این تلاوت شامل آیات 1 تا 11 سوره مبارکه قارعه و آیات 1 تا 8 سوره مبارکه تکاثر و آیات 1 تا 3 سوره مبارکه عصر و آیات 1تا 9 سوره مبارکه همزه و آیات 1 تا 5 سوره مبارکه فیل و آیات 1 تا 4 سوره مبارکه قریش است .
سوره 101: القارعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
کوبنده (1)
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
چیست کوبنده (2)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (3)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
روزى که مردم چون پروانه[هاى] پراکنده گردند (4)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
و کوهها مانند پشم زدهشده رنگین شود (5)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿5﴾
اما هر که سنجیدههایش سنگین برآید (6)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (7)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿7﴾
و اما هر که سنجیدههایش سبک بر آید (8)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
پس جایش هاویه باشد (9)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
و تو چه دانى که آن چیست (10)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
آتشى استسوزنده (11)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
سوره 102: التکاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (1)
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید (2)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
نه چنین است زودا که بدانید (3)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
باز هم نه چنین است زودا که بدانید (4)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
هرگز چنین نیست اگر علمالیقین داشتید (5)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
به یقین دوزخ را مىبینید (6)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
سپس آن را قطعا به عینالیقین درمىیابید (7)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس در همان روز است که از نعمت [روى زمین] پرسیده خواهید شد (8)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سوره 103: العصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (1)
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
که واقعا انسان دستخوش زیان است (2)
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کردهاند (3)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
سوره 104: الهمزة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
واى بر هر بدگوى عیبجویى (1)
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿1﴾
که مالى گرد آورد و برشمردش (2)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
پندارد که مالش او را جاوید کرده (3)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
ولى نه قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (4)
کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (5)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
آتش افروخته خدا[یى] است (6)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
[آتشى] که به دلها مىرسد (7)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
و [آتشى که] در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامىگیرد (8)
إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
سوره 105: الفیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
مگر ندیدى پروردگارت با پیلداران چه کرد (1)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا نیرنگشان را بر باد نداد (2)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابیل فرستاد (3)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
[که] بر آنان سنگهایى از گل [سخت] مىافکندند (4)
تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ ﴿4﴾
و [سرانجام خدا] آنان را مانند کاه جویدهشده گردانید (5)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَّأْکُولٍ ﴿5﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 107: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا کسى را که [روز] جزا را دروغ مىخواند دیدى (1)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
این همان کس است که یتیم را بسختى مىراند (2)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
و به خوراکدادن بینوا ترغیب نمىکند (3)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
پس واى بر نمازگزارانى (4)
فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
که از نمازشان غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
آنان که ریا مىکنند (6)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ ﴿6﴾
و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خوددارى مىورزند (7)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
سوره 101: القارعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
کوبنده (1)
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
چیست کوبنده (2)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و تو چه دانى که کوبنده چیست (3)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
روزى که مردم چون پروانه[هاى] پراکنده گردند (4)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
و کوهها مانند پشم زدهشده رنگین شود (5)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿5﴾
اما هر که سنجیدههایش سنگین برآید (6)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (7)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَّاضِیَةٍ ﴿7﴾
و اما هر که سنجیدههایش سبک بر آید (8)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
پس جایش هاویه باشد (9)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
و تو چه دانى که آن چیست (10)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
آتشى استسوزنده (11)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
سوره 102: التکاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (1)
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید (2)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
نه چنین است زودا که بدانید (3)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
باز هم نه چنین است زودا که بدانید (4)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
هرگز چنین نیست اگر علمالیقین داشتید (5)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
به یقین دوزخ را مىبینید (6)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
سپس آن را قطعا به عینالیقین درمىیابید (7)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس در همان روز است که از نعمت [روى زمین] پرسیده خواهید شد (8)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سوره 103: العصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (1)
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
که واقعا انسان دستخوش زیان است (2)
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حق سفارش و به شکیبایى توصیه کردهاند (3)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
سوره 104: الهمزة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
واى بر هر بدگوى عیبجویى (1)
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿1﴾
که مالى گرد آورد و برشمردش (2)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
پندارد که مالش او را جاوید کرده (3)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
ولى نه قطعا در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد (4)
کَلَّا لَیُنبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
و تو چه دانى که آن آتش خردکننده چیست (5)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
آتش افروخته خدا[یى] است (6)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
[آتشى] که به دلها مىرسد (7)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
و [آتشى که] در ستونهایى دراز آنان را در میان فرامىگیرد (8)
إِنَّهَا عَلَیْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
فِی عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
سوره 105: الفیل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
مگر ندیدى پروردگارت با پیلداران چه کرد (1)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا نیرنگشان را بر باد نداد (2)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابیل فرستاد (3)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
[که] بر آنان سنگهایى از گل [سخت] مىافکندند (4)
تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ ﴿4﴾
و [سرانجام خدا] آنان را مانند کاه جویدهشده گردانید (5)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَّأْکُولٍ ﴿5﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
سوره 107: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آیا کسى را که [روز] جزا را دروغ مىخواند دیدى (1)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
این همان کس است که یتیم را بسختى مىراند (2)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
و به خوراکدادن بینوا ترغیب نمىکند (3)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
پس واى بر نمازگزارانى (4)
فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
که از نمازشان غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
آنان که ریا مىکنند (6)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ ﴿6﴾
و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خوددارى مىورزند (7)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
