فهرست
115-تلاوت تحقیق قاریان غیر ایرانی

تلاوت تحقیق دوره ای محمود علی البناء 115-تلاوت تحقیق قاریان غیر ایرانی

  • 38 دقیقه مدت
  • 101 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: مصری
آیات1 تا 28 سوره جن و آیات 1 تا 20 سوره مزمل وآیات 1 تا 37 سوره مدثر با ترجمه قرآنی:آقای فولادوند
سوره 72: الجن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾

بگو به من وحى شده است که تنى چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند راستى ما قرآنى شگفت‏ آور شنیدیم (1)


یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾

[که] به راه راست هدایت مى ‏کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد (2)


وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾

و اینکه او پروردگار والاى ما همسر و فرزندى اختیار نکرده است (3)


وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾

و [شگفت] آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانى یاوه مى‏ سراید (4)


وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾

و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمى ‏بندند (5)


وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾

و مردانى از آدمیان به مردانى از جن پناه مى ‏بردند و بر سرکشى آنها مى‏ افزودند (6)


وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾

و آنها [نیز] آن گونه که [شما] پنداشته‏ اید گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید (7)


وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾

و ما بر آسمان دست‏ یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم (8)


وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾

و در [آسمان] براى شنیدن به کمین مى ‏نشستیم [اما] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابى در کمین خود مى‏ یابد (9)


وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾

و ما [درست] نمى‏ دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت‏ خواسته است (10)


وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾

و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن و ما فرقه ‏هایى گوناگونیم (11)


وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾

و ما مى‏ دانیم که هرگز نمى‏ توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز [خود] درمانده نتوانیم کرد (12)


وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾

و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورد از کمى [پاداش] و سختى بیم ندارد (13)


وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿14﴾

و از میان ما برخى فرمانبردار و برخى از ما منحرفند پس کسانى که به فرمانند آنان در جستجوى راه درستند (14)


وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿15﴾

ولى منحرفان هیزم جهنم خواهند بود (15)


وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿16﴾

و اگر [مردم] در راه درست پایدارى ورزند قطعا آب گوارایى بدیشان نوشانیم (16)


لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿17﴾

تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وى را در قید عذابى [روز]افزون درآورد (17)


وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿18﴾

و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید (18)


وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿19﴾

و همین که بنده خدا برخاست تا او را بخواند چیزى نمانده بود که بر سر وى فرو افتند (19)


قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿20﴾

بگو من تنها پروردگار خود را مى‏ خوانم و کسى را با او شریک نمى‏ گردانم (20)


قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ﴿21﴾

بگو من براى شما اختیار زیان و هدایتى را ندارم (21)


قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿22﴾

بگو هرگز کسى مرا در برابر خدا پناه نمى‏ دهد و هرگز پناهگاهى غیر از او نمى‏ یابم (22)


إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿23﴾

[وظیفه من] تنها ابلاغى از خدا و [رساندن] پیامهاى اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانى کند قطعا آتش دوزخ براى اوست و جاودانه در آن خواهند ماند (23)


حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿24﴾

[باش] تا آنچه را وعده داده مى ‏شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسى ضعیف‏تر و کدام یک شماره‏ اش کمتر است (24)


قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿25﴾

بگو نمى‏ دانم آنچه را که وعده داده شده‏ اید نزدیک است‏ یا پروردگارم براى آن زمانى نهاده است (25)


عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿26﴾

داناى نهان است و کسى را بر غیب خود آگاه نمى ‏کند (26)


إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿27﴾

جز پیامبرى را که از او خشنود باشد که [در این صورت] براى او از پیش رو و از پشت‏ سرش نگاهبانانى بر خواهد گماشت (27)


لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا ﴿28﴾

تا معلوم بدارد که پیامهاى پروردگار خود را رسانیده‏ اند و [خدا] بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزى را به عدد شماره کرده است (28)



سوره 73: المزمل


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿1﴾

اى جامه به خویشتن فرو پیچیده (1)


قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿2﴾

به پا خیز شب را مگر اندکى (2)


نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿3﴾

نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه (3)


أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا ﴿4﴾

یا بر آن [نصف] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان (4)


إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا ﴿5﴾

در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى ‏کنیم (5)


إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا ﴿6﴾

قطعا برخاستن شب رنجش بیشتر و گفتار [در آن هنگام] راستین‏تر است (6)


إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا ﴿7﴾

[و] تو را در روز آمد و شدى دراز است (7)


وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا ﴿8﴾

و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز (8)


رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا ﴿9﴾

[اوست] پروردگار خاور و باختر خدایى جز او نیست پس او را کارساز خویش اختیار کن (9)


وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿10﴾

و بر آنچه مى‏ گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر (10)


وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا ﴿11﴾

و مرا با تکذیب ‏کنندگان توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده (11)


إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا ﴿12﴾

در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ (12)


وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿13﴾

و غذایى گلوگیر و عذابى پر درد است (13)


یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ﴿14﴾

روزى که زمین و کوهها به لرزه درآیند و کوهها به سان ریگ روان گردند (14)


إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا ﴿15﴾

بى‏ گمان ما به سوى شما فرستاده‏ اى که گواه بر شماست روانه کردیم همان گونه که فرستاده‏ اى به سوى فرعون فرستادیم (15)


فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا ﴿16﴾

[ولى] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید پس ما او را به سختى فرو گرفتیم (16)


فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿17﴾

پس اگر کفر بورزید چگونه از روزى که کودکان را پیر مى‏ گرداند پرهیز توانید کرد (17)


السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ﴿18﴾

آسمان از [بیم] آن [روز] در هم شکافد وعده او انجام یافتنى است (18)


إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿19﴾

قطعا این [آیات] اندرزى است تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد (19)


إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿20﴾

در حقیقت پروردگارت مى‏ داند که تو و گروهى از کسانى که با تواند نزدیک به دو سوم از شب یا نصف آن یا یک سوم آن را [به نماز] برمى ‏خیزید و خداست که شب و روز را اندازه‏ گیرى مى ‏کند [او] مى‏ داند که [شما] هرگز حساب آن را ندارید پس بر شما ببخشود [اینک] هر چه از قرآن میسر مى ‏شود بخوانید [خدا] مى‏ داند که به زودى در میانتان بیمارانى خواهند بود و [عده‏ اى] دیگر در زمین سفر مى کنند [و] در پى روزى خدا هستند و [گروهى] دیگر در راه خدا پیکار مى ‏نمایند پس هر چه از [قرآن] میسر شد تلاوت کنید و نماز را برپا دارید و زکات را بپردازید و وام نیکو به خدا دهید و هر کار خوبى براى خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بیشتر باز خواهید یافت و از خدا طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده مهربان است (20)


سوره 74: المدثر


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿1﴾

اى کشیده رداى شب بر سر (1)


قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿2﴾

برخیز و بترسان (2)


وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿3﴾

و پروردگار خود را بزرگ دار (3)


وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿4﴾

و لباس خویشتن را پاک کن (4)


وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿5﴾

و از پلیدى دور شو (5)


وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿6﴾

و منت مگذار و فزونى مطلب (6)


وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿7﴾

و براى پروردگارت شکیبایى کن (7)


فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿8﴾

پس چون در صور دمیده شود (8)


فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿9﴾

آن روز [چه] روز ناگوارى است (9)


عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿10﴾

بر کافران آسان نیست (10)


ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿11﴾

مرا با آنکه [او را] تنها آفریدم واگذار (11)


وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ﴿12﴾

و دارایى بسیار به او بخشیدم (12)


وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿13﴾

و پسرانى آماده [به خدمت دادم] (13)


وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿14﴾

و برایش [عیش خوش] آماده کردم (14)


ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿15﴾

باز [هم] طمع دارد که بیفزایم (15)


کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿16﴾

ولى نه زیرا او دشمن آیات ما بود (16)


سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿17﴾

به زودى او را به بالارفتن از گردنه [عذاب] وادار مى ‏کنم (17)


إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿18﴾

آرى [آن دشمن حق] اندیشید و سنجید (18)


فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿19﴾

کشته بادا چگونه [او] سنجید (19)


ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿20﴾

[آرى] کشته بادا چگونه [او] سنجید (20)


ثُمَّ نَظَرَ ﴿21﴾

آنگاه نظر انداخت (21)


ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿22﴾

سپس رو ترش نمود و چهره در هم کشید (22)


ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿23﴾

آنگاه پشت گردانید و تکبر ورزید (23)


فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿24﴾

و گفت این [قرآن] جز سحرى که [به برخى] آموخته‏ اند نیست (24)


إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿25﴾

این غیر از سخن بشر نیست (25)


سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿26﴾

زودا که او را به سقر در آورم (26)


وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿27﴾

و تو چه دانى که آن سقر چیست (27)


لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ ﴿28﴾

نه باقى مى‏ گذارد و نه رها مى ‏کند (28)


لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿29﴾

پوستها را سیاه مى‏ گرداند (29)


عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿30﴾

[و] بر آن [دوزخ] نوزده [نگهبان] است (30)


وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿31﴾

و ما موکلان آتش را جز فرشتگان نگردانیدیم و شماره آنها را جز آزمایشى براى کسانى که کافر شده‏ اند قرار ندادیم تا آنان که اهل کتابند یقین به هم رسانند و ایمان کسانى که ایمان آورده‏ اند افزون گردد و آنان که کتاب به ایشان داده شده و [نیز] مؤمنان به شک نیفتند و تا کسانى که در دلهایشان بیمارى است و کافران بگویند خدا از این وصف‏کردن چه چیزى را اراده کرده است این گونه خدا هر که را بخواهد بیراه مى‏ گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى کند و [شماره] سپاهیان پروردگارت را جز او نمى‏ داند و این [آیات] جز تذکارى براى بشر نیست (31)


کَلَّا وَالْقَمَرِ ﴿32﴾

نه چنین است [که مى ‏پندارند] سوگند به ماه (32)


وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿33﴾

و سوگند به شامگاه چون پشت کند (33)


وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿34﴾

و سوگند به بامداد چون آشکار شود (34)


إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ ﴿35﴾

که آیات [قرآن] از پدیده ‏هاى بزرگ است (35)


نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿36﴾

بشر را هشداردهنده است (36)


لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿37﴾

هر که از شما را که بخواهد پیشى جوید یا بازایستد (37)

قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 38:06

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن