- 412
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 10 ، علم وقف
استاد محمدزاده در این برنامه درباره علم وقف توضیح می دهند.
همچنین جهت یادآوری بر دروس گذشته مروری خواهند داشت.
یکى از پایه‌هاى مهم ترتیل، رعایت وقف و ابتدا، یعنى دانستن چگونگى ایستادن بر آیه یا بخشى از آن و چگونگى شروع به خواندن قرآن است. چگونگى وقف و ابتدا، دانش مستقلى از علوم قرآن را تشکیل مى‌دهد، اما غالباً در کتاب‌هاى تجویدى نیز به قواعد مهم آن پرداخته مى‌شود.
براى دست‌یابى و بهره‌گیرى عموم مردم از قواعد وقف و ابتدا، دانشمندان، به وضع علایم و نشانه‌هایى در این‌باره اقدام کرده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها بر روى آیات قرار داده شده است; هم‌چون: مـ، ق، ط، لا و....
چون طراح این علایم، آقاى سجاوندى در کتاب «الوقف و الابتداء» بود، به نام علایم سجاوندى مشهور شد.
چرا در پایان هر آیه که مى‌ایستیم، حرف حرکت‌دار را به صورت ساکن تلفظ‌مى‌کنیم؟
علت آن قاعده‌اى است به نام «وقف اسکان»، که در علم تجوید درباره آن صحبت مى‌کنند. وقف اسکان به معناى ساکن نمودن است; یعنى غیر از دو جا (وقف بر «ة‌ـ‌ـة» که در وقف به هاء ساکن خوانده مى‌شود و وقف بر تنوین نصب که به «الف‌مدى» تبدیل مى‌شود.) در بقیه کلمات، حرکت حرف آخر کلمه هرچه باشد، ساکن مى‌شود. در آخر آیات هم، چون ما وقف مى‌کنیم، ناچار حرکت حرف آخر کلمه آخر به سکون تبدیل مى‌شود;[1] مانند: «قُلْ هُوَ اللّهُ احدٌ» که هنگام وقف «اَحَدْ» خوانده مى‌شود.
همچنین جهت یادآوری بر دروس گذشته مروری خواهند داشت.
یکى از پایه‌هاى مهم ترتیل، رعایت وقف و ابتدا، یعنى دانستن چگونگى ایستادن بر آیه یا بخشى از آن و چگونگى شروع به خواندن قرآن است. چگونگى وقف و ابتدا، دانش مستقلى از علوم قرآن را تشکیل مى‌دهد، اما غالباً در کتاب‌هاى تجویدى نیز به قواعد مهم آن پرداخته مى‌شود.
براى دست‌یابى و بهره‌گیرى عموم مردم از قواعد وقف و ابتدا، دانشمندان، به وضع علایم و نشانه‌هایى در این‌باره اقدام کرده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها بر روى آیات قرار داده شده است; هم‌چون: مـ، ق، ط، لا و....
چون طراح این علایم، آقاى سجاوندى در کتاب «الوقف و الابتداء» بود، به نام علایم سجاوندى مشهور شد.
چرا در پایان هر آیه که مى‌ایستیم، حرف حرکت‌دار را به صورت ساکن تلفظ‌مى‌کنیم؟
علت آن قاعده‌اى است به نام «وقف اسکان»، که در علم تجوید درباره آن صحبت مى‌کنند. وقف اسکان به معناى ساکن نمودن است; یعنى غیر از دو جا (وقف بر «ة‌ـ‌ـة» که در وقف به هاء ساکن خوانده مى‌شود و وقف بر تنوین نصب که به «الف‌مدى» تبدیل مى‌شود.) در بقیه کلمات، حرکت حرف آخر کلمه هرچه باشد، ساکن مى‌شود. در آخر آیات هم، چون ما وقف مى‌کنیم، ناچار حرکت حرف آخر کلمه آخر به سکون تبدیل مى‌شود;[1] مانند: «قُلْ هُوَ اللّهُ احدٌ» که هنگام وقف «اَحَدْ» خوانده مى‌شود.
