قرآن ترجمه، سوره عنکبوت آیات 7 تا 14
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٧﴾
کسانی که ایمان آوردهاند و کارهای خوب کردهاند، گناهانشان را حتماً محو میکنیم و پاداششان را بر اساس بهترین کارهایشان میدهیم. 7
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حُسْنًا ۖ وَإِن جَاهَدَاکَ لِتُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۚ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾
به انسان سفارش کردیم که تا میتواند، بیواسطه، به پدر و مادرش خوبی کند. اگر هم سعی کردند چیزی را که نمیدانی، بهجای من بپرستی، اطاعتشان نکن. بهسوی من است برگشتنتان؛ پس شما را از کارهایی که دائم مشغولش بودید، باخبر میکنم. 8
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ ﴿٩﴾
کسانی را که ایمان آوردهاند و کارهای خوب کردهاند، حتماً در حلقۀ شایستگان وارد میکنیم. 9
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ ۚ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ ﴿١٠﴾
بعضی از مردم بهزبان میگویند: «به خدا ایمان آوردهایم.» ولی وقتی بهخاطر این اسلامآوردنشان آزاری ببینند، فشار و تهدید دشمن را با عذاب الهی یکی فرض میکنند و اگر پیروزی و غنیمتی از طرف خدا بهدست بیاید، میگویند: «ما هم با شما بودیم.» آیا خدا بهتر نمیداند که در دل مردم چه میگذرد؟! 10
وَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِینَ ﴿١١﴾
بههرحال، خدا مسلمانان را حتماً معلوم میکند و منافقان را هم حتماً معلوم میکند. 11
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُم بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُم مِّن شَیْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١٢﴾
سران بتپرست مکه به تازهمسلمانان میگفتند: «بیایید در راه ما. گناهانتان گردن ما!» ولی چیزی از گناهانِ آنان را به گردن نخواهند گرفت؛ زیرا آنها دروغگویند. 12
وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَّعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿١٣﴾
چرا! در قیامت، بار سنگین گناهان خود را و علاوه بر آن، بار گناهِ گمراهکردن دیگران را بهدوش میکشند و از این دروغبافیهایشان حتماً بازخواست میشوند! 13
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١٤﴾
نوح را بهسوی قومش فرستادیم. اونهصد و پنجاه سال، یعنی نزدیک به هزار سال، میانشان پیامبری کرد. سرانجام و درحالیکه هنوز بدکار بودند، طومارشان را سیلاب ویرانگر در هم پیچید. 14
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٧﴾
کسانی که ایمان آوردهاند و کارهای خوب کردهاند، گناهانشان را حتماً محو میکنیم و پاداششان را بر اساس بهترین کارهایشان میدهیم. 7
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حُسْنًا ۖ وَإِن جَاهَدَاکَ لِتُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۚ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾
به انسان سفارش کردیم که تا میتواند، بیواسطه، به پدر و مادرش خوبی کند. اگر هم سعی کردند چیزی را که نمیدانی، بهجای من بپرستی، اطاعتشان نکن. بهسوی من است برگشتنتان؛ پس شما را از کارهایی که دائم مشغولش بودید، باخبر میکنم. 8
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ ﴿٩﴾
کسانی را که ایمان آوردهاند و کارهای خوب کردهاند، حتماً در حلقۀ شایستگان وارد میکنیم. 9
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ ۚ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ ﴿١٠﴾
بعضی از مردم بهزبان میگویند: «به خدا ایمان آوردهایم.» ولی وقتی بهخاطر این اسلامآوردنشان آزاری ببینند، فشار و تهدید دشمن را با عذاب الهی یکی فرض میکنند و اگر پیروزی و غنیمتی از طرف خدا بهدست بیاید، میگویند: «ما هم با شما بودیم.» آیا خدا بهتر نمیداند که در دل مردم چه میگذرد؟! 10
وَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِینَ ﴿١١﴾
بههرحال، خدا مسلمانان را حتماً معلوم میکند و منافقان را هم حتماً معلوم میکند. 11
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُم بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُم مِّن شَیْءٍ ۖ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١٢﴾
سران بتپرست مکه به تازهمسلمانان میگفتند: «بیایید در راه ما. گناهانتان گردن ما!» ولی چیزی از گناهانِ آنان را به گردن نخواهند گرفت؛ زیرا آنها دروغگویند. 12
وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالًا مَّعَ أَثْقَالِهِمْ ۖ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿١٣﴾
چرا! در قیامت، بار سنگین گناهان خود را و علاوه بر آن، بار گناهِ گمراهکردن دیگران را بهدوش میکشند و از این دروغبافیهایشان حتماً بازخواست میشوند! 13
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١٤﴾
نوح را بهسوی قومش فرستادیم. اونهصد و پنجاه سال، یعنی نزدیک به هزار سال، میانشان پیامبری کرد. سرانجام و درحالیکه هنوز بدکار بودند، طومارشان را سیلاب ویرانگر در هم پیچید. 14