وحى کردیم که به نوح و پیامبران بعدش هم وحى کردیم. بله، به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و پیامبران از نسل یعقوب و عیسى و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحى کردیم و به داوود هم کتاب زبور دادیم.{اَسباط» یعنی نوه‌ها. به قبایل دوازده‌گانۀ بنی‌اسرائیل اَسباط می‌گفتند، به‌دلیل نسبتی که با دوازده فرزند یعقوب(ع) داشتند. از فرزندانِ او فقط یوسف(ع) پیغمبر شد و بعدها هم از نسل یعقوب(ع) عده‌ای به پیامبری انتخاب شدند.} 2- {کتاب‌های آسمانى که به پیامبران داده شد، دو گونه بود: 1. پنج کتابِ پنج پیامبر اولو‌العزم که بیشتر، احکامِ قانون‌گذاری در آن بود و اعلام آیین جدید می‌کرد؛ 2. کتاب‌هایى بدون احکام تازه، مانند زبور، شامل پندها و راهنمایی‌ها و دعاها. } (163)
وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَیْکَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَیْکَ وَکَلَّمَ اللَّهُ مُوسَى تَکْلِیمًا ﴿164﴾
درکل، هم به پیامبرانی که داستانشان را قبلاً برایت گفته‌ایم، وحی کردیم و هم به پیامبرانی که داستانشان را برایت نگفته‌ایم. به‌علاوه،خدا باموسی به‌طور ویژه حرف زد. (164)
رُسُلًا مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿165﴾
این پیامبران مژده‌رسان و هشداردهنده بودند تا بعد از آمدن پیامبران، دیگر عذر و بهانه‌ای برای مردم در برابر خدا باقی نمانَد. بله، خدا شکست‌ناپذیرِ کاردرست است. (165)
لَکِنِ اللَّهُ یَشْهَدُ بِمَا أَنْزَلَ إِلَیْکَ أَنْزَلَهُ بِعِلْمِهِ وَالْمَلَائِکَةُ یَشْهَدُونَ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا ﴿166﴾
به‌هرحال، اگر قرآن را قبول ندارند، خدا با همین معجزه‌اش شهادت می‌دهد به درستیِ قرآنی که به علم خودش برایت فرستاده است. فرشتگان هم به درستی‌اش شهادت می‌دهند؛ اما همین بس که خدا شاهد باشد.(166)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِیدًا ﴿167﴾
البته کسانی که بی‌دینی کنند و با نپذیرفتن قرآن مانعِ بندگیِ خدا شوند، دچار گمراهیِ بی‌پایانی شده‌اند. (167)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ یَکُنِ اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقًا ﴿168﴾
بله، کسانی که بی‌دینی کنند و با مانع‌شدن از بندگیِ خدا، به خودشان و دیگران بدکنند، محال است خدا آن‌ها را بیامرزد و به راهی ببرد، (168)
إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿169﴾
جز به راه جهنم که همیشه آنجا ماندنی‌اند! این برای خدا آسان است. (169)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْرًا لَکُمْ وَإِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿170﴾
مردم! همان پیامبری که انتظارش را می‌کشیدید، با دین و کتاب آسمانی به‌سویتان آمده است؛ پس ایمان بیاورید که به‌نفعتان است. اگر هم ناشکری و بی‌دینی کنید، دودش به چشم خودتان می‌رود؛ چون آنچه در آسمان‌ها و زمین است، فقط مال خداست و او دانای کاردرست است. (170)